Παραμονή Χριστουγέννων με τους άστεγους

Ο Θεός αγαπάει τους ανήμπορους και φτωχούς με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Έβαλε πριν από κάποιους μήνες δύο νέους να μιλάνε στο facebook στην ομάδα των streetlights για το πόσο κρύο έκανε έξω. Και ακολούθως οργανώθηκε το μοίρασμα κουβερτών σε άστεγους έξω από τον Άγιο Γεώργιο στην Πειραιώς.

Τα ίδια αυτά παιδιά μετά θέλησαν να κάνουν κάτι ασυνήθιστο παραμονή Χριστουγέννων. Και έτσι ο Νίκος, η Ειρήνη και ο γράφων, βρεθήκαμε την παραμονή των Χριστουγέννων στην ίδια περιοχή για να μοιράσουμε λίγο φαγητό στους άστεγους εκεί.

Μην φανταστεί κανείς κανά τρελό έδεσμα. Τυροπιτάκια και λουκανοπιτάκια. Φτάσαμε στον Άη Γεώργιο 21.30 και μοιράσαμε φαγητό στους εκεί ήδη κοιμισμένους άστεγους. Ναι! έπρεπε να τους ξυπνήσουμε για να τους δώσουμε να φάνε. Πρώτη έκπληξη ήταν ένας πρόσφυγας από το Ιράκ. Ισάμ το όνομά του, που στα ελληνικά του το είχαν αποδώσει ως Σάκης!!! Πριν καλά καλά προλάβω να μιλήσω για τον Θεό στον Ισάμ, ξεκίνησε αυτός να μιλά. Για το ότι ο Θεός είναι καλός, ότι αυτό που κάναμε ήταν να ακούσουμε τον Θεό και αυτό που έβαλε στις καρδιές μας. Συμφώνησε δίχως καμιά άλλη κουβέντα ότι αυτό που κάναμε ήταν απλά να προσπαθήσουμε να συμπεριφερθούμε στους άστεγους σαν να ήταν αυτοί οι ίδιοι ο Χριστός. Όταν του είπα ότι με αυτό ακριβώς το σκεπτικό ίσως θα έπρεπε να κάνουμε όλοι περισσότερα, με αποστόμωσε: "Μην το λες αυτό. Θα μπορούσατε να είστε σπίτια σας αλλά είστε εδώ και μας δίνετε φαϊ". Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ο Ισάμ έχει γνωρίσει τον Ηλία Αρμένη και έχουν μιλήσει.

Στην συνέχεια προσπαθήσαμε να βρούμε και άλλους άστεγους για να μοιράσουμε τα λιγοστά μας φαγητά. Χρειάστηκε να ψάξουμε στα στενά πέριξ Αγίου Γεωργίου και πλατείας Κουμουνδούρου γιατί η αστυνομία είχε φροντίσει να εξαφανιστεί το άσχημο θέαμα από τα κεντρικά σημεία αυτές τις Άγιες ημέρες. Όπως όλοι καταλαβαίνουν δεν είναι δυνατόν ο Αθηναίος να βγει για ψώνια ή για γλέντι την Παραμονή και να βλέπει την κατάντια αυτών των ανθρώπων....

Η επόμενη για μένα συγκινητική στιγμή ήταν όταν βρήκαμε ένα ζευγάρι εξαρτημένων που κοιμόνταν μαζί κρυμμένοι σε μια γωνιά της Κουμουνδούρου. Η κοπέλα μας ζήτησε και νερό. Είχα ξεχάσει ότι ακόμη και αυτό το τόσο απλό αγαθό που έχουμε εμείς απλά ανοίγοντας την βρύση μας, αυτοί οι άνθρωποι το στερούνται. Κάποιοι από αυτούς είχαν παλιά μπουκαλάκια πλαστικά με ανήσυχα βρώμικο νερό μέσα (από κανά συντριβάνι πιθανόν). Δώσαμε φαγητό στο ζευγάρι αυτό και μετά από μισή ώρα γυρίσαμε και τους δώσαμε ένα μπουκάλι νερό (είχαμε πάρει μια εξάδα προληπτικά). "Ο Θεός να σας έχει καλά παιδιά μου" τους ευχήθηκα. Και αυτό που με συγκίνησε ήταν ότι καθώς απομακρυνόμασταν η κοπέλα ξύπνησε τον άντρα και του ζήτησε να μας ευχηθεί αντίστοιχα "Καλά Χριστούγεννα, ο Θεός μαζί σας".

Είχα μια πιο ρομαντική άποψη για το πως θα περνάγαμε αυτήν την βραδιά. Η ιδέα ήταν να έχουμε και μια εστία Πετρογκάζ και να φτιάχνουμε τσάι όπως θα καθόμαστε παρέα με τους άστεγους. Αλλά αφενός κάτι τέτοιο θα απαιτούσε περισσότερα χέρια, για λόγους ασφαλείας (μην πέσουν όλοι μαζί πάνω στην εστία και αρπάξουμε φωτιά), αφετέρου θα έπρεπε να έχει γίνει πολύ νωρίς. Οι άστεγοι κοιμούνται νωρίς κάτω από τις κουβέρτες τους, γιατί δε έχουν την πολυτέλεια να έχουν κάποιο θερμαντικό σώμα να τους κρατά έξω από αυτές.

Μακάρι να μπορούσα να βγάλω φωτογραφίες ή μικρά βίντεο απλά για να δείτε την κατάσταση. Αλλά αντί αυτού σας προσκαλώ να έρθετε μαζί μας στην επόμενη εξόρμηση. Όσες εικόνες και αν δείξω, όσα βίντεο και αν μοιραστώ, δεν θα είναι κάτι που δεν θα έχετε ξαναδεί από την τηλεόραση (ειδικά τέτοιες μέρες). Αν δεν το δείτε με τα ίδια σας τα μάτια, δεν θα καταλάβετε πολλά. Η εικόνα και το βίντεο προσφέρουν μια συγκίνηση μερικών λεπτών. Και κάποιο προβληματισμό ενδεχομένως. Όταν δείτε από κοντά τους ανθρώπους αυτούς, όταν ζήσετε για λίγα ελάχιστα λεπτά την κατάσταση αυτή από κοντά, όταν ακουμπήσετε τους ανθρώπους αυτούς, τους μιλήσετε, τότε δεν θα μπορείτε να μην αλλάξετε.

Τους ανθρώπους αυτούς που ο Θεός αγαπά  με έναν τόσο ιδιαίτερο τρόπο, ας μην τους ξεχνάμε εμείς που πιστεύουμε σε Αυτόν ο οποίος υπήρξε άστεγος.

Εκκλησία χωρίς κτίριο;

Αν μια εκκλησία επενδύει περισσότερα χρήματα για την διαμόρφωση των χώρων του κτιρίου της σε σχέση με όσα επενδύει σε ανθρώπους, τότε πως θα την χαρακτηρίζατε; Αλήθεια ο Χριστός θα κοίταζε αν είναι όμορφο το κτίριο; Ή θα έδινε τα πάντα σε όσους έχουν ανάγκη; Μια εκκλησία δεν χρειάζεται ένα κτίριο για να υφίσταται. Πόσο μάλλον ένα υπερβολικό σε όλα του τα μεγέθη κτίριο που σε μεγάλο βαθμό μάλλον ικανοποιεί την ανάγκη για επίδειξη.

Ας θυμηθούμε αυτό:

 "...ο Ύψιστος δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς, όπως λέει ο προφήτης: «Ο ουρανός είναι ο θρόνος μου, η δε γη το υποπόδιο των ποδιών μου· ποιον οίκο θα οικοδομήσετε σε μένα; λέει ο Κύριος· ή, ποιος είναι ο τόπος τής ανάπαυσής μου; Όλα αυτά δεν τα έκανε το χέρι μου;»"

Επίσης ας θυμηθούμε αυτό: 

"Αλλά, στ' αλήθεια, θα κατοικήσει ο Θεός επάνω στη γη; Να, ο ουρανός και ο ουρανός των ουρανών δεν είναι ικανοί να σε χωρέσουν· πόσο λιγότερο αυτός ο οίκος, που έκτισα!"

Για ποιον λόγο λοιπόν ξοδεύονται τόσα ποσά για κτίρια αντί να ξοδεύονται τα ποσά αυτά σε ανθρώπους; 

Πάνω από όλα ας μην ξεχνάμε αυτό: 

"Όμως, έρχεται ώρα, και ήδη είναι, όταν οι αληθινοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν τον Πατέρα με πνεύμα και με αλήθεια· επειδή, ο Πατέρας τέτοιου είδους ζητάει να είναι εκείνοι που τον προσκυνούν. Ο Θεός είναι πνεύμα· και εκείνοι που τον προσκυνούν με πνεύμα και με αλήθεια πρέπει να τον προσκυνούν."

Αλήθεια, ένα κτίριο έχει μεγαλύτερη αξία και υψηλότερη προτεραιότητα από μια ψυχή;

Ερωτήματα για σκέψη και προβληματισμό.

Χωρίς τίτλο

Το τραμ κινείται πάνω στις ράγες. Διαδρομή Παλιό Φάληρο - Νέος Κόσμος. Θόρυβος από τον κόσμο, θόρυβος από το ίδιο το τραμ. Θόρυβος από τα αυτοκίνητα. Τα μάτια χαζεύουν έξω από τα παράθυρα. Και οι σκέψεις κάθε λογής κατακλύζουν το μυαλό: "Και άλλο μαγαζί έκλεισε. Ωραίο το μπουφανάκι του νεαρού. Άραγε έβγαλα τα σκουπίδια όπως κατέβαινα; Σε ποια στάση είμαστε τώρα; Πόσες στάσεις θέλω ακόμη;" Και ξαφνικά, εκεί κάτω από τον νου που κλυδωνίζεται από σκέψεις δίχως ουσία, ένα απαλό μουρμουρητό. Μια προσευχή, ένας λόγος, ο Λόγος Σου που τρέχει. Και τις ώρες που το μυαλό κάνει μια μικρή ανεπαίσθητη παύση, ανεβαίνει δυνατά και αντηχεί μέσα μου. Και κατόπιν πάλι εκεί στο υπόβαθρο να μου μιλά, να με ποτίζει, να με ταΐζει. Δοξασμένο ας είσαι Κύριε στους αιώνες των αιώνων. Πώς να μπορέσω να ανταποδώσω αυτά που Εσύ για μένα έκανες; Πώς να συλλάβει ο νους μου το ότι αγάπησες εμένα τον τόσο αμαρτωλό σε τέτοιο βαθμό; 

Επικίνδυνα "χριστιανικά" chain letters

Πρόσφατα έλαβα ένα chain letter το οποίο αναφέρει μια σειρά από περιστατικά κατά τα οποία όταν ο πρωταγωνιστής τους είχε την ιδέα να εμπαίξει το όνομα του Χριστού, πέθαινε υπό φριχτές συνθήκες. Σας παραθέτω το συγκεκριμένο μήνυμα (το μεγαλύτερο κομμάτι του) και συνεχίζω με τον σχολιασμό του περιεχομένου του.

Ήξερες αυτά τα γεγονότα; Είμαι σίγουρος ότι δεν ήξερες μέχρι τώρα. Ο Θάνατος είναι ένα ßέßαιο γεγονός στη ζωή µας, αλλά η Αγία Γραφή µιλάει για αιώνιο θάνατο. Αυτά που θα διαßάσεις ίσως να έχουν αντίκτυπο σε σένα.....

• John Lennon (Τραγουδιστής): Λίγα χρόνια πριν, στη συνέντευξη που έδωσε σε ένα Αµερικανικό Περιοδικό, είπε: "Ο Χριστιανισµός θα τελειώσει, θα εξαφανιστεί. Είναι πέραν αµφισßήτησης και γιαυτό είµαι ßέßαιος. Ο Ιησούς ήταν εντάξει, αλλά τα θέµατά του ήταν τόσο απλά. Σήµερα εµείς είµαστε διασηµότεροι απ' Αυτόν." (1966) Ο Lennon, αφότου είπε ότι οι Beatles ήταν διασηµότεροι από τον Ιησού Χριστό, πυροßολήθηκε 6 φορές. 

• Marilyn Monroe: Ο Billy Graham την επισκέφτηκε σε µια παρουσίαση ενός σόου. Της είπε ότι το Πνεύµα του Θεού τον έστειλε να της κηρύξει. Αφού άκουσε λοιπόν αυτά που ο Πάστορας είχε να της πει, τού απάντησε: "Δεν χρειάζομαι το δικό σου Ιησού". Μια ßδοµάδα αργότερα, ßρέθηκε νεκρή στο διαµέρισµα της 

• Campinas (2005) Στην Campinas της Βραζιλίας µια οµάδα από φίλες, µεθυσµένες, πήγαν να πάρουν µια φίλη τους. Η µητέρα της κοπέλας συνόδεψε την κόρη της στο αµάξι και ήταν τόσο ανήσυχη µε το γεγονός ότι ήταν µεθυσµένες οι άλλες φίλες της και συµßούλεψε την κόρη της κρατώντας της το χέρι - ήταν ήδη καθισµένη µέσα στο αµάξι: "Κόρη µου, πήγαινε µαζί µε το Θεό και ο Θεός θα σε προστατέψει." Η απάντηση της ήταν: "Μόνο όταν αυτός (ο Θεός) ταξιδέψει στο πορτ-µπαγκαζ, γιατί εδώ µέσα... είναι ήδη γεµάτο". Ώρες αργότερα, τα νέα έφτασαν: έγινε ένα τραγικό δυστύχηµα στο οποίο όλες σκοτώθηκαν. Το αµάξι έγινε αγνώριστο και δε ξεχώριζες τι µάρκα ήταν, αλλά η έκπληξη ήταν ότι το πορτ-µπαγκαζ είχε παραµείνει άθικτο. Η τροχαία είπε ότι δεν υπήρχε περίπτωση το πορτ-µπαγκάζ να µείνει άθικτο! προς έκπληξη τους µέσα στο πορτ-µπαγκάζ υπήρχε µια καρτέλα µε αυγά εκ των οποίων κανένα δεν είχε σπάσει.

Oλα τυχαια? Δεν νομιζω... Πολλοί σηµαντικοί άνθρωποι έχουν ξεχάσει ότι δεν υπάρχει άλλο όνοµα στο οποίο να έχει δοθεί τέτοια εξουσία, παρά µόνο το όνοµα ΙΗΣΟΥΣ. Πολλοί πέθαναν, αλλά µόνο ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε και είναι ακόµη ζωντανός.

ΥΓ: Αν ήταν αστείο, θα έπρεπε να το στείλεις σε όλους. Εποµένως, έχεις το θάρρος να το στείλεις; Έκανα το µέρος µου.

Λέει ο Ιησούς: "Αν ντραπείτε για τα λόγια αυτά, θα ντραπώ κι εγώ για σας ενώπιον του Πατέρα µου."

"3 δευτερόλεπτα προσευχής"

(Απλά επανάλαßε συνεχώς αυτή την προσευχή και θα δεις πως ο Θεός ενεργεί!!)

"Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς"

Το Πιστεύεις αυτό?

Ένα κορίτσι πήγε στο σπίτι µιας φίλης της και έµεινε περισσότερο από ό,τι σχεδίαζε. Έτσι θα επέστρεφε στο σπίτι µόνη µε τα πόδια. Δε φοßόταν γιατί ζούσε σε µια µικρή κοινότητα κι έµενε λίγα τετράγωνα παρακάτω. Καθώς περπατούσε στην διάßαση ποδηλάτων η Ντάνη ζήτησε από το Θεό να την κρατήσει ασφαλή από το κακό και τον κίνδυνο. Όταν έφτασε στο στενό δροµάκι, που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι της, αποφάσισε να το ακολουθήσει. Όµως στο µέσο της διαδροµής αντιλήφθηκε έναν άντρα να στέκεται στο τέρµα, λες και την περίµενε. Ανησύχησε και άρχισε να προσεύχεται, ζητώντας προστασία από το Θεό. Αµέσως ένα χαλαρό αίσθηµα γαλήνης και ασφάλειας την τύλιξε και ένιωθε λες και κάποιος περπατούσε µαζί της. Όταν έφτασε στο τέλος του µικρού δρόµου, πέρασε ακριßώς δίπλα από τον άντρα εκείνον και έφτασε σπίτι ασφαλής. Την επόµενη µέρα διάßασε στην εφηµερίδα ότι ένα νεαρό κορίτσι έπεσε θύµα ßιασµού στο ίδιο δροµάκι, µόλις 20 λεπτά µετά από τη στιγµή που εκείνη πέρασε. Συγκλονισµένη από την τραγωδία και το γεγονός ότι µπορούσε να ήταν η ίδια άρχισε να κλαίει ευχαριστώντας τον Κύριο για την ασφάλεια και για να ßοηθήσει αυτή τη νεαρή κοπέλα αποφάσισε να πάει στην αστυνοµία. Ένιωθε πως µπορούσε να αναγνωρίσει τον άντρα αυτόν και έτσι τους είπε την ιστορία. Ο αστυνόµος τη ρώτησε αν ήταν πρόθυµη να κοιτάξει στον κατάλογο και να δει αν µπορούσε να τον αναγνωρίσει. Συµφώνησε και αµέσως προσδιόρισε τον άντρα που είχε δει στο δροµάκι την προηγούµενη νύχτα. Όταν ειπώθηκε στον άντρα πως είχε αναγνωριστεί, αµέσως αυτός έσκυψε και το παραδέχτηκε. Ο αστυνόµος ευχαρίστησε τη Ντάνη για τη γενναιότητά της και την ρώτησε αν µπορούσε να κάνει κάτι γι'αυτήν. Αυτή ζήτησε να ρωτήσουν τον άντρα γιατί δεν είχε επιτεθεί και στην ίδια. Όταν τον ρώτησε ο αστυνοµικός, αυτός απάντησε: "Επειδή δεν ήταν µόνη... είχε δύο ψηλούς άντρες που περπατούσανε πλάι της".

Ανεξάρτητα αν πιστεύεις ή όχι, δεν είσαι µόνος ή μόνη. Σε βοηθά ο Θεός.

Ο Θεός είναι πάντα στην καρδιά σου και σε αγαπάει χωρίς να υπολογίζει.

Μην ξεχνάς μονάχα το λόγο Του: "Αν µε αρνηθείς στους φίλους σου, θα σε αρνηθώ στον Πατέρα µου"

93% θα το προωθήσουν ... Θα είσαι ένας από αυτούς??????

Έχω σημειώσει κάποια σημεία του μηνύματος με κόκκινο γιατί θα αναφερθώ σε αυτά.

Ξεκινώ με το "η Αγία Γραφή μιλάει για αιώνιο θάνατο". ΛΑΘΟΣ!!!! Η αγία Γραφή μιλάει για ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ. Από την αρχή μέχρι το τέλος της το θέμα της είναι η σωτηρία του ανθρώπου από τον Θεό και η κατάκτηση της αιώνιας ζωής. "Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα σωθείς, εσύ και η οικογένειά σου" διαβάζουμε στις Πράξεις των αποστόλων.

Συνεχίζω με το πόσο λάθος είναι το συγκεκριμένο μήνυμα που κυκλοφορεί σχολιάζοντας τα τρομερά θανατικά που ακολουθούν (για λόγους συντομίας έχω αντιγράψει μόνο 3 παραπάνω). Εδώ παρουσιάζεται ο Θεός τιμωρός. "Αν δεν πιστέψεις θα πεθάνεις". Και πάλι ΛΑΘΟΣ. Σε όλη την Αγία Γραφή αναφέρεται το ότι ο Θεός είναι ελεήμων. Ότι ο Θεός είναι αγάπη. Ότι ο Θεός είναι ζωή. Δεν μπορούμε να χρεώνουμε στον Θεό τις συνέπειες των δικών μας λάθος επιλογών. Ο Θεός μας έχει δώσει την επιλογή να πιστέψουμε στον Υιό Του, τον Ιησού Χριστό, και να σωθούμε, να ζήσουμε αιώνια στην παρουσία Του. Και όταν κάποιος παθαίνει κάτι ως συνέπεια της επιλογής του να αγνοήσει τον Χριστό, τότε ρίχνουμε το φταίξιμο στον Θεό και εκφοβίζουμε τους υπόλοιπους λέγοντας "πιστέψτε αλλιώς θα πάθετε ότι και αυτός που δεν πίστευε". Οπότε τι; Οδηγούμε κάποιους ανθρώπους να πιστέψουν φοβούμενοι τον τιμωρό Θεό; Ο Θεός θέλει η πίστη να βγαίνει από την καρδιά μας. Να Τον ακολουθήσουμε με όλη την καρδιά μας και να τον αγαπάμε όπως Αυτός μας αγάπησε. Να τον ακολουθούμε για αυτό που είναι. Όχι να τον ακολουθούμε τυπικά για να μην μας κάνει "ντα".

Αφού το μήνυμα αυτό λοιπόν σε έχει κατατρομάξει με τα απανωτά θανατικά, συνεχίζει με το "Πολλοί σηµαντικοί άνθρωποι έχουν ξεχάσει ότι δεν υπάρχει άλλο όνοµα στο οποίο να έχει δοθεί τέτοια εξουσία, παρά µόνο το όνοµα ΙΗΣΟΥΣ".  Πρώτα από όλα δεν είναι το όνομα Ιησούς στο οποίο έχει δοθεί η εξουσία. Είναι πολύ συγκεκριμένα ο Ιησούς Χριστός στον οποίο ανήκουν τα πάντα. Ο Υιός του Θεού, που ενσαρκώθηκε, ήρθε στην γη, σταυρώθηκε για τις δικές μας αμαρτίες και αναστήθηκε δείχνοντας μας τον δρόμο της σωτηρίας που είναι Αυτός ο ίδιος. Και επίσης να αναφέρω ότι υπάρχουν εκατομμύρια απλών ανθρώπων που δεν μπορούν να ξεχάσουν το όνομα Ιησούς γιατί ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριός τους και Σωτήρας τους. Αν το μήνυμα γράφτηκε από χριστιανό απορώ ποιοι είναι αυτοί που θεωρούνται "σημαντικοί άνθρωποι". Γιατί για τον Θεό ο πιο ασήμαντος (για τους ανθρώπους) ζητιάνος, είναι πάρα μα πάρα πολύ σημαντικός. Να υπενθυμίσω τι είπε ο ίδιος ο Χριστός για τον Ιωάννη τον Πρόδρομο: "Σας διαβεβαιώνω, ανάμεσα σ' εκείνους που γεννήθηκαν από γυναίκες δεν σηκώθηκε μεγαλύτερος από τον Βαπτιστή Ιωάννη· όμως, ο μικρότερος στη βασιλεία των ουρανών είναι μεγαλύτερος απ' αυτόν." (Ματθαίος 11:11)

"Πολλοί πέθαναν, αλλά µόνο ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε και είναι ακόµη ζωντανός". Το είπα και προηγουμένως. Εδώ η ένστασή μου είναι στο πρώτο μέρος της πρότασης που το αποδίδω σε λάθος μετάφραση του αρχικού κειμένου. Από την πόρτα του θανάτου όλοι θα περάσουμε. Το θέμα είναι αν μετά θα πεθάνουμε και δεύτερη φορά ή αν θα αναστηθούμε για να περάσουμε την αιωνιότητα στην παρουσία του Κυρίου μας. Πώς θα γίνει αυτό; Επαναλαμβάνω: πιστεύοντας στον Χριστό. Δεν υπάρχει άλλη οδός σωτηρίας.

Συνεχίζει το μήνυμα με την όμορφη ομολογουμένως ιστορία του μικρού κοριτσιού που περνά από το πάρκο μόνη της το βράδυ. Καλή ιστορία, δεν λέω, αλλά το επικίνδυνο είναι να προκαλέσει στους αναγνώστες ανάλογες συμπεριφορές σε μια προσπάθεια να "ελέγξουν" αν ο Θεός όντως είναι μαζί τους. Θυμίζω εδώ το "Δεν θα πειράξεις τον Κύριο τον Θεό σου" που είπε ο Χριστός στον διάβολο όταν δεχόταν τους πειρασμούς. 

Η προσευχή "Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς" που προηγείται αν γίνεται με ειλικρινή καρδιά τότε σαφώς και θα εισακουστεί από τον Κύριό μας αφού μας διαβεβαιώνει στον Λόγο Του: "Θυσίες τού Θεού είναι συντριμμένο πνεύμα· συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά, Θεέ, δεν θα καταφρονήσεις." (Ψαλμοί 51:17) 

Το κλείσιμο του μηνύματος είναι το επίσης τραγικό μοτίβο στο οποίο για να πετύχει την διάδοση του γράμματος ο συγγραφέας επιτάσσει και πάλι τον Θεό σε ρόλο τιμωρού. "Μην ξεχνάς μονάχα το λόγο Του: "Αν µε αρνηθείς στους φίλους σου, θα σε αρνηθώ στον Πατέρα µου"." Ή στέλνεις τώρα το γράμμα στις επαφές αλληλογραφίας που έχεις ή θα υποστείς τις συνέπειες. Στείλε το για να αποδείξεις ότι δεν ντρέπεσαι για τον Χριστό. Αγαπητέ συγγραφέα ο Θεός να σε ελεήσει. Ακόμη και αν η αρχική σου πρόθεση ήταν να κάνεις κόσμο να γυρίσει στον Χριστό με το μήνυμά σου αυτό, μάλλον απέτυχες. Κοίτα μέσα στην καρδιά σου αγαπητέ και δες την αλήθεια. Ο Χριστός είναι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή. Ο Θεός μας είναι ελεήμων, είναι αγάπη, είναι ζωή.

Ταξίδια της ψυχής

Μηχανικά οδηγώ στην εθνική οδό.
Η ψυχή μου όμως ταξιδεύει
σε μια στιγμή τόσο κοντινή.

Την στιγμή εκείνη που όλα γίνονται φως.
Το σώμα προσπαθεί να αντέξει
μπροστά στο Αληθινό Φως.
Πως να αντέξεις σάρκα
στην δόξα Του μπροστά;

Το σώμα υποφέρει,
δεν μπορεί να βρει τρόπο
να εκφράσει την άπειρη χαρά.

Η ψυχή μου ταξιδεύει
στην στιγμή που το φθαρτό
μεταμορφώνεται σε σώμα άφθαρτο,
και η ανεκλάλητη χαρά
ξεσπά σε αιώνιους ψαλμούς δοξολογίας.
Μία αιωνιότητα δοξολογώντας Σε Κύριε,
και πάλι δεν είναι αρκετή!

Επιστρέφω. Τα χιλιόμετρα κυλούν
κάτω από τις ρόδες μου.
Ο χρόνος και πάλι κυλά αργά.
Δάκρυα και γαλήνη ως ανάμνηση
του σύντομου ταξιδιού μου.
Κάνε ψυχή μου υπομονή,
σύντομα θα είσαι για πάντα εκεί.

Προσευχές για την χώρα

   Τον τελευταίο καιρό έχω αντιληφθεί πολλές κινήσεις που καλούν σε προσευχή για την Ελλάδα. Χαίρομαι πολύ για αυτό. Πράγματι πρέπει να προσευχηθούμε για αυτήν την χώρα. Αλλά τι πρέπει να προσευχηθούμε;

   Έχω αντιληφθεί γύρω μου πολλές φορές να γίνονται προσευχές με αντικείμενο την οικονομική κατάσταση της χώρας, προσευχές να μην περάσουν νομοσχέδια, μεσοπρόθεσμα, μνημόνια κ.ά. Διαφωνώ κάθετα με μια προσέγγιση αυτού του τύπου. Αν κάτι πρέπει να προσευχόμαστε είναι να αναγεννηθεί ο λαός μας. Να γυρίσει πίσω στον Θεό. Ο νεοέλληνας έγινε ο ίδιος θεός του εαυτού του, έχασε κάθε ηθική αξία, κυνήγησε την άνεση, την καλοπέραση. Ασχολήθηκε σε  υπέρμετρο βαθμό με το εγώ του. Ξέχασε τις υποχρεώσεις προς τον συνάνθρωπό του και ασχολήθηκε μόνο με τις υποχρεώσεις των άλλων απέναντί του. Απομακρύνθηκε από τον Θεό γιατί δεν τον είχε ανάγκη και θεώρησε ότι μπορεί να σταθεί μόνος του.

Αν κάτι πρέπει να προσευχόμαστε λοιπόν είναι να γίνει το θέλημα του Θεού για την χώρα ετούτη, να γίνει ό,τι είναι απαραίτητο για να γυρίσει ο Έλληνας στον αληθινό Θεό. Να γυρίσει και να απαρνηθεί τον εαυτό του και να γνωρίσει και πάλι τον Χριστό. Δεν μπορώ να καθορίσω εγώ στον Θεό πώς θα το κάνει αυτό. Δεν μπορώ να του ζητήσω να περάσουν ή όχι νομοσχέδια. Η χώρα αυτή μπορεί να αποκτήσει ελπίδα μόνο αν γυρίσει στον Χριστό. Ο λαός χάρη στον οποίο διαδόθηκε το ευαγγέλιο στην άκρη της οικουμένης, είναι αυτός που έχει απαρνηθεί τον Χριστό και το ευαγγέλιο της σωτηρίας. Αν απαιτηθεί να πτωχεύσει η χώρα για να επιστρέψουμε στον Χριστό, ας γίνει έτσι. Αν απαιτηθεί να διασυρθούμε διεθνώς, ας γίνει έτσι. Αν είναι να συντριφτεί η περηφάνια του Έλληνα, ας γίνει.

   "Ο Κύριος είναι κοντά σ' εκείνους που είναι συντριμμένοι στην καρδιά, και σώζει τους ταπεινούς στο πνεύμα." (Ψαλμοί 34:18)

   "Θυσίες τού Θεού είναι συντριμμένο πνεύμα· συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά, Θεέ, δεν θα καταφρονήσεις." (Ψαλμοί 51:17)

   "Γιατρεύει (σ.σ. ο Κύριος) τους συντριμμένους στην καρδιά, και δένει τις πληγές τους." (Ψαλμοί 147:3)

   Πολλοί μπορεί να πουν "Τι λέει μωρέ ο τρελός;" Πείτε με τρελό. Αλλά τι έχει προτεραιότητα; Το δικό μου θέλημα ή το θέλημα του Θεού; Αν λοιπόν είναι θέλημα του Θεού η χώρα να πέσει χαμηλά, γιατί να ζητάω εγώ επιμόνως το αντίθετο; Για να μην χαλάσει η άνεσή μου; Πριν αρχίσετε να φωνάζετε παρακαλώ παρατηρήστε το υποθετικό "αν" στην αρχή της προηγούμενης ερώτησης.

Δεν μπορώ να γνωρίζω τις βουλές του Κυρίου. Δεν μπορώ επίσης όμως να του καθορίζω εγώ τι να κάνει. Ας θυμηθούμε το "γεννηθήτω το θέλημά σου". Δεν λέμε "γεννηθήτω το θέλημά σου, αφού ικανοποιήσεις το δικό μου". Αγαπητοί οι πιστοί δεν έχουμε να φοβηθούμε καμία πτώχευση, καμία απώλεια εθνικής υπερηφάνειας. Γνωρίζουμε ότι ο Κύριος φροντίζει για εμάς. 

   "Αλλά, αν το χορτάρι τού χωραφιού, που σήμερα υπάρχει, και αύριο ρίχνεται σε κλίβανο, ο Θεός το ντύνει με έναν τέτοιο τρόπο, δεν θα ντύσει πολύ περισσότερο εσάς, ολιγόπιστοι; Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, λέγοντας: Τι να φάμε ή τι να πιούμε ή τι να ντυθούμε; Δεδομένου ότι, όλα αυτά τα ζητούν οι Εθνικοί· επειδή, ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι έχετε ανάγκη απ' όλα αυτά. Αλλά, ζητάτε πρώτα τη βασιλεία τού Θεού, και τη δικαιοσύνη του· και όλα αυτά θα σας προστεθούν. Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, για την αύριο· επειδή, η αύριο θα μεριμνήσει για τα δικά της· αρκετό είναι στην ημέρα το κακό της." (Ματθαίος 6/30-34)

   Γιατί λοιπόν να αγωνιούμε για ασήμαντα πράγματα; Γιατί να ελπίζουμε σε ανθρώπους και όχι στον ίδιο τον Θεό; Πολλοί τρέχουν να βρουν εναλλακτικές πολιτικές λύσεις, ποιο κόμμα θα μπορούσε να εκλεγεί που θα βελτίωνε την κατάσταση. Μα ας μιλήσουμε σοβαρά. Είναι σε πνευματική θέση ο Έλληνας να διακρίνει το σωστό; Πως μπορεί ένας άνθρωπος ο οποίος έχει χάσει μακριά από τον Θεό τις ηθικές του αξίες, να διακρίνει το σωστό; Αν σε έναν διεφθαρμένο βάλετε να επιλέξει μεταξύ 10 διεφθαρμένων και ενός δίκαιου, τι πιθανότητες δίνετε να επιλέξει τον δίκαιο;

Αγαπητοί μου, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ένας λόγος παραπάνω, στην κατάσταση που έχουμε φτάσει, ας γυρίσουμε το βλέμμα μας στον Χριστό. Ας επιστρέψουμε σε αυτόν που μπορεί να μας γιατρέψει. Σε αυτόν που μπορεί να γιατρέψει κάθε πωρωμένη καρδιά και συνείδηση. Σε αυτόν που μπορεί να αναστηλώσει της ηθικές μας αξίες. Ας ζητήσουμε από τον Κύριο να αναγεννηθεί ο λαός μας. Ό,τι και αν χρειαστεί να γίνει. Αν είναι απαραίτητο ας ξεβολευτούμε κιόλας. Αλήθεια τι είναι αυτά που μπορεί να χάσουμε μπροστά στο να κερδηθούν τόσες ψυχές από τον Κύριο; 

   

   Δεν είναι τα νομοσχέδια που πρέπει να μας απασχολούν. Είναι το πώς θα επιστρέψουμε στην οδό του Χριστού.

   "Παρακαλώ, λοιπόν, πρώτα απ' όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες, για όλους τούς ανθρώπους, για βασιλιάδες, και όλους εκείνους που είναι σε αξιώματα, ώστε να ζούμε βίο ατάραχο και ήσυχο με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα. Επειδή, αυτό είναι καλό και ευπρόσδεκτο μπροστά στον Σωτήρα μας Θεό· ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και νάρθουν στην επίγνωση της αλήθειας." (Α' Τιμόθεο 2/1-4)

   Κλείνω με αυτό το εδάφιο το οποίο αφήνω να σκεφθούμε για την επόμενη φορά που θα βρίσουμε κάποιον πολιτικό. Πριν τον βρίσουμε ας σκεφτούμε ότι δεν ανέβηκε μόνος του στην θέση που έχει.

Επαναλαμβάνω, ας προσευχόμαστε να γίνει το θέλημα του Κυρίου και ας ελεήσει τον λαό μας και ας του δείξει την οδό του γυρισμού προς τον Θεό. Γιατί θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να έρθουν στην επίγνωση της αλήθειας.

Το ίδιο ψέμα εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Από την αρχή η ιστορία παραμένει ίδια. Ο άνθρωπος θέλει να τα καταφέρει μόνος του. Δεν έχει ανάγκη κανέναν Θεό. Τόσες χιλιάδες χρόνια μετά, ο άνθρωπος επιλέγει να πιστέψει το βασικότερο ψέμα του διαβόλου. Ποιο; Ας το διαβάσουμε από την Γένεση: «4 Και το φίδι είπε στη γυναίκα: Σίγουρα δεν θα πεθάνετε, 5 αλλ' ο Θεός ξέρει ότι την ίδια ημέρα που θα φάτε απ' αυτόν, τα μάτια σας θα ανοιχτούν, και θα είστε σαν θεοί, γνωρίζοντας το καλό και το κακό.» (Γένεση 3/5-6).

Θα γίνουμε σαν θεοί. Θα γνωρίζουμε εμείς το καλό και το κακό. Θα ορίζουμε εμείς την ζωή μας και θα ζούμε όπως θέλουμε χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν. Δεν θα πεθάνουμε λόγω της παρακοής μας. Δεν χρειαζόμαστε τον Θεό γιατί τον ρόλο του Θεού στην ζωή μπορούμε να τον λάβουμε εμείς οι ίδιοι. Σε οποιαδήποτε κατηγορία θα έχουμε αυτοδικαίωση γιατί εμείς δεν έχουμε ανάγκη τον Θεό. Μπορούμε χωρίς Αυτόν. Θα είμαστε εμείς θεοί του εαυτού μας.

