Ομολογία Β.Γ.Μ.

Γεννημένη σε ένα χριστιανικό περιβάλλον, με αρχές βασισμένες στη Βίβλο και πολλή αγάπη και στοργή. Παρατηρώντας χαρακτήρες, ζωές και ιστορίες που ξεδιπλώνονταν γύρω μου..

Και να που έφτασε η ηλικία της εφηβείας και η αμφισβήτηση και η αναζήτηση ανεξαρτησίας έφτασαν, μαζί και τα υπαρξιακά ερωτήματα.

Ήμουν ειλικρινής κι Εκείνος πάντα με κράταγε ό,τι και να συνέβαινε. Πάντα ανήσυχη ρωτούσα, το έψαχνα το πράγμα.

Στα 16 μου αποφάσισα πια πως τίποτε δεν είναι τυχαίο και πως ακόμα και τη μεγαλύτερη απόλαυση και χαρά της ζωής να ζήσω δεν έχει νόημα.

Ήμουν αποφασισμένη να δώσω τέλος στη ζωή μου αν τα πάντα ήταν το "εδώ" και το "τώρα". "Ζήσε το σήμερα" η ατάκα της εποχής, η οποία δε με εξέφραζε, δε μου αρκούσε! Τουλάχιστον ας αποφάσιζα κάτι μόνη μου, έλεγα, ας έβαζα το χεράκι μου σε κάτι, αφού δε μπορώ να ορίσω τίποτε στη ζωή μου, τουλάχιστον ας μου αφαιρέσω τη ζωή μου κι έτσι θα "έχω παίξει κι εγώ ρόλο σε κάτι!".

Και σ' εκείνη τη φάση ένιωσα το άγγιγμά Του το ζωογώνο. Με άλλαξε. Λόγια που ηχούσαν στα αυτιά μου από νεαρή ηλικία, άρχισαν να έχουν νόημα και να αλλάζουν τη ζωή μου.

"Ο Χριστός μπορεί να πάρει τα βάρη και τα φορτία σου, μπορεί να αναπαύσει την ψυχή σου".

"Ο Χριστός είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή και μέσω αυτού φτάνεις στον Πατέρα Θεό". 

"Το Άγιο Πνεύμα κατοικεί στην ψυχή σου, αφού καταλάβεις το έργο του Χριστού στο σταυρό, αφού συνειδητοποιήσεις ότι πέθανε για σένα και αναστήθηκε και είναι πια νικητής".

"Ο θάνατος και η απελπίσια είναι παρελθόν, μπορείς να έχεις αιώνια ζωή και χαρά!"

Μικρή σε μια χριστιανική κατασκήνωση είχα νιώσει κάτι παρόμοιο και αθώα "έδωσα την καρδιά μου στο Θεό"...

Όμως τώρα - στην εφηβεία μου - ήταν κάτι διαφορετικό. Καθημερινά διψούσα να μελετώ το Λόγο του Θεού, τη Βίβλο, την Αγία Γραφή. Μου άρεσαν τα παρηγορητικά λόγια που με άγγιζαν και η οδηγία που λάμβανα για τη ζωή μου.

Άρχισα να μιλάω στο Θεό διαρκώς, να ανακαλύπτω αυτήν την προσωπική και έντονη σχέση. Άρχισα να Tον γνωρίζω. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν περάσει ως τώρα απ' τη ζωή μου και ΚΑΘΕ ΕΝΑΝ ο Θεός τον/την έχει χρησιμοποιήσει για να με οδηγήσει πιο κοντά του. Συμβουλές, πρότυπα ζωής, πολλά... Πάρα πολλά έχω διδαχτεί..

Και μου αρέσει τρελά αυτό το ταξίδι!! Είναι ένα υπέροχο ταξίδι που δε θα το άλλαζα με τίποτε! Πάθος το χαρακτηρίζει. Πιστεύω θα τελειώσει όταν Τον αντικρύσω!!

Μια περιπέτεια, μια εξερεύνηση δίχως τέλος, με ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες - προσωρινά - εκπλήξεις..! Πάντοτε όμως με σημείο αναφοράς τον Κύριό μου και Θεό μου και το Πνεύμα το Άγιο που με οδηγούν και με αγάπη, ανεκτικότητα, υπομονή κι επιμονή με παροτρύνουν να συνεχίζω τον αγώνα μου στη γη αυτή.

Για να δούμε τι θα δούμε.......!!!!!!!!!! Η ζωή μαζί Του δεν είναι ποτέ βαρετή!