Ο Λούθηρος και η Εκκλησία

Στον πρόλογο του “The German Mass and Order of Divine Service”  - "Η Γερμανική Λειτουργία και η Σειρά της Θείας Λειτουργίας" (1526), ο Μαρτίνος Λούθηρος περιγράφει τρία διαφορετικά είδη "θείας λειτουργίας". Το πρώτο και δεύτερο είδος διαφοροποιούνται μόνο από την γλώσσα που χρησιμοποιείται (Λατινικά και Γερμανικά αντίστοιχα). Αξιοσημείωτα, ο Λούθηρος αναφέρει τα εξής για αυτά τα δύο είδη "θείας λειτουργίας":

"Στην εκκλησία θα πρέπει να διατηρήσουμε και να εορτάσουμε δημόσια και τα δύο αυτά είδη Λειτουργίας  για το γενικό κοινό ανθρώπων. Είναι άνθρωποι που δεν είναι ακόμη πιστοί ούτε Χριστιανοί. Το μεγαλύτερο μέρος τους όμως στέκονται εκεί και μένουν με το στόμα ανοιχτό, απλά και μόνο για να δουν κάτι το νέο: είναι σαν να κάνουμε Θεία Λειτουργία σε κάποια πλατεία ή άλλο ανοιχτό χώρο ανάμεσα σε Τούρκους ή πολυθεϊστές. Μέχρι στιγμής δεν έχει τεθεί ζήτημα ακόμη ενός τακτικά συναθροιζόμενου σώματος στο οποίο να εκπαιδεύονται Χριστιανοί σύμφωνα με το Ευαγγέλιο: υπάρχει όμως η συνάθροιση που θα προσελκύει δημόσια ανθρώπους στην πίστη και την Χριστιανοσύνη."

Έτσι, για τον Λούθηρο, η δημόσια λειτουργία στα Λατινικά και τα Γερμανικά έχουν ως σκοπό να εκθέσουν το ευαγγέλιο σε μη πιστούς. Παρατηρήστε ότι δεν βλέπει αυτές τις λειτουργίες ως κάτι που υπάρχει για  όσους είναι Χριστιανοί. Τι υπαγορεύει λοιπόν ο Λούθηρος για τους πιστούς; Ας συνεχίσουμε την ανάγνωση του έργου του για αυτό το τρίτο είδος "θείας λειτουργίας":

"Το τρίτο όμως είδος (θείας λειτουργίας), που θα πρέπει η Τάξη των Ευαγγελικών να αγκαλιάσει, δεν θα πρέπει να εορτάζεται τόσο δημόσια στις πλατείες ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους. Αυτοί, όμως, που επιθυμούν ειλικρινά να είναι Χριστιανοί, και που είναι έτοιμοι να ομολογήσουν το Ευαγγέλιο με το στόμα και με τα χέρια τους, θα πρέπει να δηλώσουν το όνομά τους και να συγκεντρώνονται μεταξύ τους σε κάποιο σπίτι για να προσεύχονται, να μελετούν, να βαπτίζουν, να μεταλαμβάνουν και να κάνουν άλλα Χριστιανικά έργα. Σε αυτή την Τάξη, αυτοί των οποίων η διαγωγή δεν ήταν η αρμόζουσα Χριστιανική, θα πρέπει να ελέγχονται, να επιτιμούνται, να διορθώνονται, να απορρίπτονται ή να αφορίζονται σύμφωνα με τον κανόνα του Χριστού στο Ματθαίο 18. Επίσης, θα πρέπει να επιβληθεί συνεισφορά ελεημοσύνης μεταξύ των Χριστιανών, που θα δίνεται πρόθυμα και θα μοιράζεται στους φτωχούς, σύμφωνα με το παράδειγμα του Παύλου στην Β Κορινθίους 9. Εδώ δεν θα πρέπει να υπάρχει η ανάγκη άψογης υμνωδίας. Εδώ θα γίνονται βαπτίσεις και η διεξαγωγή του δείπνου με σύντομο και λιτό τρόπο: και να κατευθύνονται όλα προς τον Λόγο, την προσευχή και την αγάπη. Εδώ θα γίνεται μια σύντομη κατήχηση για την Πίστη, τις 10 εντολές και την προσευχή του Κυρίου. Με μια λέξη, αν είχαμε μόνο ανθρώπους που ειλικρινά θα επιθυμούσαν να είναι Χριστιανοί, τότε σύντομα η λειτουργία θα λάβει την μορφή της από μόνη της. Αλλά δεν θα συνιστούσα ούτε θα κανόνιζα μια τέτοια συνάθροιση προς το παρόν. Δεν έχω τα κατάλληλα άτομα για μια τέτοια συνάθροιση, ούτε βλέπω πολλούς που να έχουν έντονη επιθυμία για κάτι τέτοιο. Αλλά αν τυχόν χρειαστεί να το κάνω, και μου ασκηθεί τόση πίεση ώστε να με ελέγχει η συνείδησή μου αν δεν το θέσω σε εφαρμογή, τότε ευχαρίστως θα κάνω το μέρος μου και θα το διασφαλίσω, και θα βοηθήσω σε αυτό όσο καλύτερα μπορώ".

Φαίνεται λοιπόν πως ο Λούθηρος καλεί για ενός διαφορετικού τύπου συνάντηση για τους πιστούς. Σε αυτή την συνάντηση, ο Λούθηρος δεν χρειάζεται να ορίσει τα πράγματα. Αντίθετα βλέπει ότι "η λειτουργία θα λάβει την μορφή της από μόνη της" (θα πρόσθετα ότι το Πνεύμα θα ήταν που θα διαμόρφωνε τις συναντήσεις). Ο Λούθηρος βλέπει το βάπτισμα και το δείπνο του Κυρίου να λαμβάνουν χώρα σε αυτές τις συναντήσεις και όχι στις δημόσιες συναθροίσεις που ήταν για τους άπιστους. Παρατηρήσετε επίσης ότι στις συναντήσεις αυτές, οι πιστοί θα δίδασκαν ο ένας τον άλλον και θα συγκέντρωναν χρήματα για να δώσουν στους φτωχούς.

Γιατί λοιπόν δεν κυνήγησε αυτόν τον τύπο συναντήσεων ο Λούθηρος; Μας λέει ότι δεν γνωρίζει "ειλικρινείς" Χριστιανούς που να επιθυμούν να συμμετάσχουν σε μια τέτοια συνάθροιση. Η ιστορία μας λέει ότι ο Λούθηρος υποχώρησε από την θέση του αυτή για να κατευνάσει την εκκλησία της πολιτείας.

Όλα όσα ακολουθούν από το σημείο αυτό του “The German Mass and Order of Divine Service” περιγράφουν τα πρώτα δύο είδη "θείας λειτουργίας" τα οποία ο Λούθηρος είπε ότι δεν ήταν απευθυνόμενα και για πιστούς και για άπιστους. Δεν γνωρίζουμε τι θα γινόταν ιστορικά αν ο Λούθηρος είχε εμμείνει στις θέσεις του: "ευχαρίστως θα κάνω το μέρος μου και θα το διασφαλίσω, και θα βοηθήσω σε αυτό όσο καλύτερα μπορώ".

Πηγή: The assembly of the church - The weblog of Alan Knox

Περί λατρείας - Organic Worship

Με την παρούσα ανάρτηση σας παραθέτω τα highlights του βιβλίου Organic Worship του Jon Spellman. Ο Χριστός είπε στην Σαμαρείτισα ότι οι άνθρωποι θα λατρεύουν τον Θεό εν πνεύματι και αληθεία. Μίλησε για λατρεία του Θεού ως μια στάση ζωής και όχι ως ένα δίωρο Κυριακής ή όποιας άλλης μέρας εφαρμόζεται στις κατά τόπους συναθροίσεις. Το αναφέρει και ο Spellman στο βιβλίο του, το χρησιμοποιώ ως εισαγωγή για τα ακόλουθα αποσπάσματα τα οποία σας παραθέτω εδώ μεταφρασμένα στα Ελληνικά.

--- --- --- --- --- ---

• Η λατρεία απλά δεν μπορεί να εμπεριέχεται στην εμπειρία που έχουμε μια Κυριακή πρωί ή μια Τετάρτη βράδυ. Νομίζω ότι ενστικτωδώς το γνωρίζουμε όλοι μας αυτό - αλλά δεν έχουμε τα λόγια για να το εκφράσουμε.
• Μόνο οι αληθινοί λατρευτές μπορούν να λατρεύουν εν πνεύματι και αληθεία! Όλοι οι υπόλοιποι απλά δίνουν μια παράσταση...
• Η λατρεία δεν περιορίζεται και δεν ορίζεται από τους ύμνους που ψάλλονται και τα λόγια που ακολουθούν κατά την συνάθροιση της τοπικής εκκλησίας. Οι συναθροίσεις μας αναπαριστούν μόνο ένα μικρό μέρος του τι είναι αληθινή λατρεία. Οι λατρευτικές μας συναθροίσεις, όσο φανταστικές και ενεργητικές και αν είναι, θα έπρεπε να αποτελούν ένα άνοιγμα ή μια απελευθέρωση αυτού που ήδη συμβαίνει στην ζωή του λατρευτή μέρα με την μέρα. Οι ύμνοι που τραγουδάμε (συλλογικά ή ατομικά), τα λόγια που αρθρώνουμε και οι εκφραζόμενοι λυγμοί της καρδιάς θα έπρεπε απλά να δίνουν  φωνή στις ανέκφραστες επιθυμίες που είναι παρούσες στις ζωές των αληθινών λατρευτών καθημερινά.
• Είναι ατυχές, αλλά στους περισσότερους εκκλησιαστικούς κύκλους υπάρχει μια ευρέως αποδεκτή ορολογία. Η λέξη "λατρεία" έχει σχεδόν οριστεί λειτουργικά ως οι ύμνοι που ψάλλονται ή τα λόγια που αρθρώνονται.
• Ποιος είναι ο στόχος όλης αυτής της λατρείας εν τέλει; Ποιος είναι το αντικείμενο; Η ερώτηση αυτή επισημαίνει, αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο, μια ακούσια συνέπεια που πηγάζει από την τρέχουσα εκκλησιαστική μας κουλτούρα. Οι εκφράσεις λατρείας μας έχουν γίνει όλο και πιο πολύ ανθρωποκεντρικές και όλο και λιγότερο δοξάζουν το υποτιθέμενο αντικείμενο της λατρείας μας, τον δημιουργό μας.
• Οι λεπτομέρειες του πώς εξασκείται η λατρεία μπορεί να αλλάζουν από την μια συνάθροιση στην άλλη, αλλά η αρχή όλων είναι η ίδια. Ο λειτουργικός ορισμός της λατρείας αφορά σχεδόν εξ ολοκλήρου την μέθοδο ή τον τρόπο ψαλμωδίας ή προσευχής αντί για να έχει το νόημα που ο Θεός είχε σχεδιάσει. Όταν ο Θεός μιλάει για "λατρεία" εννοεί για μια στάση ζωής, μια συγκεκριμένη θέση της ζωής του ακόλουθου του Χριστού.
• Κατά την συνάντηση του Ιησού με την Σαμαρείτισα στο πηγάδι του Ιακώβ, ο Ιησούς μίλησε σε βάθος σχετικά με το τι αναζητά στον λαό του - τους αληθινούς "λατρευτές" του όπως τους αποκάλεσε - και για τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο μπορούσαν να συνδεθούν μαζί του. Ο Ιησούς δεν μίλησε για κάποια εκδήλωση ή σύναξη ή κάποια λειτουργία... απλά μίλησε για έναν τρόπο ζωής. Οι προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις του μας παρέχουν μια ανεκτίμητη ενόραση του για τι αναζητά ο Θεός στον λαό του και θα ήταν καλό να κοιτάζαμε το τι πραγματικά είπε με αυτή την ξεχωριστή γυναίκα.  
• Για κάθε ζώσα ψυχή υπάρχει μόνο ένας τρόπος να συνδεθεί με τον Δημιουργό με έναν τέτοιο τρόπο που η επιθυμία αυτή να μπορεί να ικανοποιηθεί: η αληθινή λατρεία... ... ...Μιλάω για την λατρεία που ορίζεται από την στάση ζωής, που βρίσκεται στην καρδιά και ορίζει τον τρόπο ζωής μας. Λατρεία που τοποθετεί έναν άνθρωπο στην στάση υπηρεσίας και πλήρους υποταγής της θέλησής του. Λατρεία που παρέχει το είδος της σύνδεσης που έρχεται πιο κοντά στο είδος της αιώνιας λατρείας που θα παρέχουμε στον Θεό μας για το υπόλοιπο της αιωνιότητας στον ουρανό. Αυτό το είδος λατρείας μπορεί μόνο να βρεθεί στην καρδιά ενός αληθινού λατρευτή, του ακόλουθου του Χριστού ο οποίος λατρεύει επειδή είναι αυτός που είναι και αυτό είναι που ορίζει την ίδια την ύπαρξή του. Σύμφωνα με τον Ιησού, αυτό είναι το είδος του ανθρώπου που τραβά την προσοχή του Θεού.
• Κατά την γνώμη μου (και αυτό μπορεί να πηγαίνει κόντρα στην κοινώς αποδεκτή γνώμη) η διακονία της λατρείας μέσα στην εκκλησία δεν έχει να κάνει με το να οδηγείς την υμνωδία. Δεν έχει να κάνει με την μουσική επιδεξιότητα του ηγέτη αλλά με την καρδιά του. Που οδηγείς το ποίμνιο του Θεού;... ... ... Επειδή η λατρεία δεν είναι μια εκδήλωση εξαρτώμενη από την επιδεξιότητα ούτε μουσικό πρόγραμμα, είναι μια ζωή παραδομένη και μία προσλαμβανόμενη στάση.

--- --- --- --- --- ---

• Θα πρέπει να κάνουμε μεγάλες δρασκελιές και να κερδίζουμε έδαφος για την Βασιλεία του Θεού όταν μια "κοσμική" δισκογραφική εταιρεία βγάζει έναν δίσκο "λατρείας", σωστά; Μπα, αλήθεια;... ... ...Κατά την γνώμη μου πρόκειται για τσαρλατανισμό υψίστου βαθμού. ΑΝ διαβάσετε την ιστορία του Ιησού που καθαρίζει τον Ναό θα ανακαλύψετε ότι ήταν ακριβώς αυτού του είδους η συμπεριφορά που τον προκάλεσε να κινηθεί εναντίον των εμπόρων και των αργυραμοιβών που είχαν βάλει τους πάγκους τους εκεί. Η εκμετάλλευση των καλοπροαίρετων λατρευτών για το κέρδος είναι λάθος σε ένα εντελώς άλλο επίπεδο!
• Είναι αρκετά ενοχλητικό για εμένα το ότι στην εκκλησία συνεχίζουμε να κοιτάζουμε στον κόσμο για αποδοχή της συμπεριφοράς μας. Μετράμε την επιτυχία μας από το είμαστε ή όχι αποδεκτοί από τον κόσμο.
• Αργά αργά δασκαλεύουν τα παιδιά με την άθεη άποψή τους για τις σχέσεις, συστηματικά τους συστήνουν το σεξ χρόνια προτού να είναι συναισθηματικά ή πνευματικά έτοιμα να κατανοήσουν τέτοια πράγματα. Οι Χριστιανοί σαρώνονται κατά χιλιάδες με μια ψευδή αίσθηση νίκης και προωθούν τα χρήματα που ο Θεός έβαλε στα χέρια τους για να στηρίξουν σοφά ένα άθεο κέντρο παραγωγής κέρδους, και όλα αυτά στο όνομα του "να στηρίξουν κάτι καλό". Στο κάτω κάτω της Γραφής υπάρχει τόσο λίγο καλό εκεί έξω.... Σωστά; Εμμμ, νομίζω θα απαντήσω με ένα ξερό "όχι". Να μοιραστώ μαζί σας ένα μυστικό που ο εχθρός δεν θέλει να γνωρίζετε; Θα σας παραχωρήσει πολύ ευχαρίστως ένα εκατοστό από τα εδάφη του αν έτσι σας αποτρέψει από το να διεκδικήσετε χιλιόμετρα.
• Το τελευταίο πράγμα που θέλει ο Σατανάς είναι να γίνετε πλήρως αυτοί που σας κάλεσε να είστε, αυτοί που όρισε να είστε. Θέλει απεγνωσμένα να εξαφανίσει κάθε αντανάκλαση του Θεού στην γη ετούτη! Πέρα από αυτό, γνωρίζει ότι αν γίνετε λατρευτές, καταλαβαίνοντας πλήρως την θέση σας και όλα όσα αυτό συνεπάγεται, τότε θα χάσει μια μεγάλη μάχη. Αν μπορεί να σας κρατήσει εστιασμένους στις πράξεις της λατρείας και κατορθώσει να σας αποσπάσει την προσοχή από το να δείτε αυτό που ο Θεός επιθυμεί, τότε πολύ ευχαρίστως θα ανεχτεί λίγη "Χριστιανική" μουσική σε έναν από τους δίσκους του!
• Η λατρεία είναι σύνδεση, οικειότητα. Η λατρεία μπορεί και πρέπει να γίνεται σε πολλά διαφορετικά πλαίσια. Δεν περιορίζεται σε μία τελετή ή λειτουργία της εκκλησίας, σε έναν ύμνο ή σε μερικές φράσεις... ... ...Αν και αυτά τα πράγματα μπορούν βέβαια να αποτελούν μέρος της λατρείας, και θα πρέπει να πηγάζουν με φυσικό τρόπο μέσα από την ζωή του λατρευτή, δεν περιέχουν αποκλειστικά εντός τους τον πλήρη ορισμό της λατρείας. Στο κείμενο του βιβλίου αυτού, η λατρεία είναι εσκεμμένα πιο περιγραφική του πού βρίσκεται ένας άνθρωπος παρά του τι κάνει. Με άλλα λόγια, το τι κάνεις στην ζωή αυτή θα πρέπει να είναι φυσική απόρροια του ποιος και που είσαι.
• Σε αντίθεση με την κοινή λογική, ο υπεύθυνος λατρείας δεν χρειάζεται να είναι καλός τραγουδιστής, απλά πρέπει να θέλει να γίνει ένας αληθινός λατρευτής πρώτα και έπειτα ηγέτης ομάδας λατρείας. Επιτρέψτε μου από τώρα να δηλώσω ότι το να είναι κάποιο άτομο επιδέξιος μουσικός ή χαρισματικός τραγουδιστής δεν σημαίνει ότι έχει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να ηγηθεί της ομάδας λατρείας στην τοπική εκκλησία. Η γνώση των πιο πρόσφατων τεχνικών και στυλ υμνωδίας, οι πλέον πιασάρικες φράσεις δεν φέρνουν ένα άτομο σε θέση να δει την δόξα του Θεού στην ζωή του.
• Η δοξολογία είναι απλά μια εξαγγελία! Όταν δοξολογώ τον Θεό μου κηρύσσω και γιορτάζω  για όλα τα πράγματα που τον κάνουν Θεό σε οποιονδήποτε είναι αρκετά κοντά ώστε να ακούσει. Δοξολογώ για να θυμίσω στον εαυτό μου, τους φίλους μου και τους εχθρούς μου το ποιος είναι ο Θεός και το τι τεράστια, δυνατά, μεγαλειώδη έργα έχει κάνει. Η δοξολογία εκτελεί μερικές διαφορετικές λειτουργίες στην ζωή του πιστού όπως πάλες, μεσιτείες και την τοποθέτηση του εαυτού για λατρεία.

