Το δείπνο του Κυρίου - Κοινωνία Πιστών

Πώς κατέληξε το δείπνο να έχει την σημερινή του μορφή; Από όσο γνωρίζω παλαιότερα, την πρώτη Χριστιανική εποχή, οι πιστοί συνέρχονταν όλοι μαζί και είχαν κοινωνία ο ένας με τον άλλον. Ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές ενός πιστού να βρίσκεται με τα αδέλφια του, να μιλάνε για τον Κύριό τους Ιησού Χριστό, να μιλάνε για τις πνευματικές τους μάχες, να διδάσκονται από τα λάθη τους εξομολογούμενοι τα λάθη τους, τις αμαρτίες τους. Συμμετείχαν σε ένα τραπέζι, σε μια γιορτή της κοινωνίας των πιστών κατά την διάρκεια της οποίας μοιράζανε τον άρτο και τον οίνο, την λεγόμενη σήμερα Θεία Κοινωνία ή Θεία Ευχαριστία. Σώμα και αίμα Χριστού κατά την εντολή που άφησε ο Ιησούς Χριστός.

Μιλάμε για μια γιορτή. Μια γιορτή όπου οι πιστοί ένιωθαν χαρά για την συνεύρεση της κοινότητας για να λατρεύσει τον Χριστό. Γιατί σήμερα το δείπνο το κάνουμε σαν να παίρνουμε μέρος σε κηδεία; Γιατί το δείπνο έχει αποσυνδεθεί από την χαρά του να τρώμε όλοι μαζί και να μιλάμε για τις μάχες μας, για τις αμαρτίες μας; Έτσι γίνεται κατανοητό και το "να εξομολογείστε μεταξύ σας τις αμαρτίες". Και φυσικά αυτός στον οποίο θα φέρουμε πρώτα την αμαρτία μας είναι ο Κύριός μας. Αλλά μοιραζόμενοι τις αμαρτίες μας με τους άλλους πιστούς, ταπεινωνόμαστε και θέτουμε τους εαυτούς μας υπό έλεγχο των αδελφών μας ώστε να μας βοηθήσουν να μην ξαναπέσουμε στο ίδιο σφάλμα. Έτσι χτίζεται ένα σώμα που προστατεύει κάθε μέλος του και όχι εκατό και διακόσια μεμονωμένα μέλη που κάνει ο καθένας ό,τι επιθυμεί.

Σήμερα καταντήσαμε το δείπνο να  είναι μια απλή τυπική τελετή. Ένας ύμνος αρχικός, για να ακουστούν οι τυπικές προσευχές - ευχαριστίες, ένας ύμνος για να μοιραστεί ο άρτος, ένας ύμνος για να μοιραστεί ο οίνος, ένας ύμνος για να μαζευτούν τα ποτηράκια. Και έχει γίνει τόσο τυπική η διαδικασία του δείπνου που αν κατά το μοίρασμα του άρτου ή του οίνου ο ύμνος είναι πιο μεγάλος από όσο απαιτήθηκε για το μοίρασμα, τον κόβουμε εκεί που είναι, δεν μπορούμε να τον πούμε ολόκληρο. Πράγμα που προσωπικά μου δημιουργεί την αίσθηση ότι κάποιοι σκέφτονται "Έλα, αφού μοιράστηκε ο άρτος/οίνος, φτάνει μην αργούμε κιόλας, έχουμε και δουλειές να κάνουμε μετά". Είναι τέτοια η αγάπη μας για το δείπνο του Κυρίου που ούτε έναν ύμνο δεν θέλουμε να ψάλλουμε ολόκληρο; Είναι αυτά που ακολουθούν μετά την Κυριακάτικη συνάρθροιση τόσο σημαντικά, τόσο σημαντικότερα του δείπνου του Κυρίου που μας παίρνει, μας δικαιολογείται μια τέτοια συμπεριφορά;

Έχουμε απομονωθεί, θεωρούμε ίσως ότι δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι με την συναναστροφή των αδελφών μας, το να εξομολογούμαστε αμαρτίες μεταξύ μας το έχουμε καταργήσει γιατί αρνούμαστε να ταπεινωθούμε στους άλλους, αρνούμαστε τον έλεγχο, θεωρούμε ότι αρκεί να τα εξομολογούμαστε στον Κύριο. Ναι ο Κύριος θα μας συγχωρήσει, δεν τίθεται θέμα για αυτό. Αλλά όταν μας καλεί να είμαστε μια κοινωνία και να πράττουμε αυτά τα πράγματα, σίγουρα έχει έναν λόγο. Παρατηρήστε τι γίνεται με τα κοπάδια των προβάτων. Οι λύκοι αρπάζουν αυτά που είναι μόνα τους απόμερα. Με την στάση μας στην Εκκλησία την εποχή αυτή, αυτό ακριβώς κατορθώνει ο εχθρός. Καλλιεργεί το αίσθημα ότι μπορούμε μόνοι μας να τα καταφέρουμε, καλλιεργεί αισθήματα υπερηφάνειας, μας απομονώνει για να είμαστε πιο άνετη λεία για αυτόν.

Ως άνθρωποι έχουμε προχωρήσει ακόμη πιο πέρα στο θέμα του να αλλοιώσουμε το δείπνο όμως. Έχουν διατυπωθεί πολλές ερμηνείες του πώς γίνεται το ψωμί και το κρασί να είναι σώμα και αίμα Χριστού. Έτσι σας παραπέμπω στην σχετική ανάρτηση στην Wikipedia εδώ. Είχε κάποιος αδελφός από κάθε δόγμα κάποια αποκάλυψη από το Άγιο Πνεύμα ως προς το πώς ακριβώς γίνεται ο άρτος και το κρασί να είναι σώμα και αίμα Χριστού ή απλά κάποια χρονική στιγμή κάποιος διατύπωσε μια δικιά του θεωρία και την επέβαλλε υποχρεωτικά ως σωστή σε μία προσπάθεια να επιβάλλει τις δικές του διδασκαλίες ως σωστές; Και μάλιστα με έναν τέτοιο τρόπο κατάφερε να χωρίσει το σώμα του Χριστού; Δεν είναι σαφές ότι είναι εντολή του Χριστού να τελείται το δείπνο; Δεν είναι αυτός αρκετός λόγος για να εκτελείται η εντολή Του αυτή; Πώς μπόρεσε ο άνθρωπος μέχρι και αυτή την εντολή να την χρησιμοποιήσει για να διαιρέσει το σώμα του Χριστού σε χίλια κομμάτια; Δεν είναι και γραμμένο το να μην παίρνουμε μέρος στο δείπνο του Κυρίου αναξίως; Οι άνθρωποι που καλλιεργούν τέτοια σχίσματα παίρνουν αξίως μέρος στο δείπνο;

Ελπίζω με όλα τα παραπάνω να σας προβλημάτισα τουλάχιστον αρκετά. Ελπίζω να προκαλέσω σκέψεις που θα έχουν ως αποτέλεσμα όχι την αποδόμηση των πάντων, αλλά την μετάβαση, την επιστροφή των Εκκλησιών μας προς στο βιβλικότερο. Γιατί οι παραδόσεις μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι πιο ισχυρές από τα βιβλικές εντολές. Αρκετά διαμελήσαμε το σώμα του Κυρίου. Αρκετά μείναμε απομονωμένοι από το κοπάδι και αφεθήκαμε να γίνουμε βορά στον Σατανά που επιτίθεται. Είναι καιρός να επανέλθουμε ως ένα σώμα και να δώσουμε τις πνευματικές μας μάχες, και είναι αλήθεια ότι τα παιδιά Του ο Κύριος δεν τα στέλνει στον πόλεμο για να χάσουν αλλά για να υπερισχύσουν του Σατανά.

Eric Ludy - The Gospel - Greek Subs

Be Still