Πώς προσευχόμαστε στον Θεό; Όχι, η ερώτηση δεν αφορά τον τρόπο στάσης του σώματος, την ένδυση, ή ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς. Αφορά το περιεχόμενο της προσευχής.
Όταν προσευχόμαστε έχουμε την τάση να ζητάμε από τον Θεό πολλά πράγματα. Ζητάμε να καλυφθούν ένα σωρό ανάγκες μας. Να βρούμε δουλειά, να πάνε όλα καλά στην δουλειά, να μεγαλώσουν τα παιδιά, να βρουν και αυτά δουλειά, να έχουμε κάποια άνεση στα οικονομικά και άλλα πολλά. Η απορίες μου είναι οι εξής:
- Προσευχόμαστε και σχεδόν πάντα ζητάμε πράγματα από τον Θεό. Ζητάμε να μας ακούσει και να μας ικανοποιήσει τα αιτήματά μας. Δεν θα ήταν καλύτερα κατά την διάρκεια αυτής της επικοινωνίας να ακούσουμε και εμείς τον Θεό αντί να του μιλάμε εμείς συνέχεια;
- Πέρα από το να ζητάμε από τον Θεό, έχουμε εξετάσει τους εαυτούς μας αν του προσφέρουμε εμείς αυτό που ζητά Εκείνος από εμάς; Ή αναλωνόμαστε στον να τον φορτώνουμε με αιτήματα τα οποία θα πρέπει να ικανοποιεί για να τον αγαπάμε;
- Τα αιτήματα που φέρνουμε στον Θεό είναι σωστά; Ή ζητάμε ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι;
Έχω ακούσει την άποψη πως ό,τι και αν ζητήσουμε από τον Θεό, είναι γραμμένο ότι θα μας το εκπληρώσει. Η απάντηση σε αυτήν την άποψη έρχεται από την ακόλουθη περικοπή:
"Κι αυτή είναι η παρρησία που έχουμε προς αυτόν, ότι: Αν ζητάμε κάτι σύμφωνα με το θέλημά του, μας εισακούει.
Και αν γνωρίζουμε ότι μας εισακούει, ό,τι αν ζητήσουμε, γνωρίζουμε ότι παίρνουμε τα αιτήματα που ζητήσαμε απ' αυτόν." (Ά Ιωάννη 5/14-15)
Η φράση κλειδί είναι σημειωμένη με κόκκινο. Συνεχίζω λοιπόν με το σκεπτικό ότι ο Θεός ό,τι και να ζητήσουμε μας το δίνει (χωρίς να λαβω υπόψιν την σημειωμένη φράση). Ας υποθέσουμε ότι κάποια από τα αιτήματα των ανθρώπων που σκέπτονται έτσι δεν ικανοποιούνται. Εδώ υπάρχουν δύο τρόποι αντίδρασης συνήθως:
(α) "Δεν ήταν θέλημα Θεού να ικανοποιηθεί το αίτημά μου"
(β) " Γιατί Θεέ μου δεν με ακούς, ε; Γιατί;"
Ο κίνδυνος που ελοχεύει λοιπόν στο να θεωρούμε πως ό,τι και ζητήσουμε θα ικανοποιηθεί, είναι αυτός που βλέπουμε στην περίπτωση (β), δηλαδή να αυθαδειάσουμε προς τον Θεό και να τον κατηγορήσουμε επιπλέον επειδή δεν μας εισάκουσε.
Ας το δούμε τώρα λίγο πιο προσεχτικά: "Αν ζητάμε κάτι σύμφωνα με το θέλημά του, μας εισακούει." Νομίζω ότι είναι σαφές. Πιο σαφές δεν μπορεί να γίνει. Και επιστρέφω λοιπόν στην ερώτηση: Πώς προσευχόμαστε στον Θεό; Ζητάμε να γίνει το θέλημά Του; Ή μήπως ζητάμε πράγματα που (θα έπρεπε να) γνωρίζουμε ότι είναι αντίθετα σε αυτό; Ή μήπως προχωράμε ακόμη παραπέρα στο να ζητάμε κάτι από τον Θεό και να του ορίζουμε και πώς να πραγματοποιήσει αυτό που ζητάμε;
Το όλο θέμα μου γεννήθηκε ως σκέψη όταν κατά την διάρκεια των περασμένων μηνών άκουσα κάποιες προσευχές ή σχόλια πάνω σε αποτελέσματα προσευχών. Ένα από τα περιέργα αιτήματα προσευχής για παράδειγμα ήταν "να μην ψηφιστεί το μνημόνιο". Και όταν ψηφίστηκε το μνημόνιο υπήρξε η απορία "γιατί ψηφίστηκε, δεν με άκουσε ο Θεός;" Άλλο παράδειγμα: "Κύριε στείλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ να εξοντώσει τους δαίμονες". Σε αυτό το δείγμα προσευχής ορίζουμε στον Θεό πώς θέλουμε εμείς να ενεργήσει. Επειδή είδαμε γραμμένα στην Αγία Γραφή τα ονόματα δύο Αρχαγγέλων, του Μιχαήλ και του Γαβριήλ, αυτούς και ζητάμε να μας στείλει ο Θεός. Ναι εντάξει ίσως να υπάρχουν και άλλοι αλλά δεν τους γνωρίζουμε, θα πει κανείς. Ακριβώς! Δεν το γνωρίζουμε. Οπότε γιατί επιβάλλεις στον Θεό πώς να ενεργήσει; Ποιος είσαι εσύ που θα του υποδείξεις πώς να εκτελέσει το αίτημά σου;
Είναι σαν να ζητάω από την μάνα μου να μου φτιάξει τον απίθανο μουσακά της αλλά όχι όπως ξέρει μόνο αυτή, αλλά όπως υποψιάζομαι εγώ.
"Δεν θα βάλεις τώρα τις πατάτες, θα τις βάλεις όταν πω εγώ και θα τις κόψεις όπως θέλω εγώ"
"Μα παιδί μου δεν ξέρεις τίποτα από μαγειρική, δεν μπορεί να γίνει έτσι ο μουσακάς"
"Όχι μάνα πρέπει να το κάνεις όπως σου λέω εγώ, ΤΕΛΟΣ"
Και φυσικά μετά όταν το φαγητό δεν θα τρώγεται θα έχω και το θράσος να πω "ρε μάνα πως το έκανες έτσι;"
Για να λάβω πολύ πιθανόν την απάντηση: "Παιδί μου δεν θέλησες να κάνω το φαγητό όπως εγώ μόνο ξέρω αλλά θέλησες να επιβάλλεις τον δικό σου τρόπο. Άλλη φορά όταν ζητάς ένα φαγητό από εμένα, να αφήνεις να κάνω το φαγητό όπως ξέρω εγώ, γιατί εσύ απλά ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ καλύτερα από μένα".
Είναι φρόνιμο να ζητάμε από τον Θεό να ενεργήσει όπως εμείς θέλουμε; Ή μήπως καλύτερα να εμπιστευθούμε ολοκληρωτικά Αυτόν;
Προσευχή δεν σημαίνει ότι εγώ μόνο ζητάω από τον Θεό. Αλλά ταυτόχρονα ακούω τον Θεό μήπως έχει κάτι να μου πει. Και δεν ζητάω πράγματα τα οποία μου έχει ήδη υποσχεθεί.
"Γι' αυτό, σας λέω: Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι να φάτε και τι να πιείτε· ούτε για το σώμα σας τι να ντυθείτε. Δεν είναι η ζωή πολυτιμότερη από την τροφή, και το σώμα από το ένδυμα; Κοιτάξτε με προσοχή στα πουλιά τού ουρανού, ότι δεν σπείρουν ούτε θερίζουν ούτε συγκεντρώνουν σε αποθήκες, και ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει· εσείς, δεν είστε πολύ ανώτεροι απ' αυτά; Αλλά, ποιος από σας, μεριμνώντας, μπορεί να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημά του; Και για το ένδυμα τι μεριμνάτε; Παρατηρήστε τα κρίνα τού χωραφιού πώς αυξάνουν· δεν κοπιάζουν ούτε κλώθουν. Σας λέω, όμως, ότι ούτε ο Σολομώντας μέσα στη δόξα του ντύθηκε σαν ένα απ' αυτά. Αλλά, αν το χορτάρι τού χωραφιού, που σήμερα υπάρχει, και αύριο ρίχνεται σε κλίβανο, ο Θεός το ντύνει με έναν τέτοιο τρόπο, δεν θα ντύσει πολύ περισσότερο εσάς, ολιγόπιστοι;
Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, λέγοντας: Τι να φάμε ή τι να πιούμε ή τι να ντυθούμε; Δεδομένου ότι, όλα αυτά τα ζητούν οι Εθνικοί· επειδή, ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι έχετε ανάγκη απ' όλα αυτά. Αλλά, ζητάτε πρώτα τη βασιλεία τού Θεού, και τη δικαιοσύνη του· και όλα αυτά θα σας προστεθούν. Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, για την αύριο· επειδή, η αύριο θα μεριμνήσει για τα δικά της· αρκετό είναι στην ημέρα το κακό της."(Ματθ. 6/25-34)
Και το ερώτημα είναι: πόσες φορές ζητάμε από τον Θεό την βασιλεία Του και την δικαιοσύνη Του; Και μάλιστα πρώτα αυτά πριν από οτιδήποτε άλλο;
"Έτσι, λοιπόν, να προσεύχεστε εσείς: Πατέρα μας, που είσαι στους ουρανούς, ας αγιαστεί το όνομά σου·
ας έρθει η βασιλεία σου· ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, έτσι και επάνω στη γη·
το καθημερινό μας ψωμί δώσε μας σήμερα·
και συγχώρεσε σε μας τις αμαρτίες μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε σ' αυτούς που αμαρτάνουν σε μας·
και μη μας φέρεις μέσα σε πειρασμό, αλλά ελευθέρωσέ μας από τον πονηρό, επειδή δική σου είναι η βασιλεία και η δύναμη και η δόξα στους αιώνες. Αμήν." (Ματθ. 6/9-13)
Και πόσες φορές ακολουθούμε αυτόν τον τρόπο προσευχής που μας έδειξε ο Θεός;
Θέλω να διευκρινίσω κάτι: Επειδή γράφω σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο δεν σημαίνει ότι εξαιρώ τον εαυτό μου από αυτά που γράφω. Μα πως θα μπορούσα να γράφω αυτά που διαβάζετε αν και εγώ δεν τα είχα βιώσει και δεν τα βιώνω ακόμη; Δεν κρίνω κανέναν. Τοποθετώ ερωτήματα, γράφω σκέψεις. Και είμαι ανοιχτός σε κάθε παρατήρηση. Για αυτόν τον λόγο είναι ενεργοποιημένα τα σχόλια στο blog αυτό.
Σίγουρα στο θέμα επανέλθω και άλλη φορά αφού δεν μπορεί να εξαντληθεί σε μία ανάρτηση.
Ας προσέχουμε λοιπόν τι ζητάμε από τον Θεό στις προσευχές μας, και πώς ζητάμε από τον Θεό. Και ας κάτσουμε να τον ακούσουμε κάποια φορά που θα έχει κάτι να μας πει. Όπως γράφει και ένα πόστερ που αγόρασα πρόσφατα: "Μάθε με Κύριε να μιλάω λιγότερο, και να ακούω περισσότερο"
Ο Κύριος να είναι μαζί μας. Αμήν.