--- --- --- --- --- ---

• Μέσα στην ερώτηση του Θεού "Που είσαι Αδάμ", βρίσκουμε  συνυφασμένο τον προορισμό του ανθρώπινου είδους, για ποιον λόγο δημιουργήθηκε: για πλήρη και ανεμπόδιστη συντροφιά με τον Θεό. Ο Θεός περίμενε να βρει τον Αδάμ εκεί που ήταν πάντα. Η σχέση μεταξύ Δημιουργού και δημιουργήματος ήταν τέτοια που ο Αδάμ άντεχε να βλέπει την εικόνα του Θεού και να κυβερνά αντί Αυτού ως αντιπρόσωπός Του πάνω σε όλα όσα είχε δημιουργήσει. Ο Θεός, ο Δημιουργός, είχε καθημερινή ενασχόληση το να πηγαίνει να περπατά με τον Αδάμ, το δημιούργημα, ώστε να βιώνει αυτή την σύνδεση, αυτή την σχέση μαζί του. Έτσι ο Θεός αναζητούσε τον Αδάμ... Είναι μια σκέψη καταπληκτική αν πάρετε λίγο χρόνο και το αναλογιστείτε.  
• Η κληρονομιά μου ή η παράδοση, η νεότητά μου ή η έλλειψη παράδοσης δεν με τοποθετεί σε ασθενέστερη ή ισχυρότερη θέση έναντι του Θεού μου. Είναι δικιά μου απόφαση το θέσω την ζωή μου στην θέση της λατρείας η οποία σχηματίζει σφυρηλατώντας την επανασύνδεση αυτή με τον Θεό μου. Κανείς μας στις ημέρες μας δεν έχει το μονοπώλιο αφορά την αληθινή λατρεία!
• Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι η επιθυμία του Θεού για επανασύνδεση δεν είναι αρκετή από μόνη της για να γίνει η σύνδεση αυτή! Εφόσον ο Θεός είναι Πνεύμα, αν είναι να λάβει χώρα η επιθυμητή σύνδεσή Του με εμάς θα πρέπει να πάρουμε την απόφαση να πλησιάσουμε προς Αυτόν υπό τους δικούς Του όρους, όχι τους δικούς μας. Πρέπει να εστιάζουμε σε πράγματα αιώνιας φύσεως, όχι προσωρινά, σε πράγματα που θα αντέξουν και δεν θα φθαρούν. Μέχρι την ημέρα ετούτη, η επιθυμία του Θεού είναι όλοι οι άνθρωποι που δημιούργησε να ζούνε σε μια αληθινά πνευματική κατάσταση συνδεόμενοι μαζί Του. Η πρωταρχική πρόθεση για τον άνθρωπο δεν έχει αλλάξει και παραμένει σήμερα ίδια όπως ήταν την ημέρα που δημιουργήθηκε ο Αδάμ, ο ανθρώπινος πατέρας μας... Επανασύνδεση! Πρέπει να το κατανοήσουμε επιτέλους ότι μια τέτοια σύνδεση με τον Θεό μπορεί να λάβει χώρα μόνο υπό τους δικούς Του όρους και όχι τους δικούς μας.

--- --- --- --- ---

• Τι γίνεται λοιπόν με την προέκταση της αγάπης της χάρης και του ελέους; Πόσο από τον χρόνο σας αφιερώσατε το τελευταίο 24ωρο κάνοντας αυτά τα πράγματα εσκεμμένα; Και πόσο χρόνο αφιερώσατε στον πλουτισμό και την ενδυνάμωση του πνεύματός σας; Σε μάχες πνευματικές; Σε μεσιτεία για πιστούς αδελφούς; Σε ενθάρρυνση αλλήλων για καλά έργα και άγια ζωή; Πόσα από αυτά συνέβησαν στην ζωή σας τις τελευταίες 24 ώρες;
• Πολλές φορές στην εκκλησία παρανοούμε την συγχώρεση και την χάρη (που υποτίθεται ότι δίνουμε για να καλύπτουμε τα σφάλματα του πλησίον μας) με την ψευδή αίσθηση του "Είμαι εντάξει! Δεν πόνεσε και τόσο αυτό". Ακούστε, το να υποκρίνεστε ότι η προσωπική βλάβη δεν πονά και δεν πληγώνει βαθιά, ή να συμπεριφέρεστε σαν να μην συνέβη ποτέ, δεν είναι το ίδιο πράγμα με το να απελευθερώνετε τον φταίχτη από το χρεωστούμενο για την προσβολή που σας έκανε. Στην πραγματικότητα μια κουκουλωμένη άρνηση του οδυνηρού συμβάντος μπορεί (και συνήθως, από την εμπειρία μου, το καταφέρνει) να δώσει χώρο ανάπαυσης στην τοξική ασυγχωρησία βαθιά μέσα στην ψυχή του ανθρώπου με την μορφή της αγανάκτησης και της πικρίας).
• Το να αποπειραθείτε να κρύψετε σκέψεις και επιθυμίες από τον Θεό και Δημιουργό μας είναι η πεμπτουσία του χαμένου κόπου, το να εκχέετε όμως τα αληθινά συναισθήματά σας την ώρα της ιδιωτικής σας οικειότητας με τον Θεό είναι ένα χαρακτηριστικό του λατρευτή, και αποτελεί μια πράξη λατρείας. Μια στενή επαφή λαμβάνει χώρα όταν αποβάλλετε το ψευδές και να αποκαλύπτετε αυτά που πραγματικά κρύβονται κάτω από την επιφάνεια.
• Στην πραγματικότητα, η ανεκπλήρωτη ανθρώπινη ανάγκη για την έκφραση των πληγωμένων συναισθημάτων στον Θεό μπορεί, πολλές φορές, να εξωθήσει έναν άνθρωπο στο να γίνει κουτσομπόλης, φιλοκατήγορος ή παραπονιάρης. Γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει άλλο υγιές μέρος για να πάμε να δώσουμε φωνή στα πληγωμένα συναισθήματά μας εκτός από τον Θεό, πρέπει να φέρουμε αυτά τα θέματα ενώπιόν Του αλλιώς αναμφίβολα θα καταλήξουμε να τους δίνουμε φωνή σε ένα λιγότερο υγιές περιβάλλον.
• Δεν μπορώ να εκπληρώσω πλήρως τις υποχρεώσεις του ρόλου μου ως λατρευτής αν δεν βρίσκομαι σε εγγύτητα μαζί Του κάθε στιγμή, κάθε μέρα. Δεν μπορώ να λατρεύω εξ αποστάσεως.
• Το να δοξολογείς κάποιον είναι το να επικοινωνείς σε αυτόν που απευθύνεσαι τα πράγματα στον χαρακτήρα του που είναι καλά ή άξια δοξολογίας. Μπορώ να το πράξω αυτό όντας χιλιάδες μίλια μακριά. Αλλά για να λατρεύσω το άτομο αυτό, πρέπει να ταπεινώσω τον εαυτό μου και και να εκθέσω με ειλικρίνεια κάθε πτυχή του ποιος είμαι εγώ για αυτόν. Και αυτό γίνεται τόσο με λόγια όσο με πράξεις.
• Η λατρεία έχει να κάνει με το που τοποθετούμαι ως προς τον Θεό μου, και όχι τόσο με το τι λέω ή τραγουδάω. Μπορεί να σχηματίζω λέξεις και τραγούδια για να εκφράσω αυτή την πραγματικότητα, αλλά αυτές οι λέξεις και τα τραγούδια ρέουν προς τα έξω από την θέση μου ως λατρευτής, δεν ορίζουν πλήρως την λατρεία μου.
• Η χαρά μιας ζωής πλήρως συνδεδεμένης με τον Θεό, ολοκληρωτικά υποτασσόμενης στο θέλημά Του, και ολότελα κατακυριευμένης από την δόξα του προσώπου Του ξεπερνά σε σπουδαιότητα τον πόνο που σχετίζεται με την αφαίρεση του πέπλου της ψευδότητάς μας.
• Έχουμε ως προοριζόμενο σκοπό να ζήσουμε ζωές που αντικατοπτρίζουν την δόξα Του στην γη, ζωές πάθους και με σκοπό αλλά κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί μόνο σε ένα μέρος, στο μέρος του Θεού... στις αυλές Του.

--- --- --- --- --- ---

• Αν πρόκειται να συνδεθώ αληθώς και βαθέως με τον Θεό, η σύνδεση αυτή πρέπει να είναι με τους δικούς Του όρους. Αυτός βάζει τους κανόνες, εγώ τους ακολουθώ. Εγώ πρέπει να έρθω σε Αυτόν, στο δικό Του μέρος με τους δικούς Του όρους και όχι το αντίστροφο. Η αλήθεια είναι ότι, ανεξάρτητα του που βρίσκομαι σωματικά, είτε είναι σε ένα αρχοντικό των λόφων του Χόλιγουντ  ή κλειδωμένος σε κάποιο μπουντρούμι στην μακρινή Κίνα, μπορώ να διαμένω στις αυλές του Θεού επειδή δεν αποτελούν ένα μέρος με φυσικούς περιορισμούς. Μπορώ (και θα έπρεπε) να ζω με πνευματική ειρήνη, ασφάλεια και χαρά λόγω της θέσης μου ως λατρευτής του Θεού ανεξάρτητα του με περιστοιχίζει στον κόσμο ετούτο.
• Αν και ο Παύλος με τον Σίλα υπέφεραν μεγάλο σωματικό πόνο από τον ξυλοδαρμό τον οποίο είχανε υπομείνει, και την φυλάκισή τους με αλυσίδες στα βαθύτερα μέρη της φυλακής, τα πνεύματά τους είχαν προ πολλού λάβει μόνιμη θέση στις αυλές του θεού και εξαιτίας αυτού μπορούσαν να υμνήσουν. Και το έκαναν τόσο δυνατά! Η δοξολογία τους, εκπορευόμενη από μία στάση λατρείας, κυριολεκτικά ταρακούνησε την γη και απελευθερώθηκαν οι αιχμάλωτοι!
• Ναι, το είπα, οι Χριστιανοί δεν είναι πάντα λατρευτές. Έχουν αποδεχτεί την σωτηρία που προέρχεται από το έργο του σταυρού και ως αποτέλεσμα οι αιωνιότητές τους είναι ασφαλισμένες. Μπορεί ακόμη και να "φορέσουν" κάποιες πράξεις λατρείας από καιρό εις καιρό. Αυτές συνήθως συμβαίνουν σε περιπτώσεις ομαδικής λατρείας και όταν χρειάζεται να ενωθούν με την υπόλοιπη συνάθροιση, υπάρχει μια προσωρινή αίσθηση εκπλήρωσης. Έπειτα αμετάβλητα, όταν αφήνουν την στιγμή της ευδαιμονίας, οι αναταραχές της ζωής τους συνεχίζονται. Αυτοί οι αγαπητοί τύποι συνήθως καταλήγουν να κυνηγούν εμφανίσεις του πνεύματος, πηγαίνοντας από εκδήλωση σε εκδήλωση σε μια προσπάθεια να πιάσουν αυτές τις φευγαλέες ευχάριστες στιγμές μια και για πάντα. Από την άλλη πλευρά γνωρίζω και ανθρώπους που ζουν καθημερινά με μια αίσθηση ικανοποίησης, ειρήνη και χαρά σε καταστάσεις όπου σε έναν συνήθη παρατηρητή θα φαινόταν σαν να έπεφτε ο κόσμος γύρω του. Ποια είναι η διαφορά; Αυτοί οι τελευταίοι έχουν θέσει τις ζωές τους σε στάση αληθινών λατρευτών, και κάνοντάς το αυτό έχουν θέσει τους εαυτούς τους στο κέντρο του μέρους όπου συνδέονται πλήρως με τον Θεό, και το μέρος αυτό είναι μόνο στις αυλές Του.  
• Ως αληθινός λατρευτής, ολόκληρη η ζωή μου είναι λατρεία για τον Θεό μου. Έχω θέσει τον εαυτό μου και όλα όσα με ορίζουν σε μία στάση υποταγής και εγγύτητας μαζί Του.
• Το γόνατό μου είναι λυγισμένο ενώπιόν Του προς ολική και πλήρη υποταγή στο θέλημά Του.
• Δεν έχω το δικαίωμα να πράξω αδικήματα επειδή αναγνωρίζω πλήρως το μεγάλο φορτίο αμαρτίας που μου έχει συγχωρεθεί.
• Δεν μπορώ να είμαι περήφανος για οποιαδήποτε στάση κρατώ στην ζωή ετούτη εξαιτίας της αναγνώρισης ότι είμαι απλά ένας δούλος που εκτελώ το θέλημα του Κυρίου μου.
•  Δεν μπορώ να γογγύζω ή να παραπονιέμαι για τις συνθήκες που με περικυκλώνουν σε αυτή την ζωή επειδή κατανοώ ότι το πνεύμα μου έχει απολυτρωθεί και θα ζήσει αιώνια μαζί με τον Κύριο μου Ιησού Χριστό.
• Όλες οι σκέψεις και οι προθέσεις της καρδιάς μου, όλες οι νοοτροπίες και συμπεριφορές μου θα παραμείνουν χωρίς πέπλο ενώπιόν Του και θα συνεχίσω να βρίσκομαι στις ήσυχες, ασφαλείς, ειρηνικές αυλές Του και θα ζω μια ζωή καθημερινής κοινωνίας μαζί Του εκεί.
• Οτιδήποτε και αν συμβεί, η ζωή μου θα είναι λατρεία προς τον Θεό μου.

--- --- --- --- --- ---

• Πρέπει να είμαι ειλικρινής, ακόμη και από όταν ήμουν μικρό παιδί ποτέ δεν κατάλαβα πώς μπορούμε να κανονίζουμε να συγκινήσουμε τον Θεό σε συγκεκριμένες ημέρες του ημερολογίου...
• Είναι καλό για μια τοπική εκκλησία να συγκαλεί λατρεία και κηρύγματα τα οποία να γίνονται εκτός του συνήθους προγράμματος. Μερικές φορές μια εκκλησία χρειάζεται μια φωνή από έξω για να έρθει και να μιλήσει ζωή και υγεία με έναν μοναδικό τρόπο που απλά δεν μπορεί να διοχετευθεί μέσα από τα συνήθη κανάλια της τοπικής ποιμαντορικής διακονίας. 
• Η λέξη "αναζωπύρωση" στην πιο λειτουργική της μορφή σημαίνει να επαναφέρεις την φλόγα κάτι που ήταν κάποτε ζωντανό - καυτό αλλά τώρα πια είναι νεκρό - σβηστό ή τουλάχιστον ετοιμοθάνατο - έτοιμο να σβήσει. Αν εφαρμόσουμε αυτόν τον ορισμό, μπορούμε να δούμε ότι στα αλήθεια, πολλές από τις τοπικές μας συναθροίσεις έχουν μεγάλη ανάγκη αναζωπύρωσης! Αυτό που χρειάζονται είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία σειρά συναντήσεων με έναν καλεσμένο κήρυκα ο οποίος θα αναμοχλεύσει την χύτρα των συναισθημάτων και ο οποίος μετά θα φύγει αφήνοντας τον τοπικό ποιμένα να μαζέψει το χάος που δημιουργήθηκε.
• Θα προτιμούσα να μην χρειαστεί αναζωπύρωση στο σώμα της τοπικής μου εκκλησίας. Σας σοκάρει αυτό; Ναι, καλά ακούσατε... Επειδή αν έρθει η αναζωπύρωση τότε αυτό σημαίνει ότι ήμασταν κάποτε ζωντανοί αλλά είμαστε πλέον πεθαμένοι και πρέπει να μας φέρουν πίσω στην ζωή! Εύχομαι αυτό που χρειαζόμαστε τώρα να είναι ανανέωση. Μια ανανέωση της πρώτης μας αγάπης, έναν επανακαθορισμό του οραματισμού μας, να επανεστιάσουμε ποιες αξίες είναι σημαντικές για εμάς. Υπάρχουν πολλά πράγματα που χρειαζόμαστε, αλλά σε παρακαλώ Κύριε, ας μην είναι η αναζωπύρωση!

--- --- --- --- ---

• Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, βέβαια, όταν παλεύουμε με το αίνιγμα της συστηματοποίησης του Δημιουργού είναι ετούτο: ο Δημιουργός δεν μπορεί να μετρηθεί, αλλά πρέπει απλά να τον εμπιστευτεί κανείς. Ο Θεός δεν μπορεί να προσδιοριστεί ποσοτικά με μερικά σετ τύπων και εντολών. Υποθέτω ότι αν φτάναμε ποτέ στο σημείο να είμαστε πολύ κοντά στο να τον προσδιορίσουμε πλήρως, απλά θα ταρακούναγε λιγάκι τα πράγματα, απλά για να μας κρατήσει στην διαδικασία του να υποθέτουμε ποιος είναι. Όπως και να έχει δεν νομίζω ότι ενδιαφέρομαι να λατρεύω έναν Θεό τον οποίο μπορώ να καταλάβω.
• Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι να συναντήσουμε τον Θεό με έναν βαθύ, παρατεινόμενο τρόπο αλλά ο προσανατολισμός μας να θέτουμε διαδικασίες για τα πάντα μπορεί να αποτελέσει στην πραγματικότητα εμπόδιο στην σύνδεσή μας με τον Θεό αντί για καταλύτη. Κλέβει την προσοχή μας από το πρόσωπο που θα έπρεπε να είναι το αντικείμενο της προσοχής μας στην πραγματικότητα, τον Ιησού Χριστό. Πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν  "κάνουμε τα πράγματα σωστά", οι πράξεις μας είναι "σωστές" ακριβώς επειδή ρέουν από την καρδιά των λατρευτών οι οποίοι τοποθετούν τον εαυτό τους κάτω από τον Ιησού τον σωτήρα μας. Οι πράξεις λατρείας των λατρευτών δεν προμηνύουν την κίνηση του Αγίου Πνεύματος, είναι η στάση της καρδιάς όσων συμμετέχουν που οδηγούν στις πράξεις αυτές που συγκινούν τον Θεό μας! Οι πράξεις και τα συμβάντα συγκινούν τον Θεό στον βαθμό που συμπίπτουν με την καρδιά των λατρευτών.
• Εστιάζουμε στο να μιμούμαστε τις συμπεριφορές, που αποτελούν εξωτερικές εκδηλώσεις των όσων συμβαίνουν εν κρυφώ στις καρδιές των λατρευτών. Αντί να αλλάζουμε την στάση της καρδιάς μας, προσπαθούμε να μιμηθούμε τις συμπεριφορές που παρατηρούμε. Γινόμαστε μιμητές και όχι ειλικρινείς λατρευτές. Στην συνέχεια απογοητευόμαστε και δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί "αφού δούλεψε το σύστημα αυτό για αυτούς τους ανθρώπους, πώς δεν δουλεύει για εμάς;" Είναι ο Θεός αυθαίρετος; Είναι ευμετάβλητος; Αποκαρδιωνόμαστε επειδή η φαινομενικά ίδια συμπεριφορά δεν δίνει τα ίδια αποτελέσματα.
• Έχω ακούσει υπερβολικά πολλές φορές από άλλους ποιμένες ότι παραβλέπουν (στην καλύτερη περίπτωση) και (στην χειρότερη) υποτιμούν διάφορες κινήσεις του Πνεύματος σαν να είναι "εκ της σαρκός" ή "κίβδηλες" επειδή οι ίδιες εκχύσεις Πνεύματος δεν έλαβαν χώρα στις εκκλησίες τους με τον ίδιο τρόπο που έλαβε χώρα σε άλλες εκκλησίες. Πόσο αυθαίρετη και αλαζονική ενέργεια. Να υποθέσω ότι επειδή απλά δεν ήμουν μάρτυρας ενός βαθέος κινήματος του Πνεύματος του Θεού στην εκκλησία μου όπως αντίστοιχα οι άλλοι βίωσαν στις δικές τους εκκλησίες, ότι οι δικές τους εμπειρίες δεν πρέπει να είναι αληθινές ή εκ του Θεού και ότι πρέπει να συνεχίσω στο γεμάτο υπερηφάνεια δικό μου τρόπο σκέψης. Ξέρετε κάτι; Όσο αυτή είναι η θέση του ηγέτη ή του ποιμένα της εκκλησίας, η κίνηση του Πνεύματος του Θεού δεν θα διεισδύσουν στην συνάθροιση τους επειδή η υπερηφάνεια δεν είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αληθινού λατρευτή! Ο Θεός αντιτίθεται στον υπερήφανο αλλά εκχέει την αμέτρητη χάρη Του στον ταπεινό. Δεν ξέρω τι σκέφτεστε εσείς αλλά δεν θα ήθελα ο Θεός να κινείται εναντίον μου. Έχω ήδη αρκετές δυσκολίες στην ζωή ετούτη ακόμη και χωρίς να με πιέζει το χέρι του Θεού. Ο Θεός αναζητά κάποιον άνθρωπο και θέλω αυτός ο άνθρωπος να είμαι εγώ!
• Οποτεδήποτε θέτουμε τους εαυτούς μας, έστω και για μια στιγμή, στην στάση του λατρευτή, και ξεχύνουμε τις καρδιές μας προς Αυτόν, ο Θεός ανταποκρίνεται με την συγκλονιστική του αγάπη, το έλεος, και την δόξα που είναι μόνο δικά Του για να τα δώσει. Και ακόμη και αν δεν το "πιάνουμε" στην πληρότητά του, αυτό που εν τέλει καταλαβαίνουμε κάποιες φορές, είναι περισσότερο από ότι μπορεί να αντιληφθεί το μυαλό μας και τα συναισθήματά μας.  

--- --- --- --- --- ---

• Η λατρεία θα έπρεπε να φαίνεται μέσα από πολύ αξιοσημείωτες πράξεις. Είμαι λατρευτής και η στάση μου στην ζωή είναι τέτοια ώστε να προσκυνώ ενώπιον του Κυρίου μου, η ζωή μου θα πρέπει να φέρει κάποιες σαφείς, μετρήσιμες συμπεριφορές:                          
• -Υπηρεσία προς τον Θεό και τον πλησίον μου.                           
• -Αγάπη δίχως όρους για όσους είναι χαμένοι.                           
• -Ανοιχτή, ειλικρινής επικοινωνία με τον Δημιουργό μου για τις πιο κρυφές μου σκέψεις, τις πράξεις και τις επιθυμίες μου.                           
• -Εκδηλωτικές πράξεις δοξολογίας και λατρεία στην συνάθροιση των πιστών.                          
•  -Πολλές άλλες εκφράσεις των καρπών του Πνεύματος. 
• Όλες αυτές οι πράξεις θα πρέπει να ρέουν με φυσικό τρόπο από τον πυρήνα του ποιος είμαι. Φαίνεται ότι συχνά ξοδεύουμε πολύ χρόνο και ενέργεια εστιάζοντας σε αυτό που κάνουμε ενώ αποφεύγουμε τα πολύ δύσκολα ζητήματα του ποιοι είμαστε. Αν απλά εστιάσω τους κόπους μου στο να είμαι αυτό που ο Θεός με προόρισε να είμαι τότε τα πράγματα που θα κάνω θα ρέουν φυσικά από μέσα μου. Θυμάστε το 4ο κεφάλαιο του Ιωάννη; Τα λόγια του Ιησού στην Σαμαρείτισα δεν ήταν: "Ο Θεός αναζητά ανθρώπους που κάνουν συγκεκριμένα πράγματα", αλλά είπε: "ο Θεός αναζητά ειλικρινείς λατρευτές". Οι πράξεις της ειλικρινούς λατρείας (Πνεύμα και Αλήθεια) ρέουν με φυσικό τρόπο από τον λατρευτή... οργανικά.
• Ένας από τους τρόπους που θέτω τον εαυτό μου για λατρεία είναι να διακηρύττω τις δοξολογίες του Θεού μου, να κάνω γνωστές τις θαυμάσιες ιδιότητές τους, να διακηρύττω τις μεγάλες νίκες Του! Καθώς δοξολογώ, οδηγούμαι προς λατρεία.
• Μπορώ να δοξολογώ από απόσταση εκατομμυρίων μιλίων μακρυά, αλλά πρέπει να είμαι σε άμεση επαφή με τον Θεό για να τον λατρεύσω ειλικρινά. Πολλοί Χριστιανοί δεν είναι πρόθυμοι να πάνε στις αυλές του Θεού λόγω του φόβου της διαφάνειας ... αυτό που αποκαλώ "ο παράγοντας της ειλικρίνειας". Όπως είπα και πριν, η πλήρης διαφάνεια, θα τολμήσω να πω η γύμνια, είναι αυτό που ο Θεός απαιτεί από εσένα αν θες να είσαι αληθινός λατρευτής.
• Η αληθινή ειλικρίνεια είναι μερικές φορές οδυνηρή επειδή αφαιρεί την υπερηφάνεια και την αλαζονεία των προσωπείων μας και μας εκθέτει όπως ακριβώς είμαστε. Πολλές φορές, δεν μας αρέσει αυτό που βρίσκουμε στους εαυτούς μας όταν στεκόμαστε γυμνοί μπροστά από τον καθρέφτη. Ως αποτέλεσμα του πόνου αυτού και του πόσο άβολα αισθανόμαστε, πολλοί είναι αυτοί που θα έρθουν ως την πύλη των αυλών του Θεού και δεν προχωρούν πιο μέσα.
• Μέσα στην αναζήτησή μας να κατανοήσουμε τον Θεό, ας μην ξεχάσουμε ποτέ το γεγονός ότι σε αυτή την πλευρά της αιωνιότητας, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να καταλάβουμε πλήρως τον Θεό και τις οδούς Του. Θα το επαναλάβω, δεν νομίζω ότι μου αρέσει να λατρεύω έναν Θεό τον οποίο μπορώ να καταλάβω πλήρως!