Ανοιχτήκανε τα μάτια μας; Ή μήπως αντιθέτως τυφλωθήκανε; Δεν αναγνωρίζουμε ότι έχουμε ανάγκη τον Θεό. Δεν αναγνωρίζουμε το μεγαλείο της αγάπης Του. Αντί ο Θεός να μας κατακάψει που απομακρυνθήκαμε από Αυτόν και τον αρνηθήκαμε, όπως θα είχε κάθε δικαίωμα να κάνει όντας ο Δημιουργός,  θέλησε να μας ανοίξει τον δρόμο επιστροφής προς Αυτόν. Έστειλε τον Ιησού Χριστό, τον Υιό Του να λάβει την τιμωρία που σε εμάς άρμοζε, ώστε πιστεύοντας σε Αυτόν να μπορούμε εμείς να επιστρέψουμε. Ιδού το ασύλληπτο του μεγαλείου της αγάπης Του. Ο Δημιουργός αντί να κατακάψει το δημιούργημα το οποίο παρέκλινε από τις προδιαγραφές του, προτιμά να θυσιαστεί για να επαναφέρει το δημιούργημα κοντά Του. Και αυτήν την αγάπη δεν την αναγνωρίζουμε γιατί προτιμούμε να ακολουθήσουμε το ψέμα του διαβόλου: «Θα είστε σαν θεοί». Και αν κάποτε ο άνθρωπος ήταν ένοχος επειδή αρνήθηκε τον Πατέρα Θεό, τώρα είναι ένοχος επειδή αρνείται να δεχτεί την θυσία του Υιού του Θεού. Μια θυσία που έχει ανοίξει τον δρόμο για την επιστροφή στον Θεό στον οποίο και ανήκουμε. Τα μάτια μας είναι τυφλά! Προτιμάμε να ακολουθήσουμε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από τον Χριστό. Οι επιλογές που μας δίνει ο διάβολος, και είναι πάρα πολλές, όλες οδηγούν μακριά από τον αληθινό Θεό. Προτιμάμε να πιστέψουμε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την αλήθεια του σταυρού. Ο σταυρός φαντάζει ανοησία.

«Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Αυτά είναι παραμυθάκια για μικρά παιδιά.» Αγαπητοί ας σταματήσουμε να ακολουθούμε τα ψέματα αυτά του διαβόλου. Και επειδή ως άνθρωποι κρίνουμε τα πάντα με το κέρδος, σκεφτείτε το εξής απλό: Τι έχετε να χάσετε αν γυρίσετε το βλέμμα προς τον σταυρό και ζητήσετε το έλεος και την χάρη του Ιησού Χριστού; Κλείστε τα αυτιά σας για μια στιγμή στα ψέματα του διαβόλου. Γυρίστε το βλέμμα στον σταυρό και ζητήστε από τον Χριστό να σας ανοίξει τα μάτια. Σας διαβεβαιώνει ο ίδιος ο Χριστός ότι η ανταμοιβή θα είναι ζωή αιώνια. Εμπρός λοιπόν… Γυρίστε την πλάτη στον πονηρό αυτήν την φορά, και ζητήστε την αλήθεια του Χριστού. Πείτε όχι στις απάτες του πονηρού. Πείτε ένα βροντερό ναι στον αληθινό Θεό που μας αγάπησε σε ασύλληπτα μεγάλο βαθμό, και μας προσφέρει το διαβατήριο για την αιώνια ζωή δωρεάν.

Πώς προσευχόμαστε;

Πώς προσευχόμαστε στον Θεό; Όχι, η ερώτηση δεν αφορά τον τρόπο στάσης του σώματος, την ένδυση, ή ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς. Αφορά το περιεχόμενο της προσευχής.

Όταν προσευχόμαστε έχουμε την τάση να ζητάμε από τον Θεό πολλά πράγματα. Ζητάμε να καλυφθούν ένα σωρό ανάγκες μας. Να βρούμε δουλειά, να πάνε όλα καλά στην δουλειά, να μεγαλώσουν τα παιδιά, να βρουν και αυτά δουλειά, να έχουμε κάποια άνεση στα οικονομικά και άλλα πολλά. Η απορίες μου είναι οι εξής:

• Προσευχόμαστε και σχεδόν πάντα ζητάμε πράγματα από τον Θεό. Ζητάμε να μας ακούσει και να μας ικανοποιήσει τα αιτήματά μας. Δεν θα ήταν καλύτερα κατά την διάρκεια αυτής της επικοινωνίας να ακούσουμε και εμείς τον Θεό αντί να του μιλάμε εμείς συνέχεια;
• Πέρα από το να ζητάμε από τον Θεό, έχουμε εξετάσει τους εαυτούς μας αν του προσφέρουμε εμείς αυτό που ζητά Εκείνος από εμάς; Ή αναλωνόμαστε στον να τον φορτώνουμε με αιτήματα τα οποία θα πρέπει να ικανοποιεί για να τον αγαπάμε;
• Τα αιτήματα που φέρνουμε στον Θεό είναι σωστά; Ή ζητάμε ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι;

Έχω ακούσει την άποψη πως ό,τι και αν ζητήσουμε από τον Θεό, είναι γραμμένο ότι θα μας το εκπληρώσει. Η απάντηση σε αυτήν την άποψη έρχεται από την ακόλουθη περικοπή:

"Κι αυτή είναι η παρρησία που έχουμε προς αυτόν, ότι: Αν ζητάμε κάτι σύμφωνα με το θέλημά του, μας εισακούει.

Και αν γνωρίζουμε ότι μας εισακούει, ό,τι αν ζητήσουμε, γνωρίζουμε ότι παίρνουμε τα αιτήματα που ζητήσαμε απ' αυτόν." (Ά Ιωάννη 5/14-15)

Η φράση κλειδί είναι σημειωμένη με κόκκινο. Συνεχίζω λοιπόν με το σκεπτικό ότι ο Θεός ό,τι και να ζητήσουμε μας το δίνει (χωρίς να λαβω υπόψιν την σημειωμένη φράση). Ας υποθέσουμε ότι κάποια από τα αιτήματα των ανθρώπων που σκέπτονται έτσι δεν ικανοποιούνται. Εδώ υπάρχουν δύο τρόποι αντίδρασης συνήθως: 

(α) "Δεν ήταν θέλημα Θεού να ικανοποιηθεί το αίτημά μου" 

(β) " Γιατί Θεέ μου δεν με ακούς, ε; Γιατί;"

Ο κίνδυνος που ελοχεύει λοιπόν στο να θεωρούμε πως ό,τι και ζητήσουμε θα ικανοποιηθεί, είναι αυτός που βλέπουμε στην περίπτωση (β), δηλαδή να αυθαδειάσουμε προς τον Θεό και να τον κατηγορήσουμε επιπλέον επειδή δεν μας εισάκουσε.

Ας το δούμε τώρα λίγο πιο προσεχτικά: "Αν ζητάμε κάτι σύμφωνα με το θέλημά του, μας εισακούει." Νομίζω ότι είναι σαφές. Πιο σαφές δεν μπορεί να γίνει. Και επιστρέφω λοιπόν στην ερώτηση: Πώς προσευχόμαστε στον Θεό; Ζητάμε να γίνει το θέλημά Του; Ή μήπως ζητάμε πράγματα που (θα έπρεπε να) γνωρίζουμε ότι είναι αντίθετα σε αυτό; Ή μήπως προχωράμε ακόμη παραπέρα στο να ζητάμε κάτι από τον Θεό και να του ορίζουμε και πώς να πραγματοποιήσει αυτό που ζητάμε;

Το όλο θέμα μου γεννήθηκε ως σκέψη όταν κατά την διάρκεια των περασμένων μηνών άκουσα κάποιες προσευχές ή σχόλια πάνω σε αποτελέσματα προσευχών. Ένα από τα περιέργα αιτήματα προσευχής για παράδειγμα ήταν "να μην ψηφιστεί το μνημόνιο". Και όταν ψηφίστηκε το μνημόνιο υπήρξε η απορία "γιατί ψηφίστηκε, δεν με άκουσε ο Θεός;" Άλλο παράδειγμα: "Κύριε στείλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ να εξοντώσει τους δαίμονες". Σε αυτό το δείγμα προσευχής ορίζουμε στον Θεό πώς θέλουμε εμείς να ενεργήσει. Επειδή είδαμε γραμμένα στην Αγία Γραφή τα ονόματα δύο Αρχαγγέλων, του Μιχαήλ και του Γαβριήλ, αυτούς και ζητάμε να μας στείλει ο Θεός. Ναι εντάξει ίσως να υπάρχουν και άλλοι αλλά δεν τους γνωρίζουμε, θα πει κανείς. Ακριβώς! Δεν το γνωρίζουμε. Οπότε γιατί επιβάλλεις στον Θεό πώς να ενεργήσει; Ποιος είσαι εσύ που θα του υποδείξεις πώς να εκτελέσει το αίτημά σου; 

Είναι σαν να ζητάω από την μάνα μου να μου φτιάξει τον απίθανο μουσακά της αλλά όχι όπως ξέρει μόνο αυτή, αλλά όπως υποψιάζομαι εγώ. 

"Δεν θα βάλεις τώρα τις πατάτες, θα τις βάλεις όταν πω εγώ και θα τις κόψεις όπως θέλω εγώ"

"Μα παιδί μου δεν ξέρεις τίποτα από μαγειρική, δεν μπορεί να γίνει έτσι ο μουσακάς"

"Όχι μάνα πρέπει να το κάνεις όπως σου λέω εγώ, ΤΕΛΟΣ"

Και φυσικά μετά όταν το φαγητό δεν θα τρώγεται θα έχω και το θράσος να πω "ρε μάνα πως το έκανες έτσι;" 

Για να λάβω πολύ πιθανόν την απάντηση: "Παιδί μου δεν θέλησες να κάνω το φαγητό όπως εγώ μόνο ξέρω αλλά θέλησες να επιβάλλεις τον δικό σου τρόπο. Άλλη φορά όταν ζητάς ένα φαγητό από εμένα, να αφήνεις να κάνω το φαγητό όπως ξέρω εγώ, γιατί εσύ απλά ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ καλύτερα από μένα".

Είναι φρόνιμο να ζητάμε από τον Θεό να ενεργήσει όπως εμείς θέλουμε; Ή μήπως καλύτερα να εμπιστευθούμε ολοκληρωτικά Αυτόν; 

Προσευχή δεν σημαίνει ότι εγώ μόνο ζητάω από τον Θεό. Αλλά ταυτόχρονα ακούω τον Θεό μήπως έχει κάτι να μου πει. Και δεν ζητάω πράγματα τα οποία μου έχει ήδη υποσχεθεί.

"Γι' αυτό, σας λέω: Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι να φάτε και τι να πιείτε· ούτε για το σώμα σας τι να ντυθείτε. Δεν είναι η ζωή πολυτιμότερη από την τροφή, και το σώμα από το ένδυμα; Κοιτάξτε με προσοχή στα πουλιά τού ουρανού, ότι δεν σπείρουν ούτε θερίζουν ούτε συγκεντρώνουν σε αποθήκες, και ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει· εσείς, δεν είστε πολύ ανώτεροι απ' αυτά; Αλλά, ποιος από σας, μεριμνώντας, μπορεί να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημά του; Και για το ένδυμα τι μεριμνάτε; Παρατηρήστε τα κρίνα τού χωραφιού πώς αυξάνουν· δεν κοπιάζουν ούτε κλώθουν. Σας λέω, όμως, ότι ούτε ο Σολομώντας μέσα στη δόξα του ντύθηκε σαν ένα απ' αυτά. Αλλά, αν το χορτάρι τού χωραφιού, που σήμερα υπάρχει, και αύριο ρίχνεται σε κλίβανο, ο Θεός το ντύνει με έναν τέτοιο τρόπο, δεν θα ντύσει πολύ περισσότερο εσάς, ολιγόπιστοι;

Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, λέγοντας: Τι να φάμε ή τι να πιούμε ή τι να ντυθούμε; Δεδομένου ότι, όλα αυτά τα ζητούν οι Εθνικοί· επειδή, ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι έχετε ανάγκη απ' όλα αυτά. Αλλά, ζητάτε πρώτα τη βασιλεία τού Θεού, και τη δικαιοσύνη του· και όλα αυτά θα σας προστεθούν. Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, για την αύριο· επειδή, η αύριο θα μεριμνήσει για τα δικά της· αρκετό είναι στην ημέρα το κακό της."(Ματθ. 6/25-34)

Και το ερώτημα είναι: πόσες φορές ζητάμε από τον Θεό την βασιλεία Του και την δικαιοσύνη Του; Και  μάλιστα πρώτα αυτά πριν από οτιδήποτε άλλο; 

"Έτσι, λοιπόν, να προσεύχεστε εσείς: Πατέρα μας, που είσαι στους ουρανούς, ας αγιαστεί το όνομά σου·

ας έρθει η βασιλεία σου· ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, έτσι και επάνω στη γη·

το καθημερινό μας ψωμί δώσε μας σήμερα·

και συγχώρεσε σε μας τις αμαρτίες μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε σ' αυτούς που αμαρτάνουν σε μας·

και μη μας φέρεις μέσα σε πειρασμό, αλλά ελευθέρωσέ μας από τον πονηρό, επειδή δική σου είναι η βασιλεία και η δύναμη και η δόξα στους αιώνες. Αμήν." (Ματθ. 6/9-13)

Και πόσες φορές ακολουθούμε αυτόν τον τρόπο προσευχής που μας έδειξε ο Θεός;

Θέλω να διευκρινίσω κάτι: Επειδή γράφω σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο δεν σημαίνει ότι εξαιρώ τον εαυτό μου από αυτά που γράφω. Μα πως θα μπορούσα να γράφω αυτά που διαβάζετε αν και εγώ δεν τα είχα βιώσει και δεν τα βιώνω ακόμη; Δεν κρίνω κανέναν. Τοποθετώ ερωτήματα, γράφω σκέψεις. Και είμαι ανοιχτός σε κάθε παρατήρηση. Για αυτόν τον λόγο είναι ενεργοποιημένα τα σχόλια στο blog αυτό.

Σίγουρα στο θέμα επανέλθω και άλλη φορά αφού δεν μπορεί να εξαντληθεί σε μία ανάρτηση. 

Ας προσέχουμε λοιπόν τι ζητάμε από τον Θεό στις προσευχές μας, και πώς ζητάμε από τον Θεό. Και ας κάτσουμε να τον ακούσουμε κάποια φορά που θα έχει κάτι να μας πει. Όπως γράφει και ένα πόστερ που αγόρασα πρόσφατα: "Μάθε με Κύριε να μιλάω λιγότερο, και να ακούω περισσότερο" 

Ο Κύριος να  είναι μαζί μας. Αμήν.

Πρόβατα εναντίον προβάτων

Νομίζετε ότι σε ένα κοπάδι προβάτων, οι πληγές προέρχονται από τους λύκους; Χμμμμμ.... Ναι, και από τους λύκους. Αλλά οι χειρότερες πληγές γίνονται από τα ίδια τα πρόβατα.

Ο διάβολος έχει βρει έναν πολύ αποτελεσματικό τρόπο για να πληγώνει τους Χριστιανούς. Δεν χρειάζεται να κάνει κατά μέτωπο επίθεση. Αυτήν την φοβάται όταν έχει να αντιμετωπίσει έναν συνειδητοποιημένο πιστό. Μπορεί όμως να καταφέρει πολλά χτυπήματα, ύπουλα, χρησιμοποιώντας άλλους πιστούς.

Ας μην γελιόμαστε, όλοι μας έχουμε αφήσει κατά καιρούς ανοίγματα στον πονηρό. Και φυσικά αυτός τα εκμεταλλεύεται. Όχι τόσο για να χτυπήσει εμάς τους ίδιους, αλλά κυρίως για να μας χρησιμοποιήσει εναντίον άλλων αδελφών μας.

Τυχαίο παράδειγμα. Βλέπω τον εν Χριστώ αδελφό μου να αμαρτάνει. Ή έρχεται ο αδελφός μου να μου πει ότι χρειάζεται προσευχή γιατί έχει αμαρτήσει ή επειδή πειράζεται από τον πονηρό. Αντί να πάρω τον αδερφό μου από το χέρι και να προσευχηθώ μαζί με αυτόν, να τον συμβουλέψω, να του συμπαρασταθώ με όποιον τρόπο μπορώ, τι κάνω; Τον αποπαίρνω, τον κατηγορώ για το πως τόλμησε να αμαρτήσει τόσο βαριά, τον καθίζω στο σκαμνί. Σε μια πιο ήπια κατάσταση πρώτα προσεύχομαι για αυτόν και μετά τον καθίζω στο σκαμνί. Και τον κατηγορώ. Αλήθεια, θυμίστε μου ποια είναι η δουλειά που κάνει ο διάβολος; Πηγαίνει στον Θεό και μας κατηγορεί ανελλιπώς. Αναλαμβάνουμε λοιπόν να κάνουμε στον αδελφό μας αυτό που κάνει ο πονηρός!!!!

Όμοιο παράδειγμα. Έχω κάτι ενάντια στον αδελφό μου και αντί να πάω να του μιλήσω απευθείας, αρχίζω να το ψιθυρίζω με τρίτους. Το κατανοώ να το συζητήσω με έναν το πολύ ακόμη για να μου δώσει συμβουλή για το πως να συμπεριφερθώ. Αλλά συνήθως αυτό δεν γίνεται. Κατηγορούμε έμμεσα τους αδελφούς μας, τους κάνουμε αντικείμενο κουτσομπολιού, τους αποπαίρνουμε εν συνεχεία. Και πάλι κάνουμε την δουλειά του πονηρού και δυστυχώς πολλές φορές δεν το συνειδητοποιούμε καν. Λαμβάνουμε σώμα και αίμα Χριστού και την ίδια στιγμή κινούμαστε ενάντια στο σώμα του Χριστού αφού χτυπάμε κάτω από την μέση τον αδελφό μας που αποτελεί μέρος του σώματος της Εκκλησίας του Χριστού. Αν θυμάμαι καλά το εδάφιο γράφει ότι αν έχει κάτι ο αδερφός σου εναντίον σου πήγαινε πρώτα συμφιλιώσου μαζί του. Πόσο μάλλον αν εγώ ο ίδιος έχω κάτι εναντίον του αδελφού μου!

Αν προσπαθεί κάτι να μου διδάξει ο Κύριος τον τελευταίο καιρό, είναι το εξής απλό: "Αν βλέπεις τον εαυτό σου να έχει να μιλήσει κάποια κατηγορία για τον αδελφό σου, αν σου είναι εύκολο να ψιθυρίσεις πίσω από την πλάτη του με τρίτους για κάποια συμπεριφορά του, τότε ΠΑΨΕ! Πέσε στα γόνατα και προσευχήσου για τον αδελφό σου και για σένα τον ίδιο!"

Δεν είμαι καλός μαθητής το ομολογώ. Ας μην ξεχνάμε ότι από την ώρα που δίνουμε την καρδιά μας στον Χριστό, αναλαμβάνει δουλειά για να μας διαμορφώσει όπως χρειάζεται για να μπορέσουμε να μπούμε στην Βασιλεία Του. Κατά την κατασκευή του ναού στην Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε ότι κάθε πέτρα που χρησιμοποιούσαν οι χτίστες είχε πελεκηθεί πριν τοποθετηθεί και καμία εργασία δεν γινόταν στον χώρο του ναού. Κατά όμοιο τρόπο τώρα μπορούμε να πούμε ότι είμαστε στο λατομείο του Κυρίου και οι δοκιμασίες αποτελούν το πνευματικό σφυρί και καλέμι που χρησιμοποιεί ο Κύριος για να μας διαμορφώσει όπως Αυτός κρίνει για να πάρουμε την θέση μας στην Βασιλεία Του. Ελέγχει αν έχουμε ωριμάσει, αν προχωράμε στην ζωή προσπαθώντας να γίνουμε όμοιοι του Ιησού Χριστού. Η συμπεριφορά μας απέναντι στους εν Χριστώ αδελφούς μας αποτελεί μια τέτοια δοκιμασία. Δεν καλούμαστε να αγαπάμε μόνο όσους μας "ταιριάζουν". Καλούμαστε να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους όπως ο Κύριος αγάπησε τους μαθητές Του, δηλαδή σε τέλειο βαθμό. Και όχι να κατηγορούμε εχθρούς, πόσο μάλλον αδελφούς μας.

Ο Κύριος ας μας βοηθήσει να διαμορφωθούμε έτσι ώστε να φτάσουμε την αγάπη μας στον δικό Του τέλειο βαθμό. Ας αφήσουμε τα πυρά ενάντια στους αδελφούς μας, και ας συνεχίσουμε όπως ο Κύριος. Με αγάπη και μόνο αγάπη. Τα πυρά μας ας τα αφήσουμε για να πολεμήσουμε τον πονηρό.

Πορεύεσαι με τον Θεό ή χωρίς Αυτόν;

Πώς πορεύεσαι στην ζωή σου; Με τον Θεό ή χωρίς Αυτόν;

Γυρίζω πίσω στην εποχή του βιβλικού Ισραήλ. Σε μια ιστορία που αναφέρεται στο βιβλίο των Αριθμών και επίσης στο Δευτερονόμιο.

Ο λαός Ισραήλ είχε φτάσει στα όρια της Χαναάν, την γη της επαγγελίας. Τότε μετά από εντολή του Θεού στέλνουν κατασκόπους για να δουν ποιοι λαοί κατέχουν την γη που είναι μπροστά τους. Από αυτούς όλοι, πλην του Ιησού του Ναυή και του Χάλεβ, ανέφεραν ότι ο λαός της Χαναάν είναι υπερβολικά δυνατός  και οι πόλεις του πολύ καλά οχυρωμένες. Ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ αντιθέτως είπαν: 

"αν ο Κύριος ευαρεστείται σε μας, τότε θα μας φέρει σ' αυτή τη γη, και θα τη δώσει σε μας, γη που ρέει γάλα και μέλι· μόνον, μη αποστατείτε ενάντια στον Κύριο ούτε να φοβάστε τον λαό τής γης· επειδή, αυτοί είναι για μας ψωμάκι· η σκέπη τους αποσύρθηκε από πάνω τους, και ο Κύριος είναι μαζί μας· μη τους φοβάστε." (Αριθμοί 14/8-9)

Και πράγματι ο λαός Ισραήλ δεν έπρεπε να φοβάται όσο δυνατός και αν ήταν ο λαός που είχε να αντιμετωπίσει, όσο καλά οχυρωμένες και αν ήταν οι πόλεις. Και αυτό γιατί ο Θεός τους είχε υποσχεθεί να τους παραδώσει την γη αυτή. Ο Θεός δεν είναι άνθρωπος που την μια στιγμή υπόσχεται και την άλλη ανακαλεί. Ο λαός λοιπόν προσβάλλει τον Θεό μη πιστεύοντας ότι ο Θεός θα τηρήσει την υπόσχεσή Του, ολιγοπιστεί και ξεχνά τα μεγαλειώδη θαύματα που είδε στην Αίγυπτο και κατά την διέλευσή τους από την Ερυθρά θάλασσα που σκίστηκε στην μέση.

Αυτό ακριβώς λέει και ο Μωυσής στον λαό Ισραήλ:

"Μη τρομάξετε ούτε να φοβηθείτε απ' αυτούς· ο Κύριος ο Θεός σας, που προπορεύεται μπροστά σας, αυτός θα πολεμήσει για σας, σύμφωνα με όλα όσα έκανε προς υπεράσπισή μας στην Αίγυπτο μπροστά στα μάτια σας· και στην έρημο, όπου είδες με ποιον τρόπο ο Κύριος ο Θεός σου σε κράτησε, όπως ένας άνθρωπος κρατάει τον γιο του, σε ολόκληρο τον δρόμο που περπατήσατε, μέχρις ότου ήρθατε σε τούτο τον τόπο. Κατά τούτο, όμως, δεν πιστέψατε στον Κύριο τον Θεό σας" (Δευτερονόμιο 1/29-32)

Τι μεγαλειώδης πίστη. Και τι χαρά στην ζωή του ανθρώπου να προπορεύεται ο Κύριος και Θεός του στον δρόμο που περπατά. Τι όμορφη εικόνα και τι σιγουριά προσφέρει στον άνθρωπο το γεγονός ότι ο Κύριος τον κρατά όπως ένας άνθρωπος κρατά τον γιο του. Αν λοιπόν έχεις τον Κύριο να οδηγεί τον δρόμο σου, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι. Αν σέβεσαι τον Θεό και Τον ακολουθείς, δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς γιατί Αυτός είναι δίπλα σου και σε κρατά. Ακολούθησε τον Κύριο ολοκληρωτικά και θα ανταμοιφθείς.

Και πράγματι ο Θεός είπε για τον Ιησού του Ναυή και τον Χαλέβ:

"σ' αυτόν θα δώσω τη γη στην οποία πάτησε, και στους γιους του, επειδή αυτός ακολούθησε ολοκληρωτικά τον Κύριο." (Δευτερονόμιο 1/36)

Η λέξη κλειδί είναι μία: "Ολοκληρωτικά". Εμείς ακολουθούμε ολοκληρωτικά τον Κύριο; Του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη και υπακούμε σε όσα μας προστάζει; Είμαστε δεκτικοί σε όσα μας διδάσκει; Επειδή τότε δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε και η ανταμοιβή μας θα είναι πλούσια. Πρέπει να ακολουθήσουμε τον Κύριο ολοκληρωτικά.

Τι γίνεται όμως όταν τραβάμε τον δικό μας δρόμο και δεν ακολουθούμε τον Θεό μας; Όταν ο Θεός είδε την δυσπιστία του λαού Ισραήλ είπε:

"Κανένας απ' αυτούς τους ανθρώπους τούτης της κακής γενεάς δεν θα δει την καλή γη, που ορκίστηκα να δώσω στους πατέρες σας.......και τα παιδιά σας, που λέγατε ότι θα γίνουν λάφυρο, και οι γιοι σας, που σήμερα δεν γνωρίζουν καλό ή κακό, αυτοί θα μπουν εκεί μέσα, και σ' αυτούς θα τη δώσω, κι αυτοί θα την κληρονομήσουν·" (Δευτερονόμιο 1/35 &39)

Ο λαός όμως τότε θέλησε να παρακούσει τον Θεό. Ενώ τους απαγόρευσε να εισβάλουν στην Χαναάν, θέλησαν να μπουν μόνοι τους στην γη που τους είχε ταχθεί, αγνοώντας την δίκαια τιμωρία του Θεού. Ο Θεός όμως προειδοποιεί τον λαό Ισραήλ να μην κάνει κάτι τέτοιο. Ο Θεός δεν επιθυμεί να χαθεί κανένα από τα παιδιά Του. Δεν μπορεί να μην τους προειδοποιήσει τι θα γίνει αν δεν ακολουθήσουν τις εντολές Του. Για τον λόγο αυτό λέει στον Μωυσή:

"Πες τους: Μη ανεβείτε ούτε να πολεμήσετε, επειδή εγώ δεν είμαι ανάμεσά σας, για να μη συντριφτείτε μπροστά στους εχθρούς σας" (Δευτερονόμιο 1/42)

Και ο λαός μη υπακούοντας και πάλι, προσπάθησε να εισβάλλει στην Χαναάν και κατατροπώθηκε. 

Η προειδοποίηση του Θεού ήταν σαφής. Και το μήνυμα που μας δίνει είναι ξεκάθαρο: Μην περπατάτε μόνοι στην ζωή. Μην ξεχνάτε τον Θεό σας. Αν περπατήσετε χωρίς Αυτόν θα συντριφτείτε.

Εμείς λοιπόν σήμερα τι κάνουμε; Πώς περπατάμε στην ζωή; Με τον Κύριο ή χωρίς Αυτόν;

Ακολουθούμε τις εντολές Του; Δεχόμαστε την διδασκαλία Του;

Τον ακολουθούμε ολοκληρωτικά;

Αν ναι, τότε θα έχουμε την ανταμοιβή μας, η οποία δεν είναι τώρα πια η γη Χαναάν αλλά η Βασιλεία του Κυρίου μας στον ουρανό, εκεί που θα έχουμε την τιμή να Τον κοιτάζουμε όπως πραγματικά είναι, μέσα σε όλη Του την δόξα.

Αν όχι, τότε θα συντριφτούμε. 

Ας επιλέξουμε σωστά λοιπόν. Ο Θεός μας έχει προειδοποιήσει ότι δεν μπορούμε παρά να πορευτούμε με Αυτόν. Μας αγάπησε τόσο που έστειλε τον Υιό Του να γίνει θυσία για εμάς και έτσι όσοι πιστεύουμε σε Αυτόν να έχουμε σωτηρία. Ας ακολουθήσουμε τον Χριστό πριν να είναι αργά.

Ας ακολουθήσουμε τον Χριστό ολοκληρωτικά!

Σπάσε τις αλυσίδες! - Το αξίζεις!

Χτυπάει το ξυπνητήρι. Πάλι! Ακόμη μια μέρα. Πλένομαι ντύνομαι και τρέχω να μπω στο αυτοκίνητο για να προλάβω. ΑΝ προλάβω. Μάλλον θα καθυστερήσω πάλι. Ανάβω μηχανικά το τσιγάρο όπως και μηχανικά έφτασα ως το αμάξι. Κορναρίσματα και εκνευρισμός. Κάποιοι κάνουν πορεία στο κέντρο, ή κάποιοι απεργούν, ή κάποιος ανεγκέφαλος τράκαρε. Τα αμάξια μπροστά κάνουν μανούβρες για να κερδίσουν λίγα δευτερόλεπτα. Τα ταξί σταματάνε όπου θέλουν, τα μηχανάκια χώνονται και κορνάρουν σε όποιον να 'ναι. Ο ένας οδηγός βρίζει τον άλλον. Μούντζες, κατάρες, χειρονομίες. Όλοι εκτονώνουν τα νεύρα τους σε όποιον συναντούν μπροστά τους. Καλύτερα να πήγαινα με το τραμ. Αλλά και εκεί θα έχω νεύρα γιατί πάλι κάποιος περνά αντικανονικά τις γραμμές και το τραμ σταματά απότομα και πέφτει ο ένας πάνω στον άλλον. Κάποιος έχει ιδρώσει υπερβολικά. Ο ένας είναι πάνω στον άλλον. Το ίδιο και μετά στο μετρό.

Φτάνω κάποτε στον χώρο για τον οποίο ξεκίνησα. Και εκεί μηχανικά κινούμαι. Κάνω λάθη και κατηγορώ τους άλλους για ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Όχι απαραίτητα μπροστά τους. Εγώ θα τα έκανα καλύτερα τα πράγματα. Μόνο εγώ θα τα έκανα καλύτερα τα πράγματα. Όλοι οι άλλοι είναι επικίνδυνα ανίκανοι. Οι ώρες περνούν και ασχολούμαι με τις ηλιθιότητες των άλλων, και όχι με τα σημαντικά δικά μου θέματα. Τι και αν δεν έχω στην πραγματικότητα τίποτα σημαντικό; Πρέπει να τους την πω. Πρέπει να φανώ καλύτερος εγώ. Πρέπει να νικήσω εγώ.

Γυρνάω σπίτι. Η γυναίκα έχει όρεξη για καυγά πάλι. Να βοηθήσω λέει και εγώ στις δουλειές. Δεν με χέζει. Έχω άλλα σημαντικά πράγματα να κάνω. Αν αποδεχτώ να κάνω δουλειές θα με έχει δούλο της. Βλέπω δελτίο ειδήσεων. Οικονομική κρίση, άγχος, βία, αβεβαιότητα. Πνίγομαι. Ποια λεφτά; Με πληρώνουν λιγότερο από όσα αξίζω. Με εκμεταλλεύονται. Όλοι!!! Μπούχτισα! Βάζω να δω κάποια σειρά. Ανόητα σενάρια, με ανόητους ηθοποιούς. Το γυρνάω σε κάποιο show. Ελεεινά πρόσωπα που τα προβάλλουν ως πρότυπα. Γελοιοποιούνται για να γελάσω. Να δεχτώ τη κατάντια τους. Κανείς δεν μπορεί να είναι όσο τέλειος θέλω εγώ. Όλοι είναι αποτυχημένοι γιατί δεν είναι σαν εμένα. Τρώω  βιαστικά και πέφτω για ύπνο.

Πρέπει να ξυπνήσω πάλι το πρωί. Να πάω πάλι για δουλειά και να επαναλάβω τον ίδιο κύκλο ακόμη μια μέρα. Και οι μέρες περνάνε. Περιφέρω το σώμα μου χωρίς κανένα σκοπό. Όλα είναι μάταια. Οι μέρες περνάνε. Οι μήνες και τα χρόνια περνάνε. Κολλημένος στην ίδια ρουτίνα. Κάποια μέρα ίσως είμαι τυχερός και δεν ξυπνήσω. Θα έχω πεθάνει. Και θα έχω περάσει την ζωή μου απλά περιφέροντας το σώμα μου εδώ κι εκεί. Και οι μέρες περνούν έτσι. Στο ίδιο μοτίβο που επαναλαμβάνεται χωρίς σταματημό.

Έτσι ήταν η ζωή μου. Την είχα σιχαθεί. Δεν είχε τίποτα νόημα. Απλά περιφερόμουν. Αηδίασα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Σιχάθηκα την κατάντια μου. 

Τώρα πια όμως κάθε μέρα είναι διαφορετική. Η μια από την άλλη έχει περισσότερες ομορφιές κρυμμένες. Δεν είμαι μόνος μου. Δεν νιώθω άγχος ή απογοήτευση. Νιώθω χαρά. Νιώθω γεμάτος, πλήρης. Κοιτάζω τους ανθρώπους γύρω μου που είναι όπως ήμουν εγώ. Χωρίς ελπίδα για τίποτα. Είμαι μακάριος. Ήρθε ο Χριστός στην ζωή μου. Πήρε όλα μου τα βάρη. Είμαι χαρούμενος σε απίστευτο βαθμό. Με έσωσε. Είμαι χωρίς βάρη. Είμαι χαρούμενος. Δεν πίστευα ποτέ ότι μπορεί να υπάρξει τόση αγάπη, και τόση χαρά. Ο Χριστός είναι αγάπη.

Μην περιμένεις άλλο. Σπάσε τώρα τον φαύλο κύκλο της εποχής που ζούμε. Σταμάτα να περιφέρεσαι ασκόπως. Διώξε τα βάρη σου και την δυστυχία σου. Ο Χριστός μπορεί να στα πάρει. Το αξίζεις να είσαι χαρούμενος για όλη την ζωή σου. Για όλη την αιωνιότητα. Ζήτα τον Χριστό! Δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Έχεις άπειρα να κερδίσεις. 

Σπάσε τις αλυσίδες που σε κρατάνε σε έναν νοσηρό τρόπο ζωής.

Προσευχήσου τώρα. Ζήτα τον Χριστό στην ζωή σου. Απελευθερώσου!

ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ!!!!

Τι περιμένεις; Πίστεψε στον Χριστό!

(Ψαλ. 22:1-20)
"ΘΕΕ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες; Γιατί στέκεσαι μακριά από τη σωτηρία μου και από τα λόγια των στεναγμών μου;
Θεέ μου, κράζω την ημέρα και δεν απαντάς· και τη νύχτα, και δεν σιωπώ."
Εσύ, μάλιστα, ο Άγιος κατοικείς ανάμεσα στις δοξολογίες τού Ισραήλ.
Σε σένα είχαν ελπίσει οι πατέρες μας· έλπισαν, κι τους ελευθέρωσες.
Σε σένα έκραξαν και σώθηκαν· σε σένα έλπισαν, και δεν ντροπιάστηκαν.
Εγώ, όμως, είμαι σκουλήκι και όχι άνθρωπος· όνειδος ανθρώπων και εξουθένημα του λαού.
Με περιέπαιξαν όσοι με βλέπουν· ανοίγουν με τα χείλη, κουνάνε το κεφάλι, και λένε:
Έλπισε στον Κύριο· ας τον ελευθερώσει, ας τον λυτρώσει· επειδή, του είναι αρεστός.
Εσύ, όμως, είσαι που με ανέλαβες από τη μητρική κοιλιά· είσαι η ελπίδα μου από τους μαστούς τής μητέρας μου.
Σε σένα ρίχτηκα από τη μήτρα· από την κοιλιά τής μητέρας μου, εσύ είσαι ο Θεός μου.
Μη απομακρυνθείς από μένα· επειδή, η θλίψη είναι κοντά· δεδομένου ότι, δεν υπάρχει κάποιος για να βοηθήσει.
Ταύροι πολλοί με περικύκλωσαν· ταύροι δυνατοί από τη Βασάν με περιτριγύρισαν.
Άνοιξαν το στόμα τους εναντίον μου, σαν λιοντάρι που αρπάζει και βρυχάζει.
Ξεχύθηκα σαν νερό, και όλα τα κόκαλά μου εξαρθρώθηκαν· η καρδιά μου έγινε σαν κερί, λιώνει ολοκληρωτικά μέσα στα εντόσθιά μου.
Η δύναμή μου ξεράθηκε σαν κεραμίδι, και η γλώσσα μου κόλλησε στον ουρανίσκο μου. Κι εσύ με κατέβασες στο χώμα τού θανάτου.
Επειδή, σκυλιά με περικύκλωσαν, σύναξη κακοποιών με περιέκλεισε· τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου·
μπορώ να απαριθμήσω όλα τα κόκαλά μου· αυτοί με ατενίζουν και με παρατηρούν.
Μοίρασαν μεταξύ τους τα ιμάτιά μου· και στον ιματισμό μου έβαλαν κλήρο.
Όμως εσύ, Κύριε, μη απομακρυνθείς· εσύ, η δύναμή μου, σπεύσε σε βοήθειά μου.
Ελευθέρωσε την ψυχή μου από ρομφαία, τη μοναδική μου ψυχή από δύναμη σκύλου."


Φωνάζεις ποτέ στον Κύριο "Γιατί με εγκατέλειψες;"
Νιώθεις ότι ο Θεός δεν σε ακούει όσο και αν φωνάζεις;
Αναγνωρίζεις ότι είσαι γεμάτος αμαρτίες;
Αναγνωρίζεις ότι από το πλήθος των αμαρτιών σου είσαι σκουλήκι και όχι άνθρωπος;
Η τιμωρία που αξίζεις είναι η άρνηση του Θεού, ο θάνατος!!!
Διάβασε όμως τον ψαλμό προσεχτικά.
Δες το καθαρά: Την τιμωρία την δικιά σου την έχει επωμιστεί άλλος!
Τιμωρήθηκε κάποιος άλλος για να μην τιμωρηθείς εσύ!
Ποιός;
Ο Ιησούς Χριστός!!!
Αυτός σταυρώθηκε για τις δικές σου αμαρτίες. Και πράγματι την ώρα της σταύρωσης ο Θεός είχε αποστρέψει το πρόσωπό Του από τον Ιησού. Ο Ιησούς που ήταν στην παρουσία του Θεού πάντα, τώρα βιώνει το μεγαλύτερο μαρτύριο: βιώνει την απόρριψη του Θεού. Γιατί όμως; Γιατί έχει επάνω Του όλες τις αμαρτίες των ανθρώπων.
(Β Κορ. 5:21 )
"Επειδή, εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία, τον έκανε για χάρη μας αμαρτία, για να γίνουμε εμείς δικαιοσύνη τού Θεού διαμέσου αυτού."
Ο Ιησούς δόθηκε στην εξουσία των Ρωμαίων (οι αποκαλούμενοι σκύλοι από τον λαό του Ισραήλ).
Τον χλεύασαν ("Με περιέπαιξαν όσοι με βλέπουν· ανοίγουν με τα χείλη, κουνάνε το κεφάλι, και λένε:
Έλπισε στον Κύριο· ας τον ελευθερώσει, ας τον λυτρώσει· επειδή, του είναι αρεστός"), τον βασάνισαν.
Δεν είχε κανέναν να βοηθήσει ("δεδομένου ότι, δεν υπάρχει κάποιος για να βοηθήσει.").
Τον σταύρωσαν τρυπώντας τα χέρια και τα πόδια του ("τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου")
Ρίξανε κλήρο για τα ρούχα του ("Μοίρασαν μεταξύ τους τα ιμάτιά μου· και στον ιματισμό μου έβαλαν κλήρο").
Έχοντας πάνω του τις αμαρτίες μας ο Χριστός πεθαίνει. Και μαζί του πεθαίνει η αμαρτία. Και μετά από τρεις μέρες ανασταίνεται. Και ολοκληρώνει έτσι το έργο της σωτηρίας.
Μα πώς; Αυτή μπορεί να είναι η απορία σου.
Πίστεψε στον Ιησού Χριστό και θα σωθείς.
(Πράξ. 16:31)
"Και εκείνοι είπαν: Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα σωθείς, εσύ και η οικογένειά σου."
Ο Ιησούς παίρνει τις αμαρτίες σου στον σταυρό. Σου αφαιρεί το φορτίο αυτό. Έζησε ο ίδιος την απόρριψη του Πατέρα για να μην την υποστείς εσύ. Και το μόνο που έχεις να κάνεις για να σωθείς είναι να πιστέψεις στον Χριστό.
Τι περιμένεις; Αν νιώθεις το βάρος των αμαρτιών σου να σε πιέζει, να κατατρώει την ψυχή σου, τότε γιατί το αναβάλλεις; Ο Ιησούς περιμένει να ομολογήσεις την πίστη σου σε Αυτόν. Και θα πάρει από πάνω σου το φορτίο των αμαρτιών σου γιατί για αυτές έχει ήδη πληρώσει Αυτός.
‎"Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω.
Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας. Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ."
(Ματθ. 11: 28-30)
Τι περιμένεις λοιπόν; Δώσε το φορτίο σου στον Χριστό για να σε αναπαύσει. Για να έρθεις σε ειρήνη με τον Θεό.
Μην περιμένεις άλλο!!!
Ο σωτήρας είναι εδώ!
Ο Ιησούς Χριστός, ο μόνος που μπορεί να σε σώσει!!!

Εντυπώσεις από την χορωδία του Moody Bible Institute

Είχα την χαρά να παρακολουθήσω την χορωδία του Moody Bible Institute του Chicago κατά την περιοδεία της στην Ελλάδα. Παρακάτω ακολουθεί το άρθρο που έγραψα για το godradio.

"Μουσικό event; Όχι! Απλά μια βραδιά με μια χορωδία να τραγουδά; Όχι! Αυτό που ζήσαμε όλοι όσοι ήμασταν παρόντες στην Β Ευαγγελική Εκκλησία της Αθήνας στο Κουκάκι την Κυριακή το βράδυ ήταν μια υπέροχη βραδιά λατρείας προς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Μια βραδιά που ο Κύριος μας χάρισε και στην οποία όλοι απολαύσαμε την 30μελή χορωδία του Βιβλικού Ινστιτούτου Moody του Σικάγο να αινεί τον Κύριό μας.

Η βραδιά μας ξεκίνησε με το "Come, thou fount of every blessing". Η χορωδία εισήλθε στον χώρο και περικύκλωσε τους παρευρισκόμενους και έτσι, έχοντας μας όμορφα περικυκλωμένους, έψαλλαν την πρώτη στροφή προτού λάβουν όλοι τις θέσεις τους στην εξέδρα και συνεχίσουν με τον υπόλοιπο ύμνο. Δεν μπορώ να σας το περιγράψω αυτό που νιώσαμε όσες λέξεις και αν ψάξω να βρω.

Ακολούθησαν οι ύμνοι “All that have life and Breath praise ye the Lord” , ο γραμμένος σε λατινική γλώσσα “Festival Sanctus” και εν συνεχεία οι “Be still, my soul” και “Creation Hymn”. Έτσι έκλεισε το πρώτο μέρος της βραδιάς και συνεχίσαμε στο δεύτερο.

Ζητήθηκε από όλους τους παρευρισκόμενους να μην χειροκροτήσουν έως το τέλος του τέταρτου ύμνου. Αυτό επειδή σε αυτό το μέρος της λατρείας προς τον Κύριό μας είχαμε τον υπέροχο συνδυασμό της ανάγνωσης περικοπών από τον Λόγο του Θεού και την ψαλμωδία εν συνεχεία από την χορωδία. Οι ύμνοι που ακούστηκαν ήταν οι “Rock ages”, “What wondrous love is this”, “Jesus paid it all” και “In Christ alone”.

Μετά το δεύτερο μέρος υπήρξε ένα απολαυστικό διάλειμμα για τα παιδιά της χορωδίας για να ξεκουράσουν τις φωνές τους. Γιατί «απολαυστικό»; Επειδή την αίθουσα πλημμύρισαν οι μελωδίες δύο υπέροχων σόλο: ένα υπέροχο κομμάτι παιγμένο σε κιθάρα, και ένα δεύτερο σε πιάνο.

Η χορωδία επανήλθε στον χώρο. Στο τρίτο μέρος της λατρείας απολαύσαμε και το spiritual “Walk in Jerusalem” και το  African-American spiritual “Soon-Ah will be done” με τα οποία απογειωθήκαμε πνευματικά.

Η πιο μαγική στιγμή της βραδιάς ήρθε όταν η χορωδία ερμήνευσε στα ελληνικά τους ύμνους “Απ’ το αίμα του Σταυρού σου” (Oh the deep deep love of Jesus) και τον “Ω Κύριέ μου πόσο Σε θαυμάζω» (How great thou art). Αυτόν τον τελευταίο τον ψάλαμε όλοι μαζί, παρευρισκόμενοι και χορωδία και έτσι κλείσαμε την βραδιά μας. Φανταστείτε πόσο ατμοσφαιρική ήταν αυτή η τελευταία στιγμή. Άνθρωποι από διάφορες χώρες, με διαφορετικές γλώσσες να ψάλλουν τον ίδιο ύμνο στον Κύριό μας και Λυτρωτή μας. Και αν οι ψυχές μας συγκινήθηκαν σε μεγάλο βαθμό εκείνη την στιγμή, φανταστείτε πόσο υπέροχη θα είναι η αιωνιότητα να ψάλλουμε όλα τα αδέλφια μαζί στην παρουσία του Κυρίου μας.

Για όσους επιθυμούν κυκλοφορούν cd’s των χορωδιών του Moody’s Bible Instistute και πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο www.moody.edu/recordings με την αγορά των οποίων υποστηρίζετε τις διακονίες του Moody.

Ελπίδα και ευχή όλων μας είναι η χορωδία να επισκεφθεί στο μέλλον και πάλι την χώρα μας. Είναι αλήθεια ότι όση ώρα και να ψέλνανε τα παιδιά, θα ήταν λίγη. Και όλες τις ώρες της ζωής μας να ψέλναμε στον Κύριο, θα ήταν πολύ λίγες δεδομένου του έργου σωτηρίας του Ιησού Χριστού. Γιατί ειλικρινά τόση αγάπη δε μπορούμε να την συλλάβουμε! Δόξα στον Κύριο για τις όμορφες στιγμές που μας χάρισε."

''ΓΙΟΡΤΗ για τον ΙΗΣΟΥ'' 2011 στην Αθήνα!

''ΓΙΟΡΤΗ για τον ΙΗΣΟΥ'' 2010 στην Αθήνα!

Η Ελλάδα χρειάζεται τον Χριστό!

Συγκέντρωση στο Σύνταγμα κάθε μέρα στις 18:00 για προσευχή για την χώρα μας, για να ξυπνήσουν πνευματικά οι πολίτες της. Αυτό θα έπρεπε να γίνεται για να έχουμε ελπίδα.

Κύριοι, η χώρα μας, το έθνος μας έχει απομακρυνθεί από τον Θεό. Για τον λόγο αυτό η Ελλάδα έχει πέσει στο επίπεδο που όλοι βιώνουμε σήμερα. Ακόμη και αν συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις αυτές, το πολύ πολύ να έχουμε ως αποτέλεσμα την αλλαγή των προσώπων στην πολιτική εξουσία. Αλλά και να αλλάξουν τα πρόσωπα στην εξουσία δεν θα έχουμε κάποιο αποτέλεσμα αν δεν αλλάξει ο Έλληνας βαθιά μέσα στην καρδιά του. Όλοι μας έχουμε συνηθίσει στην διαφθορά. Κάποιον δικό μας να βολέψουμε μέσω γνωστής επαφής (ελληνιστί "κονέ") και έτοιμο το ψηφαλάκι. Ένα φακελάκι να δώσουμε και όλα τακτοποιούνται. Κάποιο φακελάκι να ζητήσουμε και παρακάμπτουμε γραφειοκρατικά έντυπα χωρίς δεύτερη σκέψη. Η διαφθορά ξεκινά και από το απλό και ταπεινό "έλα μωρέ μην κόψεις (ή "μην σου κόψω") τώρα απόδειξη, από εμάς θα τα βγάλει η εφορία;"

Πως μπορείς να κατηγορείς τους πολιτικούς για κλέφτες όταν και εσύ ο ίδιος κλέβεις; Κρίνουμε γιατί όμοια και εμείς είμαστε κλέφτες. "Όχι τόσο τεραστίων ποσών, αλλά σιγά τώρα! Αυτοί κλέψανε περισσότερα!". Σωστά, θα κλέβαμε πολύ περισσότερα και πολύ πιο έξυπνα χωρίς να μας πιάσουν απλά δεν είχαμε ποτέ εξουσία ή κατάλληλο πόστο για να το κάνουμε.

Χιλιάδες κόσμος στο Σύνταγμα, να μουτζώνει, να φωνάζει κλέφτες, να βρίζει. Αν στον ίδιο κόσμο έλεγες να προσευχηθεί στον Κύριό μας για λύτρωση μάλλον θα σε έπαιρναν με τις πέτρες. Το έθνος μας έχει ξεχάσει τον Θεό. Γιορτάζει Πάσχα, Χριστούγεννα, ενώ ταυτόχρονα αρνείται σε πολλές περιπτώσεις την ύπαρξη του Θεού! Μάταια ελπίζει το έθνος που έχει απομακρυνθεί από τον Θεό. Μάταιες οι προσπάθειες του ανθρώπου όλες αν δεν δεχτεί ότι από τον Κύριο πλάστηκε, για τον Κύριο πλάστηκε. Μόνο εν Κυρίω έχει ειρήνη, αγάπη, δικαιοσύνη μέγιστη. Μόνο εν Κυρίω μπορεί να πορευθεί. Ο άνθρωπος που είναι μακρυά από τον Κύριο δεσμεύεται από τον Σατανά, και αυτόν υπηρετεί και τα έργα του είναι έργα του κυρίου του κόσμου ετούτου. Αν δεν γυρίσουμε το κεφάλι να ζητήσουμε τον Χριστό, την δικιά Του αγάπη, την δικιά Του δικαιοσύνη, αν δεν αφήσουμε τα πάντα στα χέρια Του, τότε μάταια κινούμαστε.

Ο κόσμος όμως δεν θα γυρίσει στον Θεό. Θα σκληρύνει την καρδιά του περισσότερο, θα τον απορρίψει ακόμη πιο ολοκληρωτικά και θα προτιμήσει να προσκυνήσει τον αντίπαλό του. Ο Κύριος ας δώσει κουράγιο και υπομονή στους δούλους Του και οι καρδιές που επιθυμούν την σωτηρία του Κυρίου μας ας τον ζητήσουν. Γιατί οι μέρες που έρχονται είναι πολύ πιο δύσκολες.

Σύνταγμα, κεριά, μουσική - Κυριακή 8 Μαΐου

Και ναι! Είμαι εκεί! Στο κέντρο της Αθήνας και δεν κάνω σιωπηλή διαμαρτυρία! Όχι.. Απλά διακυρήττω ότι υπάρχει Θεός και ότι ο Χριστός αναστήθηκε και είναι ζωντανός.

Κάμερες, κάποιοι δημοσιογράφοι - όχι γνωστοί - συνεντεύξεις.. 4 απ' τα άτομα που ήμασταν υπεύθυνοι στην οργάνωση είπαμε ίδια πράγματα μπροστά στην κάμερα χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί. Δεν προωθούμε σύστημα, δεν προωθούμε κάποιο δόγμα - όπως εύστοχα μου είπε μια κυρία περαστική "Μα ναι, το ξέρω, δεν κάνετε προσηλυτισμό!". Ο Χριστός άλλαξε τη ζωή μας, της έδωσε νόημα, μας έκανε διαφορετικούς, μας έδωσε χαρά, ειρήνη, αγάπη και γι' αυτό καλούμε τον κόσμο να στρέψει το βλέμμα του στο Θεό και να ζητήσει βοήθεια!

Μια κραυγή, μια φωνή απ' τα τρίσβαθα της καρδιάς πολλών που ήταν εκείνο το βράδυ εκεί: Σε χρειάζομαι, μακριά Σου χάνομαι, δεν ξέρω τι ζητώ. Σε χρειάζομαι, στον κόσμο χάνομαι, Εσένα αναζητώ!

Μπόρεσα ελεύθερα μπροστά στη Βουλή, να προσευχηθώ στον Κύριο και Θεό μου για τη χώρα μου, για τους ανθρώπους, τον Ελληνικό λαό, για μένα, για έλεος... 

Και..ταυτόχρονα τόσο αυθόρμητα όσο ποτέ να ευαγγελίσω ανθρώπους ΧΩΡΙΣ να τους στέλνω σε κάποια εκκλησία, χωρίς να τους δίνω τα κλασσικά φυλλάδια με τη διεύθυνση και τα τηλέφωνα κάποιας συνάθροισης! Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν τα αρνούμαι, ούτε τα καταργώ.. Απλά κάθετι χρειάζεται σε διαφορετική περίπτωση! 

Και χάρηκα που δοκίμασα κάτι νέο, κάτι καινοτόμο, κάτι αυθεντικό και πηγαίο.

Υπ' όψιν, πρόγραμμα δεν ακολουθήθηκε.. Εμπιστεύτηκαμε το Πνεύμα το Άγιο και κύλησαν όλα όπως Αυτός έδειξε.. Αυθόρμητα. Εκείνος κινούσε τα νήματα - όπως πάντα όταν αφηνόμαστε σ' Αυτόν ολοκληρωτικά, με παιδική αφέλεια και εμπιστοσύνη!

Και τώρα τα highlights της βραδιάς!

Μια μαινόμενη Ελένη Λουκά (και περαστικοί γύρω της με κινητά να τραβάνε βίντεο) βρισκόταν απ' τις 8 παρά που φτάσαμε στην πλατεία. Μοίραζε φυλλάδια, μίλαγε σε κάποιους περαστικούς. 9 παρά έπρεπε να αρχίσουμε, δεν πήγαινε άλλο. Είχε πέσει πολύ προσευχή να μην αποπροσανατολίσει το σκοπό της "εκδήλωσής" μας. Κάνα 20άλεπτο αφού αρχίσαμε, αφού τα σκαλιά της πλατείας είχαν γεμίσει από αναμμένα κεριά, τα βιολιά έπαιζαν ύμνους και κόσμος είχε συγκεντρωθεί από περιέργεια, με πλησίασε και με ρώτησε φωνάζοντας "Σιωπηλή Προσευχή; Σε ποιό Θεό; Το Θεό της Ορθοδοξίας;". Της απαντώ "Δεν προωθούμε κάποιο δόγμα. Στο Θεό του χριστιανισμού, όπως αποκαλύπτεται μέσα από το Λόγο Του, την Αγία Γραφή". Συνέχισε κραυγάζοντας: "Είστε σατανιστές!!" Το επανέλαβε 3 φορές, όπως και την αρχική της ερώτηση. Δεν συνέχισα το διάλογο μαζί της. Ήμουν απασχολημένη με κάτι άλλο. Δόξα στο Θεό, ενώ είχε σκύψει από πάνω μου, στον ώμο μου και φώναζε στο αυτί μου, δεν τόλμησε να με αγγίξει. Το μόνο που έλεγε ήταν: "Κοπελιά, κοπελιά, κοπελιά!! Σε σένα μιλάω! Κοπελιά! Στο Θεό της ορθοδοξίας;" Και πάει λέγοντας..

Συνολικά το σκηνικό όλο και η παρουσία της εκεί κράτησε 5 λεπτά! Νά 'ναι καλά οι συνεχείς προσευχές (κυρίως μεγαλύτερων στην ηλικία) αδελφών στο ακροατήριο που απλά παρακολουθούσαν και θαύμαζαν το έργο που έκανε ο Κύριος μέσα από 30 νέους που μίλαγαν και έδειχναν την πίστη τους στο Θεό!

Ήταν υπέροχα, ήταν το 1ο το πιλοτικό. Θα ξαναγίνει!

Στο facebook υπάρχεi streetlights group, όπου αναρτώνται οι νέες εξορμήσεις! Η ιστοσελίδα streetlights.gr δεν είναι τόσο ενημερωμένη!

Εδώ μπορείτε να πατήσετε και να δείτε σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας metro.

Φωτεινή διαμαρτυρία στην Βουλή

Φωτεινή διαμαρτυρία στην Βουλή

www.godradio.gr

Το godradio είναι ένα ιντερνετικό ραδιόφωνο που αναπαράγει μουσική η οποία υμνεί τον Κύριο. Όποιο είδος μουσικής μπορείτε να φανταστείτε με απόδοση δόξας στον Θεό. Γιατί, ναι! Η δοξολογία στον Κύριο δεν σταματά με τις βυζαντινές ψαλμωδίες. Στον Κύριο αρέσει να του αφιερώνουμε τραγούδια που Τον δοξολογούν.

Ποιός όμως μπορεί να ακούει τέτοια μουσική; Πρώτη φορά άκουσα το godradio από την σύζυγό μου. Άυτό συνέβη πολύ πριν αναγεννηθώ. Η αντίδρασή μου τότε ήταν ή εξής απλή: “Έλα μωρέ τώρα, τραγούδια για τον Χριστό, άσε μας καϊμένη. Άκου αν θες αλλά χαμήλωσέ το γιατί θέλω να δω τηλεόραση”.  Σε μια περίοδο που είχα αρνηθεί να δω τον Κύριο και να δεχθώ την σωτηρία του, η μόνη “σωστή” μουσική ήταν αυτή που θα μπορούσε να χορογραφηθεί, κατά προτίμηση η λάτιν μουσική με στίχους αισθησιακούς, στίχους με πονηρά υπονοούμενα ή και χωρίς υπονοούμενα κάποιες φορές. Όπως και να είχε, μουσική με θέμα τον Χριστό δεν ήταν μουσική.

Και ήρθε η ώρα που αναγεννήθηκα και ανακάλυψα ότι οι ύμνοι που ψάλλουμε στην εκκλησία είναι λίγοι. Και σκεφτόμουν: “Ο Κύριος μας έδωσε την ικανότητα να τραγουδάμε για να Τον υμνούμε. Και εμείς αντί να υμνήσουμε Αυτόν, αποφασίσαμε να υμνήσουμε τα πάθη μας, τα έργα των ανθρώπων. Και δεν γράφουμε ύμνους για Αυτόν που μας έδωσε ζωή, για Αυτόν που θυσιάστηκε για εμάς”.

Κάπως έτσι θυμήθηκα το godradio. Και ανακάλυψα ότι υπάρχει πληθώρα ύμνων, τραγουδιών προς τον Κύριό μας. Σε όλα τα είδη της μουσικής που μπορεί κανείς να φανταστεί. Και είναι αυτό ευχάριστο πολύ. Γιατί όπως έχω πει και σε facebook status: “Όσα τραγούδια, όσοι ύμνοι και αν γραφτούν για Αυτόν, είναι πολύ λίγα”.

Η προσωπική μου άποψη είναι πως η μουσική που υμνεί τον Κύριο μπορεί να ακούγεται καλή μόνο σε αυτόν τον άνθρωπο που επιθυμεί να Τον υμνεί. Ο άπιστος άνθρωπος, αυτός που δεν έχει δεχτεί τον Κύριο, δεν μπορεί να νιώσει την ομορφιά των ασμάτων που γράφονται για Αυτόν. Του φαίνονται ανούσια γιατί δεν κατανοεί τον λόγο ύπαρξής τους. Και το πιστεύω αυτό γιατί βλέπω από εμένα τον ίδιο πόσο έχω αλλάξει. Ο Αλέξανδρος “Προ Χριστού” θεωρούσε τα χριαστιανικά τραγούδια παρωδία, αρρώστια. Δεν άντεχε να τα ακούει. Ο Αλέξανδρος ΄”Μετά Χριστόν” δεν χορταίνει να τα ακούει και περιμένει να δει και άλλα να γράφονται.

Σε αυτό το σημείο να πω και ένα μπράβο στα παιδιά του godradio. Είχα την χαρά να γνωρίσω τον Δημήτρη που κάνει το godradio liveshow από κοντά. Και με την κουβέντα που είχαμε διαπίστωσα πόσος κόπος απαιτείται για να λειτουργήσει το godradio. Εμείς απολαμβάνουμε ακόπιαστα το αποτέλεσμα. Πίσω από το godradio.gr όμως κρύβεται πολύς κόπος, πολλές ώρες δουλειάς από τα παιδιά. Τους αξίζουν συγχαρητήρια.

Πέρα από τα συγχαρητήρια όμως, τα παιδιά χρήζουν και βοήθειας. Γιατί να μην βοηθήσουμε όλοι σε μια τόσο όμορφη δουλειά; Αντιγράφω την λίστα με τα σημεία στα οποία μπορούμε να βοηθήσουμε (από το newsletter του σταθμού):

1. Αρθρογράφοι (άρθρα στα Ελληνικά) 
2. Αρθρογράφοι-μεταφραστές άρθρων από τα Αγγλικά 
3. Οικονομικοί υποστηρικτές – σε σταθερή μηνιαία ή ετήσια βάση καθώς και έκτακτοι δωρητές LINK 
4. Παραγωγοί εκπομπών 
5. Ηχολήπτες (μόνο από Θεσσαλονίκη) 
6. Απομαγνητοφωνήσεις εκπομπών (συνεντεύξεων) 
7. Επεξεργασία video (video editing) 
8. Επεξεργασία ήχου (audio editing) 
9. Ομάδα προσευχής για πνευματική υποστήριξη του έργου 
10. Ομάδα προσευχής που θα προσεύχεται για αιτήματα ακροατών/επισκεπτών του site 
11. Reporters για συνεντεύξεις και ρεπορτάζ 
12. Εμπλουτισμός του Ημερολογίου με εισαγωγή ενημερώσεων 
13. Γραφιστική υποστήριξη 
14. GodRadio Ambassador (σύνδεσμος) – τοπικός (σε επίπεδο περιοχής-εκκλησίας-σύναξης) συνεργάτης του Godradio ο οποίος θα είναι τα μάτια, τα αυτιά και το στόμα του GodRadio στην τοπική κοινωνία, θα μοιράζει φυλλάδια, θα ενημερώνει το GodRadio για μελλοντικά συμβάντα της περιοχής, θα κάνει παρουσίασεις του έργου του GodRadio, θα προωθεί το GodRadio και θα ενημερώνει κόσμο για την ύπαρξη και το έργο του.

Λοιπόν; Εσείς τι λέτε; Πιστεύω ότι όλοι μπορούμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να βοηθήσουμε να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί περαιτέρω κάτι το τόσο όμορφο.