Σπάσε τις αλυσίδες! - Το αξίζεις!

Χτυπάει το ξυπνητήρι. Πάλι! Ακόμη μια μέρα. Πλένομαι ντύνομαι και τρέχω να μπω στο αυτοκίνητο για να προλάβω. ΑΝ προλάβω. Μάλλον θα καθυστερήσω πάλι. Ανάβω μηχανικά το τσιγάρο όπως και μηχανικά έφτασα ως το αμάξι. Κορναρίσματα και εκνευρισμός. Κάποιοι κάνουν πορεία στο κέντρο, ή κάποιοι απεργούν, ή κάποιος ανεγκέφαλος τράκαρε. Τα αμάξια μπροστά κάνουν μανούβρες για να κερδίσουν λίγα δευτερόλεπτα. Τα ταξί σταματάνε όπου θέλουν, τα μηχανάκια χώνονται και κορνάρουν σε όποιον να 'ναι. Ο ένας οδηγός βρίζει τον άλλον. Μούντζες, κατάρες, χειρονομίες. Όλοι εκτονώνουν τα νεύρα τους σε όποιον συναντούν μπροστά τους. Καλύτερα να πήγαινα με το τραμ. Αλλά και εκεί θα έχω νεύρα γιατί πάλι κάποιος περνά αντικανονικά τις γραμμές και το τραμ σταματά απότομα και πέφτει ο ένας πάνω στον άλλον. Κάποιος έχει ιδρώσει υπερβολικά. Ο ένας είναι πάνω στον άλλον. Το ίδιο και μετά στο μετρό.

Φτάνω κάποτε στον χώρο για τον οποίο ξεκίνησα. Και εκεί μηχανικά κινούμαι. Κάνω λάθη και κατηγορώ τους άλλους για ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Όχι απαραίτητα μπροστά τους. Εγώ θα τα έκανα καλύτερα τα πράγματα. Μόνο εγώ θα τα έκανα καλύτερα τα πράγματα. Όλοι οι άλλοι είναι επικίνδυνα ανίκανοι. Οι ώρες περνούν και ασχολούμαι με τις ηλιθιότητες των άλλων, και όχι με τα σημαντικά δικά μου θέματα. Τι και αν δεν έχω στην πραγματικότητα τίποτα σημαντικό; Πρέπει να τους την πω. Πρέπει να φανώ καλύτερος εγώ. Πρέπει να νικήσω εγώ.

Γυρνάω σπίτι. Η γυναίκα έχει όρεξη για καυγά πάλι. Να βοηθήσω λέει και εγώ στις δουλειές. Δεν με χέζει. Έχω άλλα σημαντικά πράγματα να κάνω. Αν αποδεχτώ να κάνω δουλειές θα με έχει δούλο της. Βλέπω δελτίο ειδήσεων. Οικονομική κρίση, άγχος, βία, αβεβαιότητα. Πνίγομαι. Ποια λεφτά; Με πληρώνουν λιγότερο από όσα αξίζω. Με εκμεταλλεύονται. Όλοι!!! Μπούχτισα! Βάζω να δω κάποια σειρά. Ανόητα σενάρια, με ανόητους ηθοποιούς. Το γυρνάω σε κάποιο show. Ελεεινά πρόσωπα που τα προβάλλουν ως πρότυπα. Γελοιοποιούνται για να γελάσω. Να δεχτώ τη κατάντια τους. Κανείς δεν μπορεί να είναι όσο τέλειος θέλω εγώ. Όλοι είναι αποτυχημένοι γιατί δεν είναι σαν εμένα. Τρώω  βιαστικά και πέφτω για ύπνο.

Πρέπει να ξυπνήσω πάλι το πρωί. Να πάω πάλι για δουλειά και να επαναλάβω τον ίδιο κύκλο ακόμη μια μέρα. Και οι μέρες περνάνε. Περιφέρω το σώμα μου χωρίς κανένα σκοπό. Όλα είναι μάταια. Οι μέρες περνάνε. Οι μήνες και τα χρόνια περνάνε. Κολλημένος στην ίδια ρουτίνα. Κάποια μέρα ίσως είμαι τυχερός και δεν ξυπνήσω. Θα έχω πεθάνει. Και θα έχω περάσει την ζωή μου απλά περιφέροντας το σώμα μου εδώ κι εκεί. Και οι μέρες περνούν έτσι. Στο ίδιο μοτίβο που επαναλαμβάνεται χωρίς σταματημό.

Έτσι ήταν η ζωή μου. Την είχα σιχαθεί. Δεν είχε τίποτα νόημα. Απλά περιφερόμουν. Αηδίασα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Σιχάθηκα την κατάντια μου. 

Τώρα πια όμως κάθε μέρα είναι διαφορετική. Η μια από την άλλη έχει περισσότερες ομορφιές κρυμμένες. Δεν είμαι μόνος μου. Δεν νιώθω άγχος ή απογοήτευση. Νιώθω χαρά. Νιώθω γεμάτος, πλήρης. Κοιτάζω τους ανθρώπους γύρω μου που είναι όπως ήμουν εγώ. Χωρίς ελπίδα για τίποτα. Είμαι μακάριος. Ήρθε ο Χριστός στην ζωή μου. Πήρε όλα μου τα βάρη. Είμαι χαρούμενος σε απίστευτο βαθμό. Με έσωσε. Είμαι χωρίς βάρη. Είμαι χαρούμενος. Δεν πίστευα ποτέ ότι μπορεί να υπάρξει τόση αγάπη, και τόση χαρά. Ο Χριστός είναι αγάπη.

Μην περιμένεις άλλο. Σπάσε τώρα τον φαύλο κύκλο της εποχής που ζούμε. Σταμάτα να περιφέρεσαι ασκόπως. Διώξε τα βάρη σου και την δυστυχία σου. Ο Χριστός μπορεί να στα πάρει. Το αξίζεις να είσαι χαρούμενος για όλη την ζωή σου. Για όλη την αιωνιότητα. Ζήτα τον Χριστό! Δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Έχεις άπειρα να κερδίσεις. 

Σπάσε τις αλυσίδες που σε κρατάνε σε έναν νοσηρό τρόπο ζωής.

Προσευχήσου τώρα. Ζήτα τον Χριστό στην ζωή σου. Απελευθερώσου!

ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ!!!!