(Πράξεις 20/7-12)
Τι λέει η περικοπή εδώ; Κατά την τελευταία μέρα παραμονής του Παύλου στην Τρωάδα, ημέρα που γιόρταζαν και το Δείπνο του Κυρίου ("κοπή του άρτου"), ο Παύλος είχε διάλογο με την εκκλησία της περιοχής. Επειδή μάλιστα την επομένη θα έφευγε, είχε πάει μεσάνυχτα και ακόμη ο διάλογος συνεχιζόταν. Διάλογος και όχι μονόλογος παρακαλώ. Δεν μιλάμε για ένα βαρετό κήρυγμα που σε βγάζει knock out μέσα σε μισή ώρα. Μιλάμε για διάλογο μεταξύ του Παύλου και των πιστών της εκκλησίας εκείνης.
Στην ομάδα εκείνη των πιστών υπήρχε ένας νέος. Είχε πάρει θέση στο παράθυρο του τρίτου πατώματος πιθανόν για να δροσίζεται αφού ο χώρος ήταν γεμάτος από λαμπάδες για φωτισμό του χώρου. Ο νεαρός που ονομαζόταν Εύτυχος δεν άντεξε, τον πήρε ο ύπνος και έπεσε από το τρίτο πάτωμα λοιπόν και σκοτώθηκε. Ναι, ο Εύτυχος κάθισε στην συνάθροιση μέχρι σημείου εξάντλησης, δεν άντεξε άλλο, τον πήρε ο ύπνος. Δεν θεώρησε σωστό να φύγει όταν κουράστηκε μετά από πολλές ώρες συζήτησης. Έκρινε πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο να μείνει και να ακούσει την συζήτηση (πολύ πιθανό να συμμετείχε και ενεργά με ερωτήσεις αφού υπήρχε διάλογος στην συνάθροιση). Ήταν ό,τι πιο σημαντικό για αυτόν εκείνη την στιγμή. Μέχρι που εξαντλήθηκε και έπεσε από μεγάλο ύψος.
Ποιος θα ήθελε να είναι σαν τον Εύτυχο; Εγώ θα το ήθελα. Ο Εύτυχος αναστήθηκε για να παρηγορηθεί η συνάθροιση. Αν θέλετε μια δεύτερη θεώρηση του συμβάντος, ο Θεός χρησιμοποίησε τον άνθρωπο αυτό για να δείξει την δύναμή Του και την ανταμοιβή όσων θα υπέμεναν μέχρι τέλους. Μακάρι να ήμουν ο Εύτυχος. Μακάρι να είχα τις προτεραιότητες που είχε ο Εύτυχος.
Πρόσφατα σε κάποιο κήρυγμα άκουσα ότι ο Εύτυχος ήταν στο παράθυρο και κοίταζε έξω τον κόσμο να περνά, ήταν μισός μέσα και μισός έξω και για αυτό έπεσε. Αυτό που με εκνεύρισε πέρα από την κακοποίηση του βιβλικού κειμένου, ήταν ότι κανείς από την συνάθροιση δεν κάθισε να δει τι λέει το κείμενο, κανείς δεν αντέδρασε. Αντιθέτως κάποιοι κάνανε και προσευχές τύπου "Θεέ μου, να μην γίνουμε σαν τον Εύτυχο, χλιαροί και αναποφάσιστοι"!!!
Ο Ανανίας και η Σαπφείρα πέσανε νεκροί όταν είπαν ψέμματα για τα κτήματα που είχαν πουλήσει και αυτό προς παραδειγματισμό για όλη την εκκλησία. Αντίστοιχα δεν θα είχε τιμωρηθεί και ο Εύτυχος αν είχε πέσει σε παράπτωμα; Θα επέτρεπε ο Θεός να αναστηθεί ένας τέτοιος άνθρωπος; Το εδάφιο της ανάστασης του Εύτυχου τεχνιέντως φυσικά δεν αναφέρθηκε από τον κήρυκα γιατί τότε μάλλον το ότι στήριξε το κήρυγμά του για χλιαρότητα στην εκκλησία στην συγκεκριμένη περικοπή δεν θα έστεκε καθόλου. Καλύτερη και ορθότερη θα ήταν η αναφορά για την χλιαρότητα που αναφέρεται στην Αποκάλυψη. Καλύτερα ακόμη θα ήταν ο κήρυκας να μιλήσει για την κατάσταση στην εκκλησία χωρίς να αναφέρει κάποια περικοπή, να αναφέρει τα κακώς κείμενα όπως τα έχει βιώσει στα τόσα χρόνια εμπειρίας του. Αλλά όταν το ηθικό δίδαγμα αναφέρεται ότι "είναι αυτό που μας λέει το Άγιο Πνεύμα μέσα από τον λόγο του Θεού", τότε κάτι δεν πάει καλά. Δεν καταδικάζω τον άνθρωπο αυτόν (και για αυτό δεν υπάρχει λόγος να τον κατονομάσω), ως άνθρωπος κάνει και αυτός λάθη. Πιο λανθασμένη βρίσκω την παθητική στάση του ποιμνίου που ακούει και δεν εξετάζει.
Θεώρησα καλό να γράψω το άρθρο αυτό επειδή: α) το θεωρώ ότι κακοποιούμε την μνήμη ενός κοιμισμένου Χριστιανού όταν, αντί να τον θαυμάζουμε για την εμμονή του στα του Θεού, τον κατηγορούμε ως "χλιαρό" Χριστιανό (σε λίγο αν συνεχίσουμε έτσι θα αρχίσουμε να κατηγορούμε τον Παύλο για τον σκώλωπα που είχε) και β) μου κάνει τρομερή εντύπωση το ότι ακόμη και μετά το τέλος του κηρύγματος κανείς δεν έψαξε να δει τι πραγματικά έλεγε το κείμενο, όλοι είχαν καταπιεί τα πάντα αμάσητα (!!!). Που είναι η στάση των Βεροιέων που επαινείται στις Πράξεις; Οι Βεροιείς δεν δέχονταν ό,τι τους έλεγαν, έψαχναν στα ιερά κείμενα να δουν αν τα πράγματα είχαν πράγματι έτσι όπως τους τα λέγανε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου