Χωρίς τίτλο

Το τραμ κινείται πάνω στις ράγες. Διαδρομή Παλιό Φάληρο - Νέος Κόσμος. Θόρυβος από τον κόσμο, θόρυβος από το ίδιο το τραμ. Θόρυβος από τα αυτοκίνητα. Τα μάτια χαζεύουν έξω από τα παράθυρα. Και οι σκέψεις κάθε λογής κατακλύζουν το μυαλό: "Και άλλο μαγαζί έκλεισε. Ωραίο το μπουφανάκι του νεαρού. Άραγε έβγαλα τα σκουπίδια όπως κατέβαινα; Σε ποια στάση είμαστε τώρα; Πόσες στάσεις θέλω ακόμη;" Και ξαφνικά, εκεί κάτω από τον νου που κλυδωνίζεται από σκέψεις δίχως ουσία, ένα απαλό μουρμουρητό. Μια προσευχή, ένας λόγος, ο Λόγος Σου που τρέχει. Και τις ώρες που το μυαλό κάνει μια μικρή ανεπαίσθητη παύση, ανεβαίνει δυνατά και αντηχεί μέσα μου. Και κατόπιν πάλι εκεί στο υπόβαθρο να μου μιλά, να με ποτίζει, να με ταΐζει. Δοξασμένο ας είσαι Κύριε στους αιώνες των αιώνων. Πώς να μπορέσω να ανταποδώσω αυτά που Εσύ για μένα έκανες; Πώς να συλλάβει ο νους μου το ότι αγάπησες εμένα τον τόσο αμαρτωλό σε τέτοιο βαθμό;