Πώς τα κάναμε έτσι τα πράγματα; Πώς απομακρυνθήκαμε τόσο; Που πήγε η αγάπη του Χριστού; Διαβάζω και πληγώνομαι:
- "Καινούργια εντολή σάς δίνω: Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας αγάπησα, κι εσείς να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Από τούτο θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, εάν έχετε αγάπη ο ένας προς τον άλλον."
- "Το αλάτι είναι καλό· αν, όμως, το αλάτι γίνει ανάλατο, με τι θα το αρτύσετε; Να έχετε αλάτι μέσα σας, και να ειρηνεύετε αναμεταξύ σας."
- "Ξέρετε ότι εκείνοι που θεωρούνται άρχοντες των εθνών, τα κατακυριεύουν· και οι μεγάλοι τους, τα κατεξουσιάζουν. Όμως, δεν θα είναι έτσι αναμεταξύ σας· αλλά, όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας, θα είναι υπηρέτης σας· και όποιος από σας θέλει να γίνει πρώτος, θα είναι δούλος όλων· επειδή, ο Υιός τού ανθρώπου δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του λύτρο για πολλούς"
- "Τους αναμεταξύ σας πρεσβύτερους παρακαλώ εγώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυρας των παθημάτων τού Χριστού, και ταυτόχρονα κοινωνός τής δόξας που πρόκειται να αποκαλυφθεί· να ποιμάνετε το αναμεταξύ σας ποίμνιο του Θεού, επιβλέποντας όχι αναγκαστικά, αλλά εκούσια· ούτε με αισχροκέρδεια, αλλά πρόθυμα· ούτε ως κατεξουσιάζοντας την κληρονομία τού Θεού, αλλά γίνεστε τύποι τού ποιμνίου"
Πού πήγε η αγάπη; Κοιτάζω γύρω μου και απελπίζομαι. Οι άνθρωποι έχουν κατασκευάσει θρησκευτικά συστήματα, φυλακές όπου η συνείδηση πορώνεται, τα αυτιά κωφεύουν, τα μάτια ξεχνούν να βλέπουν. Κάθε σύστημα καταφέρεται ενάντια στο άλλο υπηρετώντας το καθένα τα συμφέροντά του. Υπηρέτες των χρημάτων, υπηρέτες συμφερόντων πολύ καλά κρυμμένων από την ηγεσία του κάθε συστήματος.
Πού πήγε η αγάπη; Όλοι ακολουθούν ανθρώπινες παραδόσεις, ελάχιστοι μένουν στην αλήθεια. Όλοι λατρεύουν είδωλα παρά τον Θεό. Γιατί πώς μπορείς να λες ότι λατρεύεις τον Θεό ψέλνοντας συνέχεια ύμνους που τον αφορούν, αγνοώντας όμως τον πόνο των αδερφών σου; Ή πώς αγαπάς τον Θεό όταν τον αδερφό σου δεν αγαπάς και δεν φροντίζεις για αυτόν;
Που πήγε η αγάπη; Όλοι μάθαμε να έχουμε την προσωπική μας νιρβάνα, μαστουρώνουμε πνευματικά και αυτό μας αρκεί. Δεχόμαστε ευλογίες και τις ευλογίες αυτές δεν τις χρησιμοποιούμε για να υπηρετήσουμε αλλά τις αναλώνουμε για τις δικές μας ηδονές, ικανοποιούμε αυστηρά και μόνο τις δικές μας ανάγκες.
Που πήγε η αγάπη; Σπαταλάμε εκατομμύρια για την συντήρηση ναών και συναθροίσεων, την στιγμή που ναός για τον Θεό είναι το ανθρώπινο σώμα που γίνεται κατοικητήριο του Πνεύματός Του και συνάθροιση είναι απλά η συνάντηση 2 ή 3 ή περισσότερων πιστών. Σπαταλάμε εκατομμύρια για λατρείες με όργανα, με ψάλτες, με εικόνες, με βιντεοπροβολείς, με ηχοσυστήματα, με φωτισμούς. Και όμως αρνούμαστε να υπηρετήσουμε όσους έχουν ανάγκη. Ακόμη και μέσα στην ίδια μας την συνάθροιση άνθρωποι πεινάνε, άνθρωποι υποφέρουν ψυχικά, άνθρωποι ουρλιάζουν μέσα από την καρδιά τους για αγάπη ουσιαστική. Εμείς όμως δείχνουμε ενδιαφέρον μόνο όταν έχουμε να κερδίσουμε, όταν έχουμε να στήσουμε την δική μας δόξα, όταν πρόκειται να λάβουμε έπαινο από τους άλλους, όταν μπορούμε να σχηματίσουμε την "αυλή" μας που θα επηρεάζει τους υπόλοιπους σύμφωνα με τα δικά μας θέλω. Αν λοιπόν αρνούμαστε να είμαστε υπηρέτες των αδερφών μας, πώς θα υπηρετήσουμε τον υπόλοιπο κόσμο;
Που πήγε η αγάπη; Αντί για αγάπη καλλιεργήσαμε μίσος, σπείραμε διχόνοια για να εξυπηρετήσουμε τα δικά μας συμφέροντα. Βγάλαμε τον Χριστό από την μέση και υπηρετούμε τους εαυτούς μας και τα τερατουργήματά μας, αυτά που θέλουμε να ονομάζουμε και "εκκλησίες". Μέσα σε αυτές καλλιεργήσαμε την αυτοδικαίωση, συγκρίναμε τους εαυτούς μας με τους εαυτούς μας και δικαιωθήκαμε. Αυτοκυρηχτήκαμε άγιοι και αναμάρτητοι και το έλεος το μετατρέψαμε σε κρίση και κατάκριση. Στεκόμαστε απέναντι από τον κόσμο κατακρίνοντας, αντί να στεκόμαστε δίπλα στον κόσμο αγκαλιάζοντας, υπηρετώντας, αγαπώντας. Ομοφυλόφιλοι, κλέφτες, απατεώνες, επίορκοι, εγκληματίες τους θεωρούμε όλους μιάσματα και τους ρίχνουμε στην φωτιά. Τα μάτια μας τυφλώθηκαν και δεν βλέπουν πως σαπίζουμε, πως τα θεμέλια μας είναι σαθρά.
Που πήγε η αγάπη; Υπάρχει πια ελπίδα να γιατρευτούμε; Να γίνουμε όπως πρώτα; Ναι, αν ανοίξουμε την πόρτα: "Εγώ, όσους αγαπάω, τους ελέγχω και τους περνάω από παιδεία· γίνε, λοιπόν, ζηλωτής και μετανόησε. Πρόσεξε, στέκομαι στη θύρα και κρούω· αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ' αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου. Όποιος νικάει, θα του δώσω να καθίσει μαζί μου στον θρόνο μου, όπως κι εγώ νίκησα, και κάθισα μαζί με τον Πατέρα μου στον θρόνο του. Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει τι λέει το Πνεύμα προς τις εκκλησίες"
