Είναι δύσκολο να περπατάς στην έρημο. Ίσως ενδιαφέρον αν το κάνεις σαν εκδρομή, αν το διάστημα που θα μείνεις σε αυτήν είναι μικρό. Όμως όταν είσαι για χρόνια σε αυτήν, τότε είναι δύσκολα τα πράγματα. Λυγίζεις, πέφτεις, φτάνεις να θεωρείς ότι ο θάνατος είναι λύτρωση, χάνεις την ελπίδα σου. Που και που μικρές οάσεις σε κρατάνε στην ζωή, σου δίνουν την ελπίδα για αυτό που υπάρχει πέρα από την έρημο. Θέλεις να ξεδιψάσεις. Αχ, αυτή η δίψα. Τι να σου κάνει μια γουλιά νερό!
Έχω τόσο πολύ πεθυμήσει το πλούσιο νερό... Αυτό που το πίνεις μια φορά και ξεδιψάς για μια ζωή ολόκληρη. Αυτό που σου φέρνει την ειρήνη, την γαλήνη, την ΑΝΑΠΑΥΣΗ. Αυτό που σου δίνει την πραγματική ζωή, που θρυματίζει κάθε ψέμα,που ελευθερώνει, που σε κάνει να ζεις πια ελεύθερα από τα δεσμά αυτού του κόσμου.
ΠΟΣΟ ΔΙΨΑΩ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου