35α γενέθλια

Στις 10-05-1978 η Ελένη Σιώζου (το γένος Μπαλατσού) ήταν έγκυος στον έβδομο μήνα (για την ακρίβεια 2-3 μέρες πριν κλείσει τον έβδομο μήνα). Η Ελένη και ο Κωνσταντίνος έμεναν Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας και είπαν τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης να τους περάσουν στην Άρτα όπου βρισκόταν ο γυναικολόγος της Ελένης. Πρώτη ξεκίνησε η Ελένη λοιπόν με το λεωφορείο για την Άρτα. Φτάνοντας εκεί, πάει να κατέβει από το λεωφορείο και σπάνε τα νερά της. Άρον άρον μεταφέρεται στην μαιευτική κλινική "Λητώ".

Λόγω του προώρου του πράγματος την έθεσαν σε ακινησία για μερικές ημέρες προκειμένου να πάρει το έμβρυο λίγες μέρες από τον επόμενο μήνα. Πρωί της 15ης Μαΐου τα νερά της θόλωσαν και έγιναν κόκκινα οπότε την βάλανε σε τεχνητούς πόνους. Στις 10:15 ένα μωρό είχε γεννηθεί με βάρος 2550gr.

Το μωρό ανέβασε ίκτερο και το βάλανε στην θερμοκοιτίδα για λίγες μέρες. Μόλις βγήκε από την θερμοκοιτίδα το μωρό και οι γονείς πήγανε σε συγγενικό σπίτι. Εκεί όμως το βρέφος έπαθε σηψαιμία. Η Ελένη πήρε το παιδί και πήγε στους Αγίους Θεοδώρους παρά τις ενστάσεις των συγγενών. Από εκεί Κόρινθο για να πάρει χαρτί από έναν παιδίατρο, χαρτί το οποίο ήταν απαραίτητο για την εισαγωγή του μωρού σε νοσοκομείο παίδων στην Αθήνα. Ο γιατρός ήταν αρκετά γρήγορος στο να πει: "Τι μου το έφερες εδώ κυρά μου; Αυτό είναι για το νεκροταφείο". Παρόλα αυτά έδωσε το χαρτί και είπε ότι μόνο αν ήταν τυχερή θα προλάβαινε να με πάει σε νοσοκομείο. Η Ελένη επιβιβάστηκε γρήγορα σε ταξί με το μωρό και μια οικογενειακή φίλη. Όταν είχαν φτάσει στην Ελευσίνα πια το μωρό άρχισε να γυρνάει τα μάτια προς τα πάνω. Η οικογενειακή φίλη ξεκίνησε τις τεχνητές αναπνοές στο βρέφος και έτσι τα κατάφεραν να φτάσουν στην "Παιδιατρική Αχαρνών" όπου το μωρό νοσηλεύτηκε για μία εβδομάδα. Όλα κύλησαν καλά και η οικογένεια κατέληξε πίσω στους Αγίους Θεοδώρους. Μέσα στους επόμενους μήνες το μωρό αυτό έπαθε ομφαλοκήλη και έπειτα υδροκήλη. Παρόλα αυτά όμως επιβίωσε. Στο βρέφος αυτό δόθηκε το όνομα "Αλέξανδρος".

35 χρόνια μετά η Ελένη κάθεται στο σπίτι της στους Αγίους Θεοδώρους και θυμάται τα περιστάτικά αυτά κατόπιν παραγγελίας του Αλέξανδρου.

35 χρόνια μετά ευχαριστώ τον Θεό για την αγάπη που έδειξε στους γονείς μου αλλά και σε εμένα. Τον ευχαριστώ που ήταν εκεί δίπλα μου πάντα. Τώρα αναγνωρίζω ακούγοντας την ιστορία αυτή το πόσο θαυμαστά έδρασε για να είμαι σε θέση αυτή την στιγμή να γράφω τις γραμμές ετούτες. Μπορεί να μου πήρε 33 χρόνια να Τον δεχτώ και να Τον αναγνωρίσω αλλά χαίρομαι πολύ που αυτό έγινε. Έτσι στα 33 χρόνια μου ένιωσα σαν να γεννιέμαι ξανά. Κοιτώντας πίσω στην ζωή βλέπω τον Θεό να με φροντίζει πριν ακόμη τον δεχτώ, βλέπω τις προσπάθειες Του να με φέρει στον δικό Του δρόμο, βλέπω το χέρι Του να με οδηγεί ομαλά με διορθωτικές κινήσεις προς άλλη κατεύθυνση όταν εγώ πήγαινα προς τον γκρεμό ολοταχώς. Τον ευχαριστώ για τα πάντα μέσα στην ζωή μου. Για τους γονείς μου, για την γυναίκα μου, για τους συγγενείς μου. Θα το πω ανοιχτά: μπορεί ο διάβολος να έκανε ότι μπορούσε για να μου κλέψει την ζωή (ως ψεύτης και ανθρωποκτόνος που είναι), ο Θεός όμως είχε άλλα σχέδια. Η ευχή μου λοιπόν τώρα πια στα 35α γενέθλιά μου είναι ο Θεός να διαμορφώσει εμένα και την γυναίκα μου σύμφωνα με το δικό Του θέλημα, να Τον υπηρετήσουμε μαζί στο υπόλοιπο της ζωής μας. Ας είναι Αυτός ο ποιμένας μας και ας μας καθοδηγεί με την ράβδο και την βακτηρία Του. Τον ευχαριστώ για τα πάντα στην ζωή μου. Για τα πάντα.