Ταξίδια της ψυχής

Μηχανικά οδηγώ στην εθνική οδό.
Η ψυχή μου όμως ταξιδεύει
σε μια στιγμή τόσο κοντινή.

Την στιγμή εκείνη που όλα γίνονται φως.
Το σώμα προσπαθεί να αντέξει
μπροστά στο Αληθινό Φως.
Πως να αντέξεις σάρκα
στην δόξα Του μπροστά;

Το σώμα υποφέρει,
δεν μπορεί να βρει τρόπο
να εκφράσει την άπειρη χαρά.

Η ψυχή μου ταξιδεύει
στην στιγμή που το φθαρτό
μεταμορφώνεται σε σώμα άφθαρτο,
και η ανεκλάλητη χαρά
ξεσπά σε αιώνιους ψαλμούς δοξολογίας.
Μία αιωνιότητα δοξολογώντας Σε Κύριε,
και πάλι δεν είναι αρκετή!

Επιστρέφω. Τα χιλιόμετρα κυλούν
κάτω από τις ρόδες μου.
Ο χρόνος και πάλι κυλά αργά.
Δάκρυα και γαλήνη ως ανάμνηση
του σύντομου ταξιδιού μου.
Κάνε ψυχή μου υπομονή,
σύντομα θα είσαι για πάντα εκεί.

Προσευχές για την χώρα

   Τον τελευταίο καιρό έχω αντιληφθεί πολλές κινήσεις που καλούν σε προσευχή για την Ελλάδα. Χαίρομαι πολύ για αυτό. Πράγματι πρέπει να προσευχηθούμε για αυτήν την χώρα. Αλλά τι πρέπει να προσευχηθούμε;

   Έχω αντιληφθεί γύρω μου πολλές φορές να γίνονται προσευχές με αντικείμενο την οικονομική κατάσταση της χώρας, προσευχές να μην περάσουν νομοσχέδια, μεσοπρόθεσμα, μνημόνια κ.ά. Διαφωνώ κάθετα με μια προσέγγιση αυτού του τύπου. Αν κάτι πρέπει να προσευχόμαστε είναι να αναγεννηθεί ο λαός μας. Να γυρίσει πίσω στον Θεό. Ο νεοέλληνας έγινε ο ίδιος θεός του εαυτού του, έχασε κάθε ηθική αξία, κυνήγησε την άνεση, την καλοπέραση. Ασχολήθηκε σε  υπέρμετρο βαθμό με το εγώ του. Ξέχασε τις υποχρεώσεις προς τον συνάνθρωπό του και ασχολήθηκε μόνο με τις υποχρεώσεις των άλλων απέναντί του. Απομακρύνθηκε από τον Θεό γιατί δεν τον είχε ανάγκη και θεώρησε ότι μπορεί να σταθεί μόνος του.

Αν κάτι πρέπει να προσευχόμαστε λοιπόν είναι να γίνει το θέλημα του Θεού για την χώρα ετούτη, να γίνει ό,τι είναι απαραίτητο για να γυρίσει ο Έλληνας στον αληθινό Θεό. Να γυρίσει και να απαρνηθεί τον εαυτό του και να γνωρίσει και πάλι τον Χριστό. Δεν μπορώ να καθορίσω εγώ στον Θεό πώς θα το κάνει αυτό. Δεν μπορώ να του ζητήσω να περάσουν ή όχι νομοσχέδια. Η χώρα αυτή μπορεί να αποκτήσει ελπίδα μόνο αν γυρίσει στον Χριστό. Ο λαός χάρη στον οποίο διαδόθηκε το ευαγγέλιο στην άκρη της οικουμένης, είναι αυτός που έχει απαρνηθεί τον Χριστό και το ευαγγέλιο της σωτηρίας. Αν απαιτηθεί να πτωχεύσει η χώρα για να επιστρέψουμε στον Χριστό, ας γίνει έτσι. Αν απαιτηθεί να διασυρθούμε διεθνώς, ας γίνει έτσι. Αν είναι να συντριφτεί η περηφάνια του Έλληνα, ας γίνει.

   "Ο Κύριος είναι κοντά σ' εκείνους που είναι συντριμμένοι στην καρδιά, και σώζει τους ταπεινούς στο πνεύμα." (Ψαλμοί 34:18)

   "Θυσίες τού Θεού είναι συντριμμένο πνεύμα· συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά, Θεέ, δεν θα καταφρονήσεις." (Ψαλμοί 51:17)

   "Γιατρεύει (σ.σ. ο Κύριος) τους συντριμμένους στην καρδιά, και δένει τις πληγές τους." (Ψαλμοί 147:3)

   Πολλοί μπορεί να πουν "Τι λέει μωρέ ο τρελός;" Πείτε με τρελό. Αλλά τι έχει προτεραιότητα; Το δικό μου θέλημα ή το θέλημα του Θεού; Αν λοιπόν είναι θέλημα του Θεού η χώρα να πέσει χαμηλά, γιατί να ζητάω εγώ επιμόνως το αντίθετο; Για να μην χαλάσει η άνεσή μου; Πριν αρχίσετε να φωνάζετε παρακαλώ παρατηρήστε το υποθετικό "αν" στην αρχή της προηγούμενης ερώτησης.

Δεν μπορώ να γνωρίζω τις βουλές του Κυρίου. Δεν μπορώ επίσης όμως να του καθορίζω εγώ τι να κάνει. Ας θυμηθούμε το "γεννηθήτω το θέλημά σου". Δεν λέμε "γεννηθήτω το θέλημά σου, αφού ικανοποιήσεις το δικό μου". Αγαπητοί οι πιστοί δεν έχουμε να φοβηθούμε καμία πτώχευση, καμία απώλεια εθνικής υπερηφάνειας. Γνωρίζουμε ότι ο Κύριος φροντίζει για εμάς. 

   "Αλλά, αν το χορτάρι τού χωραφιού, που σήμερα υπάρχει, και αύριο ρίχνεται σε κλίβανο, ο Θεός το ντύνει με έναν τέτοιο τρόπο, δεν θα ντύσει πολύ περισσότερο εσάς, ολιγόπιστοι; Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, λέγοντας: Τι να φάμε ή τι να πιούμε ή τι να ντυθούμε; Δεδομένου ότι, όλα αυτά τα ζητούν οι Εθνικοί· επειδή, ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι έχετε ανάγκη απ' όλα αυτά. Αλλά, ζητάτε πρώτα τη βασιλεία τού Θεού, και τη δικαιοσύνη του· και όλα αυτά θα σας προστεθούν. Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, για την αύριο· επειδή, η αύριο θα μεριμνήσει για τα δικά της· αρκετό είναι στην ημέρα το κακό της." (Ματθαίος 6/30-34)

   Γιατί λοιπόν να αγωνιούμε για ασήμαντα πράγματα; Γιατί να ελπίζουμε σε ανθρώπους και όχι στον ίδιο τον Θεό; Πολλοί τρέχουν να βρουν εναλλακτικές πολιτικές λύσεις, ποιο κόμμα θα μπορούσε να εκλεγεί που θα βελτίωνε την κατάσταση. Μα ας μιλήσουμε σοβαρά. Είναι σε πνευματική θέση ο Έλληνας να διακρίνει το σωστό; Πως μπορεί ένας άνθρωπος ο οποίος έχει χάσει μακριά από τον Θεό τις ηθικές του αξίες, να διακρίνει το σωστό; Αν σε έναν διεφθαρμένο βάλετε να επιλέξει μεταξύ 10 διεφθαρμένων και ενός δίκαιου, τι πιθανότητες δίνετε να επιλέξει τον δίκαιο;

Αγαπητοί μου, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ένας λόγος παραπάνω, στην κατάσταση που έχουμε φτάσει, ας γυρίσουμε το βλέμμα μας στον Χριστό. Ας επιστρέψουμε σε αυτόν που μπορεί να μας γιατρέψει. Σε αυτόν που μπορεί να γιατρέψει κάθε πωρωμένη καρδιά και συνείδηση. Σε αυτόν που μπορεί να αναστηλώσει της ηθικές μας αξίες. Ας ζητήσουμε από τον Κύριο να αναγεννηθεί ο λαός μας. Ό,τι και αν χρειαστεί να γίνει. Αν είναι απαραίτητο ας ξεβολευτούμε κιόλας. Αλήθεια τι είναι αυτά που μπορεί να χάσουμε μπροστά στο να κερδηθούν τόσες ψυχές από τον Κύριο; 

   

   Δεν είναι τα νομοσχέδια που πρέπει να μας απασχολούν. Είναι το πώς θα επιστρέψουμε στην οδό του Χριστού.

   "Παρακαλώ, λοιπόν, πρώτα απ' όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες, για όλους τούς ανθρώπους, για βασιλιάδες, και όλους εκείνους που είναι σε αξιώματα, ώστε να ζούμε βίο ατάραχο και ήσυχο με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα. Επειδή, αυτό είναι καλό και ευπρόσδεκτο μπροστά στον Σωτήρα μας Θεό· ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και νάρθουν στην επίγνωση της αλήθειας." (Α' Τιμόθεο 2/1-4)

   Κλείνω με αυτό το εδάφιο το οποίο αφήνω να σκεφθούμε για την επόμενη φορά που θα βρίσουμε κάποιον πολιτικό. Πριν τον βρίσουμε ας σκεφτούμε ότι δεν ανέβηκε μόνος του στην θέση που έχει.

Επαναλαμβάνω, ας προσευχόμαστε να γίνει το θέλημα του Κυρίου και ας ελεήσει τον λαό μας και ας του δείξει την οδό του γυρισμού προς τον Θεό. Γιατί θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να έρθουν στην επίγνωση της αλήθειας.

Το ίδιο ψέμα εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Από την αρχή η ιστορία παραμένει ίδια. Ο άνθρωπος θέλει να τα καταφέρει μόνος του. Δεν έχει ανάγκη κανέναν Θεό. Τόσες χιλιάδες χρόνια μετά, ο άνθρωπος επιλέγει να πιστέψει το βασικότερο ψέμα του διαβόλου. Ποιο; Ας το διαβάσουμε από την Γένεση: «4 Και το φίδι είπε στη γυναίκα: Σίγουρα δεν θα πεθάνετε, 5 αλλ' ο Θεός ξέρει ότι την ίδια ημέρα που θα φάτε απ' αυτόν, τα μάτια σας θα ανοιχτούν, και θα είστε σαν θεοί, γνωρίζοντας το καλό και το κακό.» (Γένεση 3/5-6).

Θα γίνουμε σαν θεοί. Θα γνωρίζουμε εμείς το καλό και το κακό. Θα ορίζουμε εμείς την ζωή μας και θα ζούμε όπως θέλουμε χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν. Δεν θα πεθάνουμε λόγω της παρακοής μας. Δεν χρειαζόμαστε τον Θεό γιατί τον ρόλο του Θεού στην ζωή μπορούμε να τον λάβουμε εμείς οι ίδιοι. Σε οποιαδήποτε κατηγορία θα έχουμε αυτοδικαίωση γιατί εμείς δεν έχουμε ανάγκη τον Θεό. Μπορούμε χωρίς Αυτόν. Θα είμαστε εμείς θεοί του εαυτού μας.

Ανοιχτήκανε τα μάτια μας; Ή μήπως αντιθέτως τυφλωθήκανε; Δεν αναγνωρίζουμε ότι έχουμε ανάγκη τον Θεό. Δεν αναγνωρίζουμε το μεγαλείο της αγάπης Του. Αντί ο Θεός να μας κατακάψει που απομακρυνθήκαμε από Αυτόν και τον αρνηθήκαμε, όπως θα είχε κάθε δικαίωμα να κάνει όντας ο Δημιουργός,  θέλησε να μας ανοίξει τον δρόμο επιστροφής προς Αυτόν. Έστειλε τον Ιησού Χριστό, τον Υιό Του να λάβει την τιμωρία που σε εμάς άρμοζε, ώστε πιστεύοντας σε Αυτόν να μπορούμε εμείς να επιστρέψουμε. Ιδού το ασύλληπτο του μεγαλείου της αγάπης Του. Ο Δημιουργός αντί να κατακάψει το δημιούργημα το οποίο παρέκλινε από τις προδιαγραφές του, προτιμά να θυσιαστεί για να επαναφέρει το δημιούργημα κοντά Του. Και αυτήν την αγάπη δεν την αναγνωρίζουμε γιατί προτιμούμε να ακολουθήσουμε το ψέμα του διαβόλου: «Θα είστε σαν θεοί». Και αν κάποτε ο άνθρωπος ήταν ένοχος επειδή αρνήθηκε τον Πατέρα Θεό, τώρα είναι ένοχος επειδή αρνείται να δεχτεί την θυσία του Υιού του Θεού. Μια θυσία που έχει ανοίξει τον δρόμο για την επιστροφή στον Θεό στον οποίο και ανήκουμε. Τα μάτια μας είναι τυφλά! Προτιμάμε να ακολουθήσουμε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από τον Χριστό. Οι επιλογές που μας δίνει ο διάβολος, και είναι πάρα πολλές, όλες οδηγούν μακριά από τον αληθινό Θεό. Προτιμάμε να πιστέψουμε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την αλήθεια του σταυρού. Ο σταυρός φαντάζει ανοησία.

«Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Αυτά είναι παραμυθάκια για μικρά παιδιά.» Αγαπητοί ας σταματήσουμε να ακολουθούμε τα ψέματα αυτά του διαβόλου. Και επειδή ως άνθρωποι κρίνουμε τα πάντα με το κέρδος, σκεφτείτε το εξής απλό: Τι έχετε να χάσετε αν γυρίσετε το βλέμμα προς τον σταυρό και ζητήσετε το έλεος και την χάρη του Ιησού Χριστού; Κλείστε τα αυτιά σας για μια στιγμή στα ψέματα του διαβόλου. Γυρίστε το βλέμμα στον σταυρό και ζητήστε από τον Χριστό να σας ανοίξει τα μάτια. Σας διαβεβαιώνει ο ίδιος ο Χριστός ότι η ανταμοιβή θα είναι ζωή αιώνια. Εμπρός λοιπόν… Γυρίστε την πλάτη στον πονηρό αυτήν την φορά, και ζητήστε την αλήθεια του Χριστού. Πείτε όχι στις απάτες του πονηρού. Πείτε ένα βροντερό ναι στον αληθινό Θεό που μας αγάπησε σε ασύλληπτα μεγάλο βαθμό, και μας προσφέρει το διαβατήριο για την αιώνια ζωή δωρεάν